Bojowyj Hopak
Z Wikipedii
Bojowyj Hopak ( Бойовий Гопак ), Bojowy Hopak - ukraińska sztuka walki - autorski system stworzony przez Wołodymyra Pyłata na podstawie elementów kozackich technik walki zachowanych w narodowych tańcach ukraińskich, głównie hopaku.
Spis treści |
[edytuj] Treningi
Treningi odbywają się w tradycyjnym ukraińskim stroju: wyszywanej koszuli, szarawarach przewiązanych ozdobnym pasem, wysokich ludowych butach w jasnych kolorach ( nigdy czarnych ).
[edytuj] Technika
W technice Bojowego Hopaka można wyróżnić: uderzenia nogami i rękami (w przysiadzie, na stojąco z wyskoku ), bloki, zbicia ciosów, podcięcia, chwyty, walkę tradycyjną ukraińską bronią
Tym co odróżnia Bojowego Hopaka od innych sztuk walki świata, są techniki prowadzenia walki w przysiadzie. Walka taka jest charakterystyczna tylko dla ukraińskich Kozaków.
W Bojowym Hopaku bronie wykorzystywane są pojedynczo lub dwie naraz (takie same lub w kombinacjach ze sobą). Są to m.in. :
[edytuj] Stopnie zaawansowania
Kolejne stopnie zaawansowania w Bojowym Hopaku i odpowiadające im kolory szarawarów:
1.Uczniowskie:
- Żowtiak – białe płócienne szarawary
- Sokił – zielone płócienne szarawary
- Jastrub – błękitne płócienne szarawary
2.Przejściowy:
- Dżura – błękitne jedwabne szarawary
3.Mistrzowskie:
- Kozak – malinowe jedwabne szarawary
- Charakternyk – czerwone jedwabne lub zielone jedwabne
(zależnie od trenowanych technik dodatkowych)
Każdy Kozak może bez względu na stopień nosić czarne szarawary - jaka treningowe, reprezentacyjne etc.
[edytuj] Historia
[edytuj] Źródła
Bojowyj Hopak to system doskonalenia fizycznego i duchowego, który od pradawnych czasów istniał na ziemiach ukraińskich, o czym przekonująco zaświadczają słynne zwycięstwa ukraińskie nad nierzadko posiadającym przewagę liczebną przeciwnikiem. W ciągu stuleci historii życia narodu ukraińskiego pod obcym panowaniem jakiekolwiek przejawy kultury narodowej, a tym bardziej bojowej były bezwzględnie prześladowane. Dlatego też do naszych czasów nie przetrwały kompletne metody samodoskonalenia wykorzystywane przez scytyjskich wojowników, ruskich drużynników czy Kozaków Zaporoskich, chociaż w wielu ukraińskich rodach nie przerwał się łańcuch tajemnych przekazów o sztuce walki z ojca na syna, czy z dziadka na wnuka.
[edytuj] Początki odrodzenia Bojowego Hopaka
Za odrodzenie Bojowego Hopaka odpowiedzialny jest lwowianin Wołodymyr Pyłat. Zanim rozpoczął pracę nad odrodzeniem Bojowego Hopaka przez siedemnaście lat trenował karate Kyokushin, z czego przez osiem lat był senseiem. Równolegle z Kiokushin zgłębiał tajniki Goju-Ryu, Sone, karate Shotokan, kickboxingu, jiu-jitsu i aikido.
Swój wpływ na formowanie się techniki Bojowego Hopaka miały techniki samoobrony wiejskiej ludności Galicji. Praktycznie w każdej wsi były szkoły gdzie uczono dzieci walczyć. W szkole tej mistrz uczył dzieci jak walczyć, jak rozwijać swą siłę, jak bronić siebie i swą wieś przed napastnikami. Za to nauczyciel ten otrzymywał od ludzi wyżywienie. Mistrz nie musiał zajmować się gospodarką, jego jedyną pracą było nauczanie młodych wojowników. Niektóre elementy tradycyjnej walki przekazał Wołodymyrowi Pyłatowi jego ojciec i dziadek.
Na początku lat osiemdziesiątych zaczął badać i systematyzować wiedzę o kulturze bojowej Ukraińców. W czasie swych badań Pyłat zwrócił uwagę na bogactwo i różnorodność ruchów w narodowych tańcach ukraińskich. Doszedł do wniosku, że tańce te, a w szczególności popularne wśród Kozaków hopak i metełycia, cechuje całe mnóstwo elementów niespotykanych u innych narodów i niezwykle przypominających technikę walki – uderzenia nogami w wyskoku, w przysiadzie (pawuczki, powzunci, prysiadki), różnorodne kroki, zbicia, podcinania, kopnięcia okrężne (tynki), kopnięcia (kopniaki) i inne. Później podjął konieczne działanie przystosowania ich do wymogów współczesnej sztuki walki. Stworzyło to podstawową technikę Bojowego Hopaka. Swą nazwę ta odrodzona sztuka walki zawdzięcza temu, że znaczną część technik udało się rozszyfrować dzięki badaniom ukraińskich tańców ludowych, w tym przede wszystkim hopaka.
[edytuj] Historia rozwoju
W 1985 roku zebrane materiały pozwoliły Wołodymyrowi Pyłatowi otworzyć we Lwowie eksperymentalną szkołę Bojowego Hopaka dla badań nad nim jako sztuką walki. W 1987 roku oficjalnie założono Szkołę Bojowego Hopaka.
Otrzymany materiał został usystematyzowany i wydany w 1991 roku nakładem 20 tys. egzemplarzy w książce Є. Приступа, В. Пилат. "Традиції Української Національної Фізичної Культури", Львів . W 1994 roku Pyłat wydał książkę "Бойовий Гопак" ("Boyovyy Hopak").
W dniach 18 – 19 maja 1996 we Lwowie odbyły się pierwsze ogólnoukraińskie zmagania z Bojowego Hopaka, w których udział wzięło ponad 150 uczestników. 10 -13 kwietnia 1997 roku przeprowadzono we Lwowie drugie ogólnoukraińskie zmagania (300 uczestników z 8 obwodów Ukrainy). W październiku 1997 roku Bojowy Hopak został podniesiony do rangi sportu narodowego. W grudniu 1997 roku zarejestrowano "Centralną Szkołę Bojowego Hopaka", która jest organizacją obywatelską, pozapartyjną i pozakonfesyjną.
W latach 1998 – 2000 Centralna Szkoła Bojowego Hopaka przeprowadziła 7 mistrzostw różnych poziomów zaawansowania, 8 seminariów, wiele pokazów i festiwali Hopaka w różnych częściach Ukrainy.
W 2000 roku w dniepropietrowskiej obłasti w bazie Dnieprodzierżyńskiego Koledżu Wychowania Fizycznego powstała specjalizacja "Bojowy Hopak". W 2001 roku powstała i została zarejestrowana Międzynarodowa Federacja Bojowego Hopaka, która zajmuje się szerzeniem Bojowego Hopaka poza granicami kraju.
Od 7 do 15 października 2001 roku w mieście Chungju w Południowej Korei odbył się IV Ogólnoświatowy Festiwal Sztuk Walki, na którym zespół Bojowego Hopaka z Ukrainy zajął trzecie miejsce, czym zaszokował cały świat sztuk walki. Po zakończeniu festiwalu, uczniowie szkoły Bojowego Hopaka podarowali książkę Wołodymyra Pyłata "Бойовий Гопак" mnichom z Szaolin na których ich pokaz zrobił duże wrażenie. Książka została przekazana do biblioteki klasztoru Szaolin.
W 2002 roku została otwarta eksperymentalna szkoła ukraińskiej kobiecej sztuki walki Asharda. Ta sztuka walki bazuje na technice Bojowego Hopaka przystosowanej tak, aby w czasie walki maksymalnie wykorzystać anatomiczno–fizjologiczną specyfikę kobiety. W czasie toku nauczania dziewczęta uczą się techniki i taktyki walki wręcz oraz bronią a także technik samoobrony.
W latach 2003–2004 zespół Bojowego Hopaka i Ashardy kilka razy demonstrował tę ukraińską sztukę walki w Polsce.
[edytuj] Źródło
Na podstawie materiałow MFBH książki Wołodymyra Pyłata “Бойовий Гопак”
