Bazyli Kuc
Z Wikipedii
Bazyli Kuc (ur. 31 marca 1897 roku w Trabach k. Wołożyna, zm. 17 listopada 1944 w Pawłodarze), białoruski działacz polityczny okres II RP, poseł na sejm III kadencji z listy BBWR.
Ukończył szkołę rzemieślniczą w Petersburgu, później wszedł na ścieżkę kariery wojskowej (Szkoła Kadetów w Kazaniu). W latach 1915-18 walczył w armii rosyjskiej, w 1918 roku pojmany i skazany na śmierć przez bolszewików w Piotrogrodzie, zbiegł by walczyć w białej gwardii.
W 1921 roku osiadł w Polsce, w powiecie Wołożyn, gdzie prowadził własne gospodarstwo. Przez kilka kadencji piastował urząd wójta gminy Traby, zapisał się jako fundator licznych szkół ludowych i stypendiów dla uzdolnionej młodzieży białoruskiej (na które przeznaczał własną dietę poselską).
W latach 1930-35 sprawował mandat z list BBWR z okręgu Lida, w sejmie II kadencji (1928-30) pełnił funkcję zastępcy posła z tego samego okręgu.
Był prezesem Kasy Stefczyka w pow. Wołożyn.
W 1939 roku mianowano go komisarzem terenowej obrony cywilnej, po wkroczeniu armii sowieckiej na Nowogródczyznę został aresztowany przez NKWD i zesłany do Republiki Komi. W ciężkich warunkach zajmował się tam wydobywaniem ropy naftowej.
Zwolniony w wyniku układu Sikorski-Majski, pełnił funkcję męża zaufania Delegatury Ambasady Polskiej w Pawłodarze. W 1943 roku znów aresztowany i skazany na 10 lat więzienia, zwolniony do domu w czerwcu 1944 roku na parę miesięcy przed śmiercią.
[edytuj] Źródła
- Historia sejmu polskiego - tom II, red. Andrzej Ajnenkiel, Warszawa 1989
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom III, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 2001
- Białorusini w II Rzeczypospolitej, Krystyna Gomółka, Gdańsk 1992
