Luitpold van Beieren

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Luitpold Karel Jozef Willem (Würzburg 12 maart 1821 - München 12 december 1912) was zoon van koning Lodewijk I van Beieren en prins-regent van Beieren van 10 juni 1886 tot 12 december 1912.

Op 10 juni 1886 nam Luitpold op advies van een aantal ministers de regering over van zijn neef, de krankzinnige koning Lodewijk II. Na diens plotselinge dood nam hij de honneurs waar voor de nieuwe troonopvolger, zijn ander neef, de eveneens gestoorde Otto I. Dit alles werd hem aanvankelijk door de Beierse bevolking zeer kwalijk genomen. Men begreep niet waarom de populaire koning Lodewijk het veld had moeten ruimen en vermoedde dat Luitpold zijn persoonlijke ambities nastreefde. Deze visie werd gedeeld door de Oostenrijkse keizerin Elisabeth, een nicht van Luitpold, en een achternicht van Lodewijk. Zij weigerde ieder contact met Luitpold en kreeg over dit standpunt zelfs een conflict met haar moeder, hertogin Ludovika in Beieren en haar broer Karel Theodoor.^[1]

Hij was zeer constitutioneel en verzette zich niet tegen de constitutionele hervormingen die onder zijn bewind werden doorgevoerd. Het ingevoerde algemeen kiesrecht dat onder zijn bewind tot stand kwam en de kieswethervorming van 1906 - waardoor de sociaaldemocraten konden toetreden tot de regering - maakten hem zeer populair. München maakte onder zijn bewind een periode van bloei door.

Na Luitpolds dood in 1912 volgde zijn zoon Lodewijk hem op als prins-regent. In 1913 kroonde Lodewijk zichzelf als Lodewijk III tot koning.

Luitpold verhief de Beierse schilder Franz Stuck in 1906 in de adelstand, waarna deze zich voortaan Ridder Franz von Stuck mocht noemen.

[bewerk] Kinderen

Luitpold was gehuwd met Auguste Fernande van Oostenrijk. Zij kregen de volgende kinderen:

• Lodewijk III (1845-1921)
• Leopold (1846-1930)
• Theresia (1850-1925)
• Arnulf (1852-1907)

[bewerk] Noot