Izrael Poznański
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: uporządkować informacje. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Izrael Kalmanowicz Poznański (urodzony 25 sierpnia 1833 roku w Aleksandrowie Łódzkim - zmarł 18 kwietnia 1900 roku w Łodzi), przedsiębiorca łódzki pochodzenia żydowskiego. Zaliczany razem z Ludwikiem Geyerem i Karolem Scheiblerem, do trzech łódzkich „królów bawełny”.
Był synem kupca Kalmana Poznańskiego i Małki z Gdańskich, pochodzących z Kowala na Kujawach. W 1834 r. rodzina Poznańskich przeniosła się z Aleksandrowa do Łodzi, tu skończył szkołę elementarną i tzw. progimnazjum. Ojciec Izraela, Kalman prowadził na Starym Mieście kram z towarami łokciowymi i artykułami korzennymi. Przyszły multimilioner fachu przedsiębiorcy uczył się od podstaw. W wieku kilkunastu lat zbierał stare materiały jeżdżąc rozklekotanym wózkiem, ciągnionym przez zabiedzonego konia. W przyszłości, niechętni bogaczowi twierdzili, że nie miał wówczas konia a do wózka zaprzęgał psy. Mając siedemnaście lat ożenił się z Leonią Hertz, córką Mojżesza Hertza, zamożnego kupca z Warszawy.
Poznański miał czterech synów: Ignacego, Hermana, Karola i Maurycego; oraz dwie córki: Annę (Ajdlę), żonę Jakuba Hertza, i Joannę Natalię, żonę Zygmunta Lewińskiego.
Żona Leonia wniosła mu w posagu sklep handlujący towarami łokciowymi w Warszawie. W grudniu 1852 r. przejął od ojca zarząd rodzinnej firmy kupieckiej.
W 1871 rozpoczyna, trwające do 1892, skupywanie działek przy ul. Ogrodowej 17 - 23 , na których w przyszłości ma powstać kompleks przemysłowy.
W 1872 powstaje tu pierwszy obiekt fabryczny - tkalnia mechaniczna o dużej wydajności.
W kolejnych latach następuje szybka rozbudowa zakładów, które powiekszają się kolejno o:
1874/1875 - powiększenie tkalni, budowa bielnika i wykończalni
1877 - budowa olbrzymiego gmachu przędzalni
1878 - własne warsztaty mechaniczne
1880 - szpital fabryczny (Szpital Św. Józefa, obecnie im. Radlińskiego) przy ul. Drewnowskiej 75
1885 - 1890 - funduje „Szpital Starozakonnych” , obecnie Szpital Kliniczny przy ul. Sterlinga 1/3
1887 - farbiarnia, wykończalnia i centralna kotłownia
1893 - odlewnia żeliwa
1895-1897 - wielkie magazyny bawełny przy Starym Cmentarzu
29 października 1889 firma, podobnie, jak inne łódzkie przedsiębiorstwa bawełniane zostaje przekształcona w spółkę akcyjną. Oficjalna nazwa zakładów brzmi: „Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych I.K.Poznańskiego w Łodzi”
Rozrastające się zakłady Poznańskiego zatrudniały z biegiem lat coraz więcej pracowników:
w 1865 - 70 robotników
w 1879 - już 426 robotników
w 1906 - przeciętny stan zatrudnienia wynosi 6800 ludzi.
Izrael Poznański umiera w Łodzi, 28 kwietnia 1900 i zostaje pochowany w grobowcu rodzinnym na Nowym Cmentarzu Żydowskim przy obecnej ul. Brackiej.
Zobacz też
 Ulotka reklamowa fabryki Poznańskiego |
 Pałac Izraela Poznańskiego - widok współczesny |
 Brama do fabryki Izraela Poznańskiego - widok współczesny |
