Stellers sjøku

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Stellers sjøku (Hydrodamalis gigas) var ei stor sjøku som haldt til i Beringhavet. Ho er no utdøydd.

[endre] Utsjånad og levevis

Teiking av ei Stellers sjøku frå 1700-talet.

Sjøkua var mykje større enn dei nolevande manatane og dugongen. Ho kunne bli rundt 8 meter lang og vega mellom fire og ti tonn. (Desse overslaga over vekta er svært usikre). Ho likna ein stor sel, og hadde to tjukke sveiver foran. Desse var utan skilde fingerbein. Stellers sjøku kunne ikkje dykke, men flaut på overflata.

Naturforskaren Georg Steller oppdaga dyret i 1741 då han stranda saman med oppdagaren Vitus Bering utanfor Kamsjatka. Han fann ein liten bestand i dei kalde vatna rundt Bering-øya og Copper Island i nærleiken. Nartuforskaren sa om dyret at det alltid levde i vatnet, at huda var svart og tjukk, «som barken på ei gamal eik», hovudet var lite i tilhøve til kroppen, og det hadde ikkje tenner, berre to flate kvite bein oppe og nede i munnen. Dyra levde på tare, og der dei hadde beita vart store mengdar stilkar og røter av desse plantane vaska til lands.

[endre] Nedgang

Mannskapet til Bering slakta ei av sjøkyrne etter at dei hadde vore stranda i seks veker. Dei fann ut at kjøtet smakte som kalv, var svært haldbart, og ga dei mykje næring. Då sjømenn og fangstfolk følgde i Bering sitt kjølvatn, drap dei sjøkyr for kjøtet sin del. Sjøkyrne fantest berre i eit lite antal sjøkyr på eit avgrensa område allereie då Steller skildra dei. I 1768, mindre enn tretti år etter at ho vart oppdaga, var Stellers sjøku utrydda.

Steller sjølv døyde før han kunne publisere notatane sine frå opphaldet på Bering-øya, så det ein veit om dyra kjem frå dei upubliserte notatane hans, og studiar av skjelettrestar.