Nierarteriestenose
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts |
Nierarteriestenose | |
|
|
ICD-9 | 440.1 |
DiseasesDB | 11255 |
MedlinePlus | 001273 |
eMedicine | med/2001 |
|
Een nierarteriestenose is een vernauwing in een of meerdere slagaders naar de nier. Normaal gesproken heeft eenieder twee slagaders (arteriën) en twee aders (venen) die naar de nieren leiden voor aan- en afvoer van bloed. Een groot aantal, niet schadelijke, varianten van meer dan één arterie of vene komt ook voor. Bij een vernauwing van een van de arteriën spreekt men van een stenose. Dit kan leiden tot hoge bloeddruk (hypertensie) en/of achteruitgang van de nierfunctie. Bij jonge mensen, met name vrouwen, kan de stenose op basis van een bindweefsel streng zijn (fibromusculaire dysplasie) en kan de stenose worden verholpen door het dotteren en plaatsen van een stent.
Bij oudere mensen is de stenose bijna altijd het gevolg van algeheel vaatlijden (aderverkalking, atherosclerose) en is het raadzaam om hier niets aan te doen, behoudens het reguleren van de bloeddruk middels medicatie.
De diagnose wordt gesteld middels beeldvormende technieken. De gouden standaard is de arteriografie, groot nadeel hiervan is het gebruik van contrastmateriaal, wat als belangrijkste bijwerking nefrotoxiciteit heeft. De MRI- en CT-angio zijn minder belastend, echter zijn minder betrouwbaar dan de angiografie.