Andrija Fuderer

Z Wikipedii

Andrija Fuderer
Państwo	Jugosławia Belgia
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1931 Subotica
Tytuł szachowy	arcymistrz (1990)

Andrija Fuderer, (ur. 13 maja 1931 w Suboticy) – belgijski szachista pochodzenia chorwackiego, arcymistrz od 1990 r.

W 1947 r. podzielił I-II m. (wspólnie z Borislavem Ivkovem) w mistrzostach Jugosławii juniorów. Wkrótce awansował do ścisłej krajowej czołówki. W latach 1952 - 1958 trzykrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, zdobywając 5 medali (drużynowo srebrny i dwa brązowe oraz srebrny i brązowy za wyniki indywidualne)^[1], natomiast w 1957 – w drużynowych mistrzostwach Europy w Wiedniu, gdzie jugosłowiańscy szachiści zajęli II m.^[2]. Wielokrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw kraju, najlepsze wyniki osiągając w latach 1951 (II-III m. za Braslavem Rabarem, wspólnie z Petarem Trifunoviciem), 1952 (II m. za Petarem Trifunoviciem) oraz 1953 (dz. I m. wspólnie z Braslavem Rabarem i Vasją Pircem). W 1954 r. odniósł jeden z największych sukcesów w karierze, zajmując IV m. (za Wolfgangiem Uhlmannem, Braslavem Rabarem i Janem Donnerem) w turnieju strefowym w Monachium, dzięki czemu w 1955 r. wystąpił w turnieju międzystrefowym w Göteborgu (gdzie zajął XV m.)^[3].

Największe sukcesy w międzynarodowych turniejach osiągnął w :

Bledzie (1950, IV m. za Miguelem Najdorfem, Hermanem Pilnikiem i Albericem O'Kelly de Galwayem),
Dortmundzie (1951, II-III m. za Albericem O'Kelly de Galwayem, wspólnie z Borislavem Miliciem),
Belgradzie (1952, II-III m. za Hermanem Pilnikiem, wspólnie z Borislavem Miliciem),
Saabrücken (1953, I m.),
Opatii (1953, II m. za Aleksandarem Matanoviciem).
Hastings (1954/55, III-V m. za Wasilijem Smysłowem i Paulem Keresem, wspólnie z Ludkiem Pachmanem i Laszlo Szabo),
Beverwijk (1958, turniej mistrzowski, I m.),
Zurychu (1960, III m.)

Wielokrotnie wystąpił w reprezentacji kraju w meczach drużynowych, jeden z najlepszych wyników osiągając w 1959 r. w Kijowie, gdzie w spotkaniu przeciwko Związkowi Radzieckiemu pokonał 3 - 1 Dawida Bronsteina. W połowie lat 60. zakończył międzynarodową karierę szachową. Według systemu rankingowego Chessmetrics, najwyższą punktację osiągnął w styczniu 1955 r., z wynikiem 2674 pkt zajmował wówczas 19. miejsce na świecie^[4].

W 1952 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu tytuł mistrza międzynarodowego, a w 1990 – honorowy tytuł arcymistrza (za wyniki osiągnięte w przeszłości).