Łódka (rzeka)

Z Wikipedii

Łódka
Rzeka Łódka w Parku Ocalałych
Lokalizacja	Europa Polska
Źródło	pod ul. Brzezińską, na wysokości skrzyżowania z ul. Giewont w Łodzi
Ujście	Ner -w Konstantynowie Łódzkim
Długość	20 km
Ważniejsze dopływy	Bałutka, ciek ze Stoków
Rzeki Polski

Łódka - rzeka w Łodzi do XIX wieku zwana Ostrogą. Ma ogólną długość 20 km, z czego 15,6 km znajduje się w granicach administracyjnych Łodzi. Źródła rzeki znajdują się na przepuście drogowym pod ul. Brzezińską, na wysokości skrzyżowania z ul. Giewont. Ujście znajduje się w Konstantynowie Łódzkim, gdzie rzeka wpada do Neru.

Koryto rzeki jest zmienne, na wschodzie miasta Łódka płynie jako bruzda, potem jako rów, od ulicy Strykowskiej jako kryty kanał, od parku im. J. Piłsudskiego na Zdrowiu i przez Ogród Botaniczny - odkryta, uregulowana dla celów miejskich a dalej również odkryta dla celów melioracyjnych. Na cieku rzeki zawsze funkcjonowało wiele stawów (dwa w Parku Helenów), dwa stawy parkowo - widokowe w Parku na Zdrowiu oraz mniejsze na terenie Ogrodu Botanicznego. Najbardziej szczegółowy opis rzeki pochodzi z 1860 roku. Przeciętna głębokość wynosiła tylko 30 cm, a szerokość nie przekraczała 2 metrów. Rzeka była mała ale kapryśna, często wylewała. Stały nad nią młyny: Grobelny w rejonie Starej Wsi oraz młyn na Mani. Łódka tylko w pierwszym okresie rodzenia się Łodzi przemysłowej pełniła funkcje przemysłowe - farbiarnia Saengera od 1823 roku, a później mydlarnia, rzeźnia i browar w rejonie Starego Miasta. Młyn na Mani przerobiono na folusz a następnie syn Gustawa Zacherta - Maurycy wybudował przędzalnię wełny. Dopiero po 25 latach, w 1859 Abraham Prussak zbudował przy ulicy Kościelnej w rejonie cieku Łódki - przędzalnię wełny. Później dołączyli do niego: Robert Biedermann - fabryka bawełny (ul. Widzewska 2 i 3 oraz Smugowa 11), Karol Anstadt - browar (ul. Średnia), Izrael Poznański - fabryka bawełny (ul. Ogrodowa).