Cewka moczowa

Z Wikipedii

Cewka moczowa (łac. urethra) – końcowa część układu moczowego wyprowadzająca mocz na zewnątrz. Jest to przewód rozpoczynający się na dnie pęcherza moczowego ujściem wewnętrznym cewki, a kończący ujściem zewnętrznym u mężczyzn na końcu żołędzi prącia, u kobiet na brodawce cewkowej położonej w przedsionku pochwy.

[edytuj] Cewka moczowa męska

Ma ona długość od 15 do 20 cm. Poza funkcją wyprowadzania moczu pełni również funkcję wyprowadzania nasienia. Dzielimy ją na:

1. Część śródścienną – biegnącą w ścianie pęcherza moczowego
2. Część sterczową – przebiegającą przez gruczoł krokowy
3. Część błoniastą – przebijającą przeponę moczowo-płciową
4. Część gąbczastą – biegnącą luźno w kroczu pod spojeniem łonowym przez ciało gąbczaste prącia, uchodzącą fizjologicznie na końcu żołędzi prącia; w przypadkach wad rozwojowych – spodziectwa – uchodzi na dolnej powierzchni prącia wierzchniactwa – uchodzi na górnej powierzchni prącia

[edytuj] Cewka moczowa żeńska

Jest ona znacznie krótsza od męskiej (długość od 3 do 5 cm) i szersza – co sprawia mniejszy ból przy kamicy nerkowej, gdy kryształki wydostają się cewką na zewnątrz organizmu. Cewkę moczową żeńską dzielimy na:

1. Część śródścienną, biegnącą w ścianie pęcherza moczowego
2. Część miedniczną
3. Część przeponową
4. Część podprzeponową

Biegnie ona równolegle do pochwy, do przodu od niej. Znacznie mniejsza długość cewki moczowej żeńskiej stwarza dogodniejsze warunki rozwoju infekcji wstępującej dróg moczowych w porównaniu z cewką męską.