Bitwa pod Lwowem (1695)
Z Wikipedii
| Bitwa pod Lwowem III wojna polsko-turecka 1683-1699 |
|||||||||||||
 Hetman Stanisław Jan Jabłonowski na obrazie Piotra Michałowskiego |
|||||||||||||
| Data | 1695 | ||||||||||||
| Miejsce | Lwów | ||||||||||||
| Terytorium | Podole | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| III wojna polsko-turecka 1683-1699 |
|---|
|
Wiedeń - Parkany - Jazłowiec - Jassy - Kamieniec Podolski - Suczawa - Uścieczko - Lwów - Podhajce |
Bitwa pod Lwowem (1695) stoczona została podczas III wojny polsko-tureckiej z lat 1683-1699.
[edytuj] Opis wydarzeń
Tatarzy pod wodzą Schebasa Gireja (oraz Jałasa Agi, Sahadeta i Kazego Gireja) w sile 8-12 tysiecy ordyńców przełamali polską blokadę Kamieńca dostarczając tzw. zachar do wygłodzonej twierdzy, następnie ruszyli w kierunku Lwowa.
W tym czasie zaskoczony hetman wielki Stanisław Jabłonowski zdołał pod miastem zgromadzic około 4 tys. żołnierzy. Tatarzy chcąc wykorzystać zaskoczenie wbrew swym zwyczajom podchodząc pod miasto nie podpalili okolicznych wsi. Zaskoczyli Polaków jednak po nieudanych atakach na most, obeszli stanowiska polskie na przedmieściach wdzierając się do miasta. Ostatecznie ataki zostały odparte dzięki pomocy mieszczan-ochotników.
Straty polskie (ok. 400 ludzi) były prawdopodobnie porównywalne z tatarskimi. Orda poniosła jednak duże staty podczas odwrotu - głównie ze względu na ciężkie warunki atmosferyczne.
