Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Lodewijk II

1845-1886
Koning van Beieren
Periode 1864-1886 Voorganger Maximiliaan II Opvolger Otto I
Vader Maximiliaan II van Beieren Moeder Marie van Pruisen Dynastie Wittelsbach

Lodewijk Frederik Willem (Duits: Ludwig Friedrich Wilhelm) (Nymphenburg bij München, 25 augustus 1845 – in de Würmsee, tegenwoordig Starnberger See, bij het Slot Berg, Berg, 13 juni 1886), bijgenaamd de Sprookjeskoning, was van 1864 tot 1886 koning van Beieren.

Hij was de zoon van koning Maximiliaan II en prinses Marie van Pruisen. De koning was als kroonprins zeer streng voor de kleine Lodewijk en zijn broer. Hij zag ze bovendien maximaal twee keer op een dag. Maximiliaan geloofde in een harde Spartaanse opvoeding, maar dit zou later desastreus uitdraaien voor de beide prinsen. Lodewijk groeide op tussen de lakeien en in Slot Hohenschwangau, dat uitpuilde van de neogotiek en oude mythen.

Inhoud 1 Jeugd 2 Koning van Beieren 3 Huwelijk 4 Het einde van de koning 5 Lodewijks kastelen 6 Trivia 7 Noot=

[bewerk] Jeugd

Lodewijk werd geboren in het kasteel Nymphenburg, dichtbij München, hij was de oudste zoon van koning Maximiliaan II van Beieren en diens vrouw koningin Marie van Pruisen. Lodewijk had een jongere broer, de prins Otto Willem Luitpold Adalbert, Otto was niet alleen zijn broer, maar ook de troonopvolger van Beieren.

Hij werd geboren in een eeuw waarin Europa alleen werd geregeerd door koningen, die koningen hadden de verantwoordelijkheid over bijna heel Europa. Lodewijk kreeg bijna dagelijks te horen wat voor een positie hij in de toekomst moet gaan bekleden. Hij kreeg een strenge opvoeding door zijn leraren. Daardoor had hij een weinig betekende band met zijn ouders. Hij had een veel betere band met zijn grootvader Koning Lodewijk I.

Lodewijks jeugd kende gelukkige momenten. Hij woonde voor de grootste tijd in het kasteel van Hohenschwangau, een kasteel dat zijn vader had aangekocht en grondig had laten verbouwen, dicht bij het Zwanenmeer dichtbij Füssen. Het kasteel was gedecoreerd in gotische stijl met ontelbare fresco’s op de muur van historische Duitse verhalen. Hij bezocht ook vaak met zijn familie, de Starnberger See, een groot meer in het zuiden van Duitsland. Als een opgroeiende man, werd Lodewijk beste vrienden met zijn adjudant, de knappe Prins Paul Maximiliaan Lamoral van Thurn und Taxis, een lid een van de rijke en beroemde Beierse familie Thurn und Taxis. De twee jonge mannen reden paard met elkaar, lazen samen poëzie en ze speelden scènes’s uit de opera's van Richard Wagner. De relatie - die, naar sommigen menen, ook sexueel was - kwam tot een einde toen Paul geïnteresseerd raakte in een mooie jonge vrouw. Lodewijk had, later, ook een goede relatie op met zijn nicht Elizabeth, hertogin in Beieren, de latere Elizabeth, Keizerin van Oostenrijk. Beiden hielden ze van de natuur en poëzie, ze hadden ook een bijnaam voor elkaar “de Adelaar” (Lodewijk) en “de Zeemeeuw” (Elizabeth). Een rimpeling in de relatie ontstond toen de net aangetreden Lodewijk als koning van Beieren de jonge Italiaanse staat erkende. Elisabeth kon zich niet voorstellen dat haar neef zoiets deed, terwijl een aantal leden van de Wittelsbach familie (zijzelf als keizerin echtgenote van de heerser over de Noordelijke Italiaanse provincies, haar zuster Marie als koningin der Beide Siciliën) bezittingen in die gebieden had.

[bewerk] Koning van Beieren

Hij besteeg de troon op 18-jarige leeftijd na de plotselinge dood van zijn vader. Hij was een onervaren monarch, verdwaald in legenden en sagen. Het leger had niet zijn interesse, als hoofd ervan liet hij zich vertegenwoordigen door zijn broer, terwijl hij in zijn kasteel zat te mijmeren. Ondanks alles was de koning streng katholiek, een diepe waarde en steun in zijn leven.

Als jonge koning was hij zeer populair en gold als een van de mooiste mannen van zijn tijd. De koning was zeer groot, en had in elk kasteel een extra groot bed. Ondanks zijn populariteit was hij een enorme eenling, hij vermeed zoveel mogelijk contact met familie en personeel. Als de koning zich verplaatste was het meestal 's nachts, hij was verzot op maanlicht.

De nieuwe koning was altijd al enigszins mensenschuw en onevenwichtig geweest, naarmate hij langer aan de macht was, trok Lodewijk zich steeds meer terug in de Alpen, waar hij diverse zeer dure sprookjeskastelen liet bouwen. Het beroemdste is het nooit voltooide Slot Neuschwanstein, nu een zeer populaire toeristische attractie. De burcht was een afspiegeling voor zijn aanbidding van mythen. Hij had ook veel bewondering voor zijn naamgenoot Lodewijk XIV van Frankrijk en hij liet dan ook een kopie van Versailles bouwen aan de Chiemsee. Dit slot is eveneens nooit voltooid en nu ook een toeristische trekpleister.

[bewerk] Huwelijk

Lodewijk was verloofd met zijn nicht Sophie van Beieren, de zus van keizerin Elisabeth van Oostenrijk ("Sisi"), maar na de trouwdatum een aantal maal te hebben uitgesteld, blies hij het huwelijk in oktober 1867 uiteindelijk af. De Beierse bevolking was verrast, aangezien er al ettelijke gravures en memorabilia werden gemaakt van het koningspaar. Voor Beieren betekende dit een verandering van de erfopvolging, Lodewijk zou nooit huwen, laat staan een opvolger schenken aan de dynastie. De echte reden zal nooit bekend worden, wat bijdraagt tot de legende van de sprookjeskoning.

Wereldwijd zijn er historici die vermoeden dat Lodewijk homoseksueel was, zij baseren zich op brieven van de vorst en memoires van leden van het hof. Uitsluitsel zal er evenwel nooit zijn, en deze discussie zal altijd controversieel blijven.

[bewerk] Het einde van de koning

Op het einde van zijn leven liet de regering de koning onbekwaam verklaren. Hij werd gevangen gezet in het Slot Berg. Hoewel hij een uitstekende zwemmer was verdronk Lodewijk op 13 juni 1886 onder mysterieuze omstandigheden in de Starnberger See ten zuiden van München, samen met zijn psychiater Dr. Bernhard von Gudden. De lichamen werden om 10 uur 's avonds gevonden na een zoektocht. Het zakhorloge van Lodewijk was blijven staan op 18.45 u.

Zes weken na zijn dood werden de kastelen opengesteld voor het publiek. Bij het meer werd een kapelletje gebouwd en elk jaar wordt op de dag van zijn overlijden een ceremonie ter nagedachtenis gehouden. Zijn praalgraf in de Michaelskerk in München is ook een bedevaartsoord, de koning blijft de nationale trots van Beieren.

Hij werd opgevolgd door zijn jongere broer, de geesteszieke Otto I. Omdat Otto niet tot regeren in staat was nam prins-regent Luitpold de honneurs waar. Door de Beierse bevolking werd dit Luitpold aanvankelijk zeer kwalijk genomen. Men kon niet begrijpen dat de populaire koning Lodewijk het veld had moeten ruimen en dichtte Luitpold persoonlijke ambities toe. Ook keizerin Elisabeth veroordeelde Luitpold en weigerde ieder contact met hem. Dit leidde zelfs tot enige verwijdering tussen Elisabeth en haar moeder, hertogin Ludovika in Beieren omdat Ludovika Luitpold steunde. Ook Elisabeth's broer, de oogarts Karel Theodoor, koos de zijde van Luitpold, omdat hij meende dat Lodewijk II terecht als krankzinnig gediagnotiseerd was. Tussen Elisabeth en haar broer kwam het nooit meer goed.^[1] Mede doordat de Wittelsbachers hun familiearchief gesloten houden, is zijn dood lang een mysterie gebleven. In 2007 onthulde de kleindochter van een gravin dat zij in het bezit was van de jas van Lodewijk II, die hij droeg toen hij "verdronk". De jas vertoont twee kogelgaten. De vorst zou zijn omgebracht door huurmoordenaars, ingehuurd door samenzwerende leden van de hofhuishouding. De lijfarts van de koning, Dr. Schleiß, had op zijn sterfbed verklaard, dat hij over de doodsoorzaak van de vorst een valse verklaring had afgelegd.

[bewerk] Lodewijks kastelen

• Neues Schloss Herrenchiemsee
• Slot Linderhof
• Slot Neuschwanstein naast zijn vaders kasteel Hohenschwangau.
• Königshaus am Schachen

[bewerk] Trivia

• Lodewijk was een groot aanbidder van componist Richard Wagner en financierde onder andere diens Der Ring des Nibelungen en het Festspielhaus in Bayreuth.

• Luchino Visconti maakte een film over het leven van Lodewijk, met Helmut Berger als Lodewijk en Romy Schneider als keizerin Elisabeth, waarin hij de vermeende homoseksuele relatie van Lodewijk met zijn lakei Richard Hornig duidelijk in beeld brengt.

[bewerk] Noot=