Montmorilloniet
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Montmorilloniet | |
|---|---|
 |
|
| Mineraal | |
| Chemische formule | (Na,Ca)0,3(Al,Mg)2Si4O10(OH)2·n(H2O) |
| Kristalvorm | Monoklien |
| Kleur | Wit, grijswit, geel, bruingeel, groengeel |
| Streepkleur | Wit |
| Hardheid | 1,5 - 2 |
| Gemiddelde dichtheid | 2,35 kg/dm3 |
| Glans | Dof |
| Opaciteit | Doorschijnend tot opaal |
| Splijting | [001] Perfect |
| Kristaloptiek | |
| Overige eigenschappen | |
Het mineraal montmorilloniet is een gehydrateerd natrium-calcium-aluminium-magnesium-silicaat met de chemische formule (Na,Ca)0,3(Al,Mg)2Si4O10(OH)2·n(H2O). Het fylosilicaat behoort binnen de kleimineralen tot de smectiet-groep.
Inhoud |
[bewerk] Eigenschappen
Het (grijs)witte of (bruin- of groen)gele montmorilloniet heeft een doffe glans, een witte streepkleur en de splijting is perfect volgens kristalvlak [001]. De gemiddelde dichtheid is 2,35 en de hardheid is 1,5 tot 2. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.
[bewerk] Naamgeving
Het mineraal montmorilloniet is genoemd naar de Franse streek Montmorillone, waar het voor het mineraal eerst beschreven werd.
[bewerk] Voorkomen
Montmorilloniet is een van de meest voorkomende kleimineralen en komt voor in schalies en andere klei-houdende sedimentaire gesteenten. De typelocatie is Veinne, Montmorillone in Frankrijk. Bodems met grote hoevelheden montmorilloniet worden Vertisolen genoemd. Deze bodems hebben zeer specifieke zwel- en krimpeigenschappen, zoals in droge perioden zichtbaar is aan de brede en diepe scheuren.
