Stumfilm
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Stumfilm er film utan lydspor. Å vise film utan tale og lyd var normalt i filmen sin barndom. Det betydde ikkje at framvisinga nødvendigvis var stille; ofte vart filmen akkompagnert av orgel- eller klaverspel. For å kompensere for den manglande dialogen var det normalt at forklarende skilt eller skilt med replikkar var ein integrert del av filmen.
I løpet av 1920-talet og 1930-talet vart talefilmen gradvis meir vanleg, og sidan er det berre laga få stumfilmar, slik som Jacques Tati sin Les Vacances de Monsieur Hulot (1953) og Mel Brooks sin Silent Movie (1976).
