Konspirasjonsteoriar kring 11. september-åtaket

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Ground Zero, New York (17. sept. 2001) -- Eit flyfoto syner berre ein liten del av åstaden der World Trade Center rasa saman den 11. september. US Navy-foto av Eric J. Tilford.

Konspirasjonsteoriane kring 11. september 2001 gjeng ut frå at terroråtaket denne dagen skreiv seg frå ein konspirasjon hjå USA-administrasjonen og dei hemmelege tenestene. Vidaregåande hypotesar gjeng òg ut frå ei kopling til vestlege medier for å hindre at den eigentlege bakgrunnen for desse brota vert avsløra.

[endre] USA-regjeringa som opphav til eller innforstått med åtaka

Mange nettstader og ei rekkje forfattarar fremjer forklaringar på hendingane den 11. september 2001 som skil seg frå framstillinga i dei offisielle granskingane og dei etablerte media. Dei talar alle om andre bakmenn for åtaka enn det islamistiske terrornettverket al-Qaida under leiing av Osama bin Laden. Skadene som oppstod skuldast heller ikkje sjølvmordsaktivistar. Med dette seier desse menneska direkte eller indirekte at USA-regjeringa under George W. Bush sjølve stod for eller medvite tillot åtaka, då visse krinsar i USA kom særs godt ut av åtaka. Prov vart systematisk øydelagt eller halde attende av regjeringa, og ein inngåande kriminalteknisk granskning vart forhindra.

[endre] Medias åtferd

Nokre konspirasjonsteoretikarar meiner media vart sentralstyrt, slik at spreiinga av "sannare" og "uroande" informasjon om åtaka kunne haldast attende. Andre gjeng berre ut frå ein medviten eller umedviten sjølvsensur knytt til målet om å halde på inntekta og den sosiale statusen. Ludwig-Sigurt Dankwart skriv til dømes:^[1]

Kva ville eigentleg skje om ein sjefredaktør S til avveksling gjekk over til den andre, den slemme, uoffisielle linja til dei slemme, gale konspirasjonsteoretikarane? [...] Det ville vore slutten, den umiddelbare og absolutte utgången for karriera hans, for inntekta hans, huset hans og alle livsplanane hans. [...] Strukturane kring livet til sjefredaktør S tillet berre to alternativ: alt eller inkje. Sjølv den minste grunngjevne tvilen i høve til den versjonen av hendingane vi alle kjenner, kunne få heile korthuset til å rase saman. [...] Han som sto fram med slike tankar ville uvilkårleg stemplast som ein outsider. [...] Slik trengs det ikkje nokon konspirasjon, det greier hovudet heilt på eigen hand. Det er slett ikkje naudsynt med hemmelege agentar i redaksjonane for å styre det pressa formidlar ...

Strukturane i konkurransesamfunnet er tilstrekkeleg til å forklare at aktørar i media og regjeringar stilltiande held seg til ein konsensus kring framstillinga av hendingane, for å vera på den sikre sida.

[endre] Forfattarane

Dei som skriv konspirasjonsteoretiske bøker og nettsider om 11. september 2001 ser gjerne på seg sjølv som skeptikarar, som upartisk stiller spørsmål ved "den offisielle versjonen" og gjer merksam på uoppklarte problem. Dei reknar framstillinga til USA-regjeringa om al-Qaida-gruppa som utførte åtaka og overraska USA som ein uprova "konspirasjonsteori".

I USA er særleg verka til David Ray Griffin, Michael Ruppert og Webster Griffin Tarpley vorte kjende. Nettstaden til Scholars for 9/11 Truth vert òg ofte sitert. Her gjeng akademikarar kritisk gjennom den offisielle framstillinga ^[2]. Den viktigste publikasjonen er avhandlinga til professor Steven Jones om kollapsen til World Trade Center^[3]. På nettet sirkulerer òg ei rekke kritiske dokumentarfilmer om temaet. Størst virkning har filmen "Loose Change" hatt^[4]. Forretningsmannen Jim Hoffman og radioprogramleiaren Alex Jones stør offentlege tilstellingar og demonstrasjonar med krav om nye kriminaltekniske granskingar.

I Tyskland har bøkene til Mathias Bröckers, Andreas von Bülow og Gerhard Wisnewski fått mykje merksemd. Tesane til franskmannen Thierry Meyssan om åtaket mot Pentagon var dei første som vart offentleggjort i bokform^[5].

Dei fleste forskarar og journalistar avviser konspirasjonsteoriane i desse bøkene. Mange kritiserer argumenta som uhaldbare og reknar forfattarane deira som "konspirasjonsfantastar"^[6].

[endre] Motiva til USA-regjeringa

Dei fleste konspirasjonsteoretikarane meiner USA-regjeringa medvite lot 11. september skje, for å legitimere dei påfølgande krigane og bu det amerikanske folket på desse. Etter slutten på den kalde krigen og dei kommunistiske regima i Europa, måtte Vesten fullføre eit skifte av fiendebilete. Difor var terroråtaka den 11. september 2001 naudsynte. Den påfølgande erklæringa av "Krigen mot terrorisme" var eit ledd i strategien frå 1990-åra for å få oljefelta i Sentral-Asia og Midtausten under amerikansk kontroll. Konspirasjonsteoretikarane meiner USA hadde hjelpt fram Taliban til makta, før desse vart styrta under Afghanistan-krigen avdi dei ikkje ville tillate bygginga av ein oljerørledning for amerikanske oljeselskap.

Skuldingane frå konspirasjonsteoretikarane overlappar soleis med dei nøytrale vurderingane om at USA nytta terroråtaka som eit høve til å spele ut globalstrategien til dei nykonservative miljøa. Då FNs Tryggingsråd etter 11. september-åtaka vedtok tiltak mot terrorisme i to FN-resolusjonar, tok NATO-landa seg rett til å gå til krig mot Afghanistan. Før Irak-krigen freista USA og Storbritannia å rettferdiggjere den planlagde invasjonen med at regimet til Saddam Hussein var knytt til al-Qaida. Så vart det offentleggjort undersøkingar som syna at ein monaleg del av folket i USA trudde den irakiske diktatoren stod bak 11. september-åtaka. Seinare vart det publisert fråsegner der den dåverande forsvarsminister Donald Rumsfeld rett etter åtaka ville det skulle lagast ei kopling til Irak. Tidlegare finansminister Paul O'Neill påstod seinare at åtaket på Irak var fastsett av Bush-regjeringa allereie i januar 2001.

Konspirasjonsteoretikarar legg særleg merksemd på samrøret av hemmelege tenester med næringslivs- og militærinstitusjonar (det militær-industrielle kompleks). Dei ser difor strategidokumentet frå den nykonservative tankesmia PNAC frå september 2000 som eit sentralt dokument. Der vart det uttrykt som naudsynt at USA for å sikre eit verdsomspennande hegemoni, måtte ha tydelege påplussingar i militærbudsjetta. For å få til dette trong USA ein langvarig innanriks- og utanrikspolitisk omvelting, ein prosess som berre kunne framskundast ved "ei katastrofal og fremjande hending - lik til dømes eit nytt Pearl Harbor". Konspirasjonsteoretikarane ser det ikkje som tilfeldig at PNAC her vel å syne til ei historisk hending som frå den eine dagen til den andre drog USA inn i den andre verdskrigen, eit knapt år før terroråtaka. PNAC gjekk i 1998 offentleg inn for eit åtak på Irak. Mellom medlemma i tankesmia finn vi mange sentrale medlem av Bush-regjeringa, som Donald Rumsfeld og arvtakaren Paul Wolfowitz samt visepresident Dick Cheney. Cheney fungerte fram til han vart visepresident som styreleiar for Halliburton-konsernet, som tente gode penger på krigene i Afghanistan og Irak.

[endre] Åtaket på Pentagon

Dei fleste teoriane seier at bygningen ikkje vart råka av noko passasjerfly. Dei som held desse teoriane tviler på at dei publiserte fotografia viser vrakrestar frå det aktuelle flyet (Flight 77). Dei gjeng vidare ut frå ein planlagt kollisjon med ein fjernstyrd drone ("Global Hawk") og/eller at bygningen vart råka av ein kryssarrakett.

Spekulasjonane grunnast mellom anna med at plenen framom Pentagon skulle hatt tydelege spor etter det styrtande passasjerflyet. Det same gjeld for føremåla som stod i nærleiken av bygningen. Holet som vart laga i yttermuren var altfor lite, og kan ikkje vere laga av nesa til flyet. Dei seks tonn tunge jetmotorane på både sider av skroget skulle derimot ha ført til eit velkjend skadebilete på fasaden. Den påståtte farta på 850 km/t er ikkje mogleg for eit passasjerfly i så låg høgd over bakken. I tillegg ville ein slik påstått manøver frå piloten krevd evner sjølv ikkje erfarne yrkespilotar sit med. Vidare valde bakmenna ikkje den trefte fløya av bygningen tilfeldig. Denne fløya var nemleg på åtaksdagen under oppussing og forsterking, utførd av eit firma der fleire regjeringsmedlem er innblanda. Denne fløya ligg òg på motsett side av og så langt unna som råd er frå kontoret til forsvarsministeren.

Sjølv om regjeringa sa dei vart overraska over åtaka (med passasjerfly som flygande bomber), vart ei liknande hending simulert i oktober 2000 og mars 2001, med same flytype ^[7]. Ein gjekk her ut frå at dei massive vrakrestane etter flyet låg strødd ein stad på innsida av yttermuren ^[8]. Kongressgranskinga kom difor fram til at Boeing 757-flyet nærast gjekk heilt i oppløysing då det traff veggen og byrja brenne. Skeptikarane meiner jetmotorane av stål- og titanlegering i alle høve skulle ha vore nær uskadde. Og ved ein slik grad av oppløysing ville heller ikkje 184 av dei 189 passasjerane kunne identifiserast eintydig av Hæren.

Det var òg overvakingskamera kring Pentagon som filma hendinga, men som umiddelbart vart konfiskerte av FBI. Det fleste av filmane er enno ikkje frigjevne. Sidan 2002 har nokre einskildbilete frå overvakingskamera ved parkeringsplassen utanfor Pentagon vore vist. På desse opptaka kan ein ikkje sjå noko passasjerfly. Den synlege røyken på eit av bileta kan i følgje konspirasjonsteoretikarane heller ikkje stamme frå nokon Boeing. I tillegg syner ildkula like etter kollisjonen med veggen eigenskapar som kan tyde på ein annan årsak. I mai 2006 vart det til slutt offentleggjort fleire bilete frå kameraopptak ved den same parkeringsplassen. Desse kunne likevel ikkje stilne spekulasjonane om eit anna flygande objekt^[9]. Samtlige innsamla delar frå det som traff Pentagon er framleis innelåst i skjul for ålmenta. Ei gransking av desse prova har enno ikkje funne stad.

Nett spekulasjonane kring åtaket på Forsvarsdepartementet møter motstand òg mellom konspirasjonsteoretikarar. Innvendingane deira gjeng ut på at dei fleste vitna snakkar klart om eit passasjerfly, og på at dei manglande store og talrike einskilddelane frå fly ved samanstøyt med massive bygninger slett ikkje er noka uvanleg.

[endre] Detaljar frå kollapsane til WTC-tårna

Så godt som alle konspirasjonsteoretikarar ser på samanrasinga av Tvillingtårna og Bygning 7 som resultat av sprenging.

[endre] Tvillingtårna

Nokre av teoriane set opp desse tesane:

Tårna kunne ikkje ha rasa heilt saman. Ved gradvis svikt i bæreelementa ville dei bikka over frå treffpunkta mens kjernesøylene vart ståande.
Intensiteten i øydelegginga tyder på at det i tillegg var ein annan kraft som verka på tårna: Stål brast zerbarst, betong vart pulverisert og møblementet forsvant mest fullstendig. Identifiseringa av lika lukkast berre delvis, grunna den sterke fragmenteringa. Likdelar vart funne 120 meter frå WTC-komplekset^[10], noko som tyder på ei altfor stor energifrigjering, som ikkje kan forklarast med ein kollaps aleine. Det gjeld og for skyene av støv og asbest, som velta ut lik ein pyroklastisk straum^[11].
På grunn av dei ulike treffhøgdene og treffvinklane skulle Nordtårnet, som vart råka først, ha rasa saman før Sørtårnet.

I lys av desse tesane kjem konspirasjonsteoretikarane med følgjande vurderingar og kommentarar:

Ei gruppe brannmenn kom fram til treffområdet i Sørtårnet^[12]. Gruppeleiaren meldte då berre frå om nokre få småbrannar som han ville få under kontroll^[13]. Difor kunne det ikkje ha vore så omfattande brannar og så ekstreme temperaturar, som dei som etter det dei seier skal ha smelta bærebjelkane og fått bygningane til å rase saman.
WTC-tårna er til nå dei einaste høghusa basert på stålbjelkar som har rasa saman grunna brann^[14]. Etter ein tre timar lang brann over seks etasjar i Nordtårnet i 1975, vart det installert aktiv brannsikring i båe Tvillingtårna^[15]. Denne brannsikringa vart øydelagt ved flykrasja.
Tårna fall til bakken nesten så fort som ved fritt fall. Det tek nokre konspirasjonsteoretikarar som eit sterkt teikn på at det var sprengstoff med i biletet. For eit samanbrot frå etasje til etasje framkaller jo fysisk motstand: Ved fritt fall må denne motstanden ikkje ha møtt fram.
Videoopptak og bilete frå samanrasinga av bygningane syner og støv- og partikkelskyer som kjem ut av glasa godt nedafor dei kollapsande etasjane^[16]: Desse skal skuldast eksplosjonar.
Brannfolk, overlevande og TV-reportarar som var på staden fortel om fleire tilfeller av røyk og skaking i båe tårna, mellom anna i kjelleren, og dei forklarer desse med eksplosjonar. Einskilde fortel òg om ljosglimt som liknar dei ein kan sjå ved sprenging av bygningar^[17].
Fra Sørtårnet rann det kort tid før kollapsen smelta metall^[18]. Etter det fysikaren Steven E. Jones seier, må dette dreie seg om stål. Det er eit indisium for bruken av eit Thermite-basert middel^[19]. I ruinane på Ground Zero fann ein fleire veker seinare framleis smelta metall^[20].

[endre] Bygning 7

Skeptikarar reknar samanrasinga av Bygning 7 i WTC, ein bygning som ikkje vart troffen av noko fly, som særleg påfallande. Den sank saman over seg sjølv ettermiddagen den 11. september^[21]. At dette skulle skuldast brann og ruinfragment er i følgje konspirasjonsteoretikarar ikkje mogleg. Den hadde færre skader frå Tvillingtårnkollapsen enn andre bygningar som stod nærare tårna og hadde liknane uvesentlege brannar, men som var ståande intakt. I denne samanhengen held dei fram fråsegna frå eigaren av Bygning 7 frå ein TV-dokumentar. Larry Silverstein nyttar her uttrykket "pull it", noko som òg er fagsjargong for sprenging av høghus. Silverstein kunngjorde seinare at han meinte å få ut brannfolk frå bygnigen om føremiddagen^[22].

Konspirasjonsteoretikarar framhever at Bygning 7 romma eigne CIA-, forsvars- og børstilsynskontor, og at millionar av granskningspapir var lagra der. Mellom anna granskningsdokument knytta til internasjonal narkotikahandel, kvitvasking av pengar og terrorisme^[23]. Mellom 23. og 25. etasje låg borgarmeisterens nødkommandosentral frå 1999. Dette var ein bunker som var utstyrt med eigen energiforsyning og vern mot biologiske åtak, samt eksplosjonar og enorme vindsnøggleikar^[24]. Konspirasjonsteoretikarar trur det dreide seg om ein kommandosentral for åtaka, og som berre var oppretta for dette eine formålet.

I granskingsrapporten vert ikkje Bygning 7-kollapsen nemnd, berre evakueringa av bygningen. Ei offisielle forklaring av samanrasinga er ikkje komen ennå. Den ansvarlege myndigheita, NIST, har sagt den vil rette opp dette i løpet av 2006.

[endre] Flight UA 93

I følgje regjeringa gjekk Flight UA 93 i bakken etter oppstand frå passasjerane mot kaprarar i nærleiken av tettstaden Shanksville i Pennsylvania. Alle ombord skal ha døydd då flyet traff bakken. Registreringane til ferdsskrivarane er hittil ikkje fullstendig offentleggjort.

Frå den konspirasjonsteoretiske sida er det to ulike forklaringar på hendingane i Shanksville. Den eine reknar maskinstans som sannsynleg, då vrakdelar er funne 10 km unna. Andre trur at Boeing 757-flyet aldri flaug over Shanksville. Båe sider meiner eit militærfly av typen Thunderbolt var aktivt i området. Eit C-130 skal òg ha vore i nærleiken.

Den siste forklaringa kjem til slutninga om at ein ikkje kan se noka teikn til ein flystyrt på bileta frå nedslagskrateret. Ein nyttar her òg vitnefråsegner som framhever mangelen på signifikante spor i krateret, dei såg korkje flydelar eller likdelar. Liksynsmannen på staden gav i praksis opp etter tjue minutt. Han trakk fram at han ikkje eingong hadde funne blodspor. Dette motseier rapportane om funn av menneskelege fragment som kan skillast frå kvarandre. Men sjølv desse rapportane stemmer i følgje konspirasjonsteoretikarar ikkje i det heile med rettstekniske avgjerder om verknaden av ein flystyrt på menneskekroppen.

Dei innvender vidare at nesten alle vitna berre uspesifikt snakkar om eit fly. Meir nøyaktige opplysningar om utsjånad og flyeigenskapar tyder etter deira meining meir på ein Thunderbolt. Denne skal då ha sluppe ei bombe etterfølgd av menneskelege likdelar og ein ladning flydelar, for å gje eit skinn av flystyrt for Flight 93.

[endre] Om lydprova

Forløpet av oppstanden på flyet vart rekonstruert utifrå vitneprov om telefonsamtalar frå mobiltelefonar og flytelefonar, som dei pårørande fekk fra ofra. Konspirasjonsteoretikarar meiner dei pårørande vart narra ved hjelp av ein røystsimuleringsteknikk, der røysten til eit menneske kan kopierast under ein telefonsamtale.^[25]. Dei tviler òg på om det i det heile var mogeleg på den tida å ringe frå mobiltelefon frå eit fly i den høgda. Alexander K. Dewdney, professor i matematikk og informatikk, utførte i nokre eksperiment med leigde fly. Han nådde den konklusjonen at sjansen for å få samband var under ein prosent. Difor var sjansen for at dei 13 samtalane som i følgje den offisielle soga vart ført frå flyet som krasja i Pennsylvania infinitesimal (matematisk for "svært liten"), altså kvasi-"umogleg"^[26]. I tillegg ser skeptikarar på innhaldet i samtalane som teikn på ein manipulasjon.

Rapportar om telefonsamtalar er òg publisert i mindre mengd frå dei andre kapra passasjerflya. Òg her reknar skeptikarane rapportane som lite truverdige, då detaljane kring desse sprikte eller gong på gong vart endra for å passe inn i dei generelle rammene. Mathias Bröckers og Andreas Haus tek til dømes kritisk for seg skildringane av samtalen frå Barbara Olsen på AA 77. Det er frå henne opplysningane om tapetknivane stammar, dei som flykaprarane skal ha nytta til å ta over alle dei fire passasjerflya.

I tillegg skulle den berga ferdsskrivaren i førarrommet ha fanga opp reaksjonen til kaprarane. Eit minutt før flyet styrta endte opptaket i taleregistratoren på Flight 93. Etter utsegner frå dei pårørande som har høyrd opptaket, skal passasjerane ha erobra førarrommet kort tid før dette. Etter det granskingskommisjonen seier, samrådde dei seg om å gå til åtak på kaprarane for å styrte flyet i bakken^[27]. Opptaket er ennå ikkje gjort offentleg for ålmenta, i staden finst berre ein transkripsjon. Gerhard Wisnewski kallar denne protokollen for ein forfalsking, avdi den saknar dei standardmessige opplysningane^[28]. Spekulasjonar er òg oppstått kring ferda til Flight 93 på grunn av det offisielt fastsette tidspunktet for styrten, som skil seg med tre til sju minutt frå andre rapportar^[29].

[endre] Framferda til regjeringa

Måten Bush-regjeringa og især Bush sjølve førte seg på under åtaka har vorte kritisert av skeptikarane for å underbyggje tesane deira. Dei ser den umiddelbare reaksjonen hans som nølande eller avventande, som om terroråtaka ikkje kunne skiplast.

Presidenten vitja den 11. september ei grunnskule i Florida. Det er ikkje klart eksakt kva tid Bush fekk kjennskap til det fyrste åtaket, som fann stad medan han var på veg til skulen. Etter fråsegner frå visepresident Cheney var dei ansvarlege organa allereie informert om talet på flykapringar. Bush sa han rett før møtet med barna hadde sett bilete frå krasjet i Nordtårnet på TV, og tolka det som ei ulukke. Under tilstellinga vart han informert av stabsjef Andrew Card om det andre krasjet, samt om hovudsaka, nemleg at USA nå utan tvil var under åtak ("America is under attack"). Presidenten stansa likevel ikkje tilstellinga for å verte skydda av Secret Service, men høyrde i staden vidare på barna som las frå ei øvingssoge i ei barnebok. Mot slutten av vitjinga heldt han ei kort tale om terroråtaka, men utan å gå inn på spørsmål frå journalistane. Kort tid etter at presidenten forlot skulen på veg til Air Force One, kom åtaket på Pentagon. Til då hadde han ikkje fatta nokre avgjerder.

Bushs gjentekne fråsegn om at han før han gjekk inn i klasserommet hadde sett på TV at AA 11 styrta inn i Nortårnet, har òg ført til spekulasjonar, avdi TV-bilete frå denne hendinga fyrst vart vist dagen etter. Ein trur her at staben hans syna han eksklusive bilete, og dette meiner dei berre kan skuldast førehandskjennskap^[30].

Visepresident Cheney vart saman med andre høgare tenestemenn i regjeringa, mellom dei den dåverande nasjonale tryggleiksrådgjevaren Condoleezza Rice, ført av Secret Service til presidentenbunkeren i Det kvite huset. Der følgde dei åtgjerdene til FAA, NORAD og andre organ. Granskingskommisjonen fastsatte tidspunktet då Cheney kom til Situasjonsrommet til kort før klokka 10 på føremiddagen, altså etter åtaket på forsvarsdepartementet og kort tid før krasjet til Flight 93. Skeptikarar held her fram fråsegner til kommisjonen frå den dåverande transportministeren Norman Mineta. Mineta erklærte at han hadde høyrd ei samtale i presidentbunkeren før åtaket på Pentagon, mellom Cheney og ein medarbeidar. Medan Flight 77 nærma seg hovudstaden, spurde medarbeidaren fleire gonger om ein viss ordre framleis stod ved lag, noko visepresidenten til slutt eintydig slo fast. Mineta tolka i etterkant denne ordrestadfestinga som ein nedskytingsordre for Flight 77, som jagarflya ikkje meir kunne nå att. Difor stelte han seg seinare spørsmålet om regjeringa ikkje ville ha Flight 93 skutt ned^[31]. Konspirasjonsteoretikarar spekulerer på om ordren meir gjekk ut på å ikkje sette jagarflya på vengene^[32]. Andre rapportar gjeng ut på at samtala mellom Cheney og medarbeidaren gjaldt Flight 93.

Alt før Air Force One starta opp skal Cheney ha gjeve presidenten åtvaringar om eit terroriståtak mot dette tenesteflyet. I lufta kretsa Boeing-flyet over USAs territorium. Skeptikarar påpeiker at det lenge ikkje var nokon eskorte av kampfly, sjølv om det ville vore mogleg i løpet av få minutt, eller allereie mens Bush vitja skulen. Dette sjåast som eit indisium på at regjeringa ikkje på noko tidspunkt trudde dei sjølv var i fare. I flyet drøfta Bush og Cheney på telefon om presidenten skulle kome til Washington med det same. Samtidig skal Cheney og Rumsfeld òg ha stadfesta saman med presidenten at Flight UA 93 skulle skytast ned^[33]. Denne framstillinga vart rett nok forkasta av granskingskommisjonen. Ein halvtime etter at Flight 93 styrta, skal ei ny åtvaring om eit umiddelbart trugsmål mot Air Force One ha fått presidenten overtyda om å ikkje dra attende til hovudstaden. Åtvaringa skal ha vore basert på innsidekjennskap til tryggleiksprosedyrane for vernet av presidenten. Denne episoden vart ikkje tatt særleg alvorleg av media^[34]. Eit akutt trugsmål om luftåtak på Det kvite huset viste seg òg å vera falsk alarm.

Etter ei mellomlanding i Louisiana landa flyet utpå ettermiddagen på Offutt Air Force Base i Nebraska, der presidenten tok del i ein videokonferanse med Det nasjonale tryggingsrådet. Denne flybasen var koordineringspunktet for militærøvinga "Global Guardian"^[35]. Same stad møttest denne dagen ei gruppe leiande amerikanske næringslivsfolk, under Warren Buffets kommando^[36], noko som konspirasjonsteoretikarar òg finn fordekt^[37]. Utpå kveldinga drog presidenten attende til Washington D.C. og erklærte implisitt "Krigen mot terrorisme".

Skeptikarane ser framferda til andre ansvarshavarar som symptom på eit samrøre:

Donald Rumsfeld avbraut ikkje ein konferanse i Pentagon etter åtaka på WTC, men fyrst då deira eigen bygning vart råka. På dette møtet skal han ha sagt om bileta frå New York: - "Tru meg, det er ikkje over ennå. Det vert ennå eit åtak, og dette kan vere retta mot oss!". Kort tid etter skjedde nett dét.^[38].
Heller ikkje Air-Force-generalen og viseformann i generalstaben, Richard Myers, avbraut møtet sitt, avdi ingen hadde informert han^[39]. Hans overordna var då i Europa.
CIA-direktør George Tenet hadde allereie ved meldinga om det fyrste krasjet med WTC snakka om Osama bin Laden som bakmann^[40].

[endre] Tvilen kring tilståinga frå bin Laden

Al-Qaidas skuld i åtaka vert rekna som prova på grunn av ei videomelding der Osama bin Laden priser planlegginga av attentatet. Konspirasjonsteoretikarar sår tvil om det verkeleg er bin Laden vi ser på denne videoen. Dei samanliknar til dømes bilete frå denne videoen med bilete frå andre opptak med bin Laden, for å peike på og syne fram skilnader^[41]. Før dette hadde den saudiarabiske terroristen fleire gonger nekta for ansvaret knytta til åtaka, sjølv om han seinare fleire gonger nytta seg av det. Sist var det eit lydband i mai 2006 frå den arabiske nyhendekanalen al-Jazeera, som vert tillagd bin Laden. Der skryt bin Laden av å ha stått for 11. september heilt aleine: "Eg er den som var sto for valet av dei 19 personane som utførte åtaka"^[42]

Fem dager etter attentatet vart bin Laden derimot sitert av eit afghansk pressebyrå med desse orda: "- Eg seier kategorisk at eg ikkje er skuldig i denne handlinga." Verten hans, Taliban-føraren Mohammed Omar, hadde forbode han "slike aktivitetar".

28. september 2001 vart ennå eit dementi frå bin Laden publisert i ei pakistansk avis. Her erklærte han i eit intervju at islam forbaud han strengt "å skade kvinner, barn eller andre uskuldige", og han knytta nektinga si saman med ei plikt til å gjere allmenne åtak på USA, Israel "og dei amerikanske jødane".

7. november, under bombinga av Afghanistan, heldt han fram åtaka som uttrykkeleg gode, men han nekta framleis for noko personleg ansvar. På spørsmålet om han var viss på om det i det heile stod muslimar bak handlinga, viste han uttrykkeleg til den amerikanske offentleggjeringa av dei 19 kaprarane. I det same intervjuet tok han på seg skulda for åtaka mot USAs ambassadar i Nairobi og Dar-es-Salaam, medan han derimot nekta for å ha noko med bombeåtaket på WTC i 1993 og åtaket på USS Cole den 12. oktober 2000 å gjere.

13. desember 2001 vart den såkalla tilståingsvideoen vist på amerikansk TV. Regjeringa erklærte at opptaket var sjekka for autentisitet og endeleg verifisert, etter at det månaden før vart funne av USA-soldatar i Jalalabad. Det er imidlertid motstridande rapportar om kva tid videoopptaket er gjort.

Videoopptaket er av låg kvalitet, men skal syne bin Laden som erklærer overfor nokre gjestar at han "var den mest optimistiske av alle" når det gjaldt åtaka. På grunn av erfaringane hans frå byggebransjen hadde han kaldt rekna med

"at brannen som vart utløyst av flybensinen ville få stålskjellettet i bygget til å smelte, og at treffområdet saman med dei overliggande etasjane ville medføre kollaps. Meir kunne vi ikkje håpt på".

Forfattaren Eric Laurent meiner at dei altfor betraktande personane fører seg på eit vis som strir med lokal skikk og bruk: Den saudiarabiske verten vert tiltalt på heilt utypisk vis. Når personane gjeng attende til fromme sitat, tek dei feil av sentrale bøker som Koranen og Hadith, som dei blandar saman, noko som for ein islamist knapt er tenkeleg. Amerikanaranes åtak på Afghanistan vert dessutan slett ikkje nemnd.

I dokumentarfilmen "Loose Change" vert det påpeika at mannen på videoklippet skriv med høgre hand, sjølv om bin Laden er venstrehendt, og at han har ein gullring og gullarmbandsur, noko som er forbode etter islamsk lov^[43].

Det tyske TV-magasinet "Monitor" granska videoen og kom på bakgrunn av ein analyse frå ein arabist og ein tolk til konklusjonen om at USA-regjeringa har feiloversatt utsegnene og "til dels manipulert" dei^[44].

FBI skuldar ikkje bin Laden for åtaka den 11. september på sin offisielle ettersøkningsplakat^[45]. Sjefen for kontoret for offentleg kunngjering sa at det ikkje var tilstrekkeleg prov for bin Ladens medverking her^[46].

[endre] Israel som «trådtrekker» eller medvetande

Skuldinga mot Israel som trådtrekker for åtaka den 11. september dukka mellom anna opp i islamistiske medier, der antisemittiske konspirasjonsteoriar finn fast plass. Til dømes hevda TV-stasjonen til det libanesiske Hizbollah at Israels hemmelege teneste Mossad stod bak åtaka, for å styrke den israelske posisjonen i Midtaustenkonflikten.

'Provet' for dette er den falske påstanden om at alle dei 4000 jødane som jobba i WTC heldt seg heime denne dagen. USAs folketeljinger skil ikkje ut religionstilhøyr, så dei statlege folkestatistikkane kan korkje stadfeste eller avvise denne konspirasjonsteorien. Eksakte utsegner er difor ikkje moglege om kor mange drepne det var i åtaket som høyrde til dei ulike religionsfellesskapa. Dei jødiske tapstala vart difor vurdert av ymse jødiske forsamlingar og retninger til å vere mellom 200 og 500.

Dei konspirasjonsteoretikarane som dette gjeld trur for det meste ikkje på påstanden om eit direkte israelsk ansvar. Mange viser likevel til at det mellom ofra i WTC skal ha vore særs få israelarar, noko som dei ser som teikn på at Mossad varsla om åtaka på førehand, og difor visste om dei.

Ein peiker òg på aktivitetane til det som truleg var israelske agentar kring flyskulene i Florida, som skal ha observert kaprarane. Avisene Haaretz, Daily Telegraph og Le Monde fortalde om arrestasjonen av 120 til 200 israelarar før og etter åtaka. Dei hadde gjeve seg ut for å vera kunststudentar og vart mistenkt for å ha bygd opp ein landsomfattande spionring i USA^[47] ^[48]. Berre i Florida vart 42 personar arrestert, mellom anna på staden Hollywood, der fire av kaprarane budde^[49]. Vidare indisier ser konspirasjonsteoretikarar i arrestasjonen av fem israelarar 11. september i New Jersey. FBI-etterforskaren på staden mistenkte dei for å vere knytt til åtaka. To av dei vart identifisert som hemmelege agentar for Mossad. Etter to månaders varetekt vart dei slept fri og utvist til Israel^[50].

[endre] Kulturelle uttrykk kring emnet

Dreiebokforfattar Christian Jeltsch greip fatt i konspirasjonsteoriane i den 600. episoden av "Tatort", under tittelen "Sheherazade".
I 9. episode i 10. sesong av teiknefilm-serien "South Park" vert tesen om regjeringas skuld og samrøre i åtaka karikert. I denne episoden er det USA-regjeringa sjølve som er drivkraften for utbreiinga av konspirasjonsteoriane, og målet er å gje folk inntrykk av at dei har så vidtrekkande makt at dei var i stand til å arrangere et fordekt åtak og få 75% av folket til å tru på den offisielle versjonen.

[endre] Kjelde

de:Verschwörungstheorien zum 11. September 2001

[endre] Referansar

[endre] Litteratur

[endre] Konspirasjonsteoriar

Nafeez Mossadeq Ahmed: "Geheimsache 09/11. Hintergründe über den 11. September und die Logik amerikanischer Machtpolitik", Goldmann, München 2004, ISBN 3-442-15288-7
Nafeez Mossadeq Ahmed: "The War on Truth. 9/11, Disinformation, and the Anatomy of Terrorism", Olive Branch Press Northampton 2005, ISBN 1-56656-596-0
Mathias Bröckers: "Verschwörungen, Verschwörungstheorien und die Geheimnisse des 11. September", Verlag Zweitausendeins, Frankfurt am Main 2002, ISBN 3-86150-456-1
Mathias Bröckers, Andreas Hauß: "Fakten, Fälschungen und die unterdrückten Beweise des 11. September", Verlag Zweitausendeins, Frankfurt am Main 2003, ISBN 3-86150-604-1
Andreas von Bülow: "Die CIA und der 11. September", 4. Aufl. Piper, München 2004, ISBN 3-492-24242-1
David Ray Griffin: "The New Pearl Harbor: Disturbing Questions About the Bush Administration and 9/11. Updated edition with a new afterword. Foreword by Richard Falk", Olive Branch Press, Northampton 2004, ISBN 1-56656-552-9
David Ray Griffin: "The 9/11 Commission Report. Ommissions and Distortions", Olive Branch Press, Northampton 2005, ISBN 1-56656-584-7
David Ray Griffin / Peter Dale Scott (eds.): "9/11 and American Empire. Intellectuals Speak Out", Olive Branch Press, Northampton 2006, ISBN 1-56656-659-2
Daniel Hopsicker: "Welcome To Terrorland. Mohammed Atta und seine amerikanischen Helfer. Mit einem Nachwort von Mathias Bröckers", Verlag Zweitausendeins, Frankfurt am Main 2004, ISBN 3-86150-629-7
Eric Hufschmid: "Painful Questions: An Analysis Of The Sept. 11th Attack". Ink & Scribe, 2002, ISBN 1-931947-05-8
Dennis Kirstein: "Aktenzeichen 9/11. Die ungelösten Rätsel des 11. September 2001", Books on Demand, Norderstedt 2004, ISBN 3-8334-1369-7
Eric Laurent: "9/11/01. Die Wahrheit", Piper, München 2005, ISBN 3-492-04788-2
Michael C. Ruppert: "Crossing the Rubicon: The Decline of the American Empire at the End of the Age of Oil", New Society Publishers, 2004, ISBN 0-86571-540-8
Arnold Schölzel (Hrsg.): "Das Schweigekartell. Fragen & Widersprüche zum 11. September", Kai Homilius Vg., Berlin 2002, ISBN 3-89706-892-3
Webster Griffin Tarpley: "9/11 Synthetic Terror. Made in USA", Tree of Life Publications, 2005, ISBN 0-930852-31-1
Christian C. Walther: "Der zensierte Tag", Heyne, München 2004, ISBN 3-453-62000-3
Gerhard Wisnewski: "Operation 9/11. Angriff auf den Globus", Droemer/Knaur, München 2003, ISBN 3-426-77671-5
Gerhard Wisnewski: "Mythos 9/11. Der Wahrheit auf der Spur", Knaur, München 2004, ISBN 3-426-77783-5

[endre] Kritikk av konspirasjonsteoriar kring 11. september

Tobias Jaecker: "Antisemitische Verschwörungstheorien nach dem 11. September. Neue Varianten eines alten Deutungsmusters", LIT Verlag, Münster 2004, ISBN 3-8258-7917-8
Alexander Cockburn: "Hinter wem sie wirklich her sind. Verschwörungstheorien und der Zustand der Linken in den USA", Le monde diplomatique, 15. desember 2006
Dominik Cziesche, Jürgen Dahlkamp, Ulrich Fichtner, Ulrich Jaeger, Gunther Latsch, Gisela Leske, Max F. Ruppert: "Panoptikum des Absurden" i Spiegel-utgåva nr. 37/8, september 2003, s. 58-76
Albrecht Kolthoff: "Masse statt Qualität - Drei deutsche Verschwörungsphantasten bezweifeln die Bin-Ladin-Täterschaft beim Angriff auf das World Trade Center. Ihre Bücher erfüllen die journalistischen Standards nicht" i "Klartext", 5/2003
Stefan Schaaf: "Der große Mumpitz"
Der Spiegel: "Fakten zum 11. September"

[endre] Nettstader

BBC's 'Conspiracy Files' on 9/11 18.2.2007 (Google Video, engelsk)
Telepolis Spezial: "The WTC Conspiracy" (tysk)
Dokumentarfilmen "Loose Change 2nd Edition" (engelsk med tysk tekst)
Dokumentarfilmen "9/11 Mysteries", som forklarer sprengningsteorien (engelsk)
Listing av grunnane til at den offisielle framstillinga må trekkast i tvil (engelsk)
Nettstad som er mot konspirasjonsteoriane kring 9/11, med vekt på "Loose Change" (tysk)
USA-regjeringas avvising av teoriane (engelsk)
Kommisjonsrapporten frå Senatet (engelsk)
Tidsline for åtaka med flyruter for dei kapra passasjerflya og reaksjonen til luftfartskontrollen (tysk)
Samling av medierapportar som vert fokusert på av konspirasjonsteoretikarar (engelsk)
Samling av vitnefråsegner kring åtaka på New York (engelsk)
Samling av vitnefråsegner kring åtaket på Pentagon (engelsk)

Kategoriar: Terrorisme | Konspirasjonsteoriar

See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.