Bitwa pod Zahalem
Z Wikipedii
| Powstanie Chmielnickiego |
|---|
|
Żółte Wody (1648) - Korsuń (1648) - Konstantynów (1648) - Piławce (1648) - Murażnowice (1649) - Łojów (1649) - Zahal (1649) - Zbaraż (1649) - Zborów (1649) - Krasne (1651) - Kopyczyńce (1651) - Beresteczko (1651) - Łojów (1651) - Biała Cerkiew (1651) - Batoh (1652) - Żwaniec (1653) |
Bitwa pod Zahalem miała miejsce 17 - 18 czerwca 1649 roku podczas Powstania Chmielnickiego.
Dnia 17 czerwca 1649 stojący pod Zahalem pułk litewski dowodzony przez Wołłowicza zaatakowany został przez pułk kaniowski Kozaków zaporoskich wspomagany przez kilka tysięcy chłopów. O wyniku bitwy zadecydował rotmistrz Samuel Smólski, który dysponując czterema chorągwiami kozackimi (rodzaj jazdy średniozbrojnej o mylącej nazwie) rozbił lewe skrzydło wojsk zaporoskich. W bitwie wyróżniły się także lekkozbrojne chorągwie tatarskie. Następnego dnia pobici Kozacy wycofali się przez bagna. Stracili aż 1500 zabitych.
Inne bitwy Litwinów z Kozakami w czasie Powstania Chmielnickiego
- bitwa pod Homlem (wrzesień 1653)
- bitwa pod Mozyrem (wrzesień 1653)
- bitwa w okolicach Czarnobyla (sierpień 1653)
[edytuj] Literatura
- Piotr Borawski, "Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej", 1986, ISBN 83-205-3747-9, strona 134
- Tomasz Ciesielski, Od Batohu do Żwańca, Wyd. Inforteditions, Zabrze 2007
