Ludovika van Beieren
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marie Ludovika Wilhelmina (München, 30 augustus 1808 - aldaar, 26 januari 1892), hertogin in Beieren, geboren prinses van Beieren, was de zesde dochter van de Beierse koning Maximiliaan I en koningin Karoline. Ze werd geboren in München. Zij was de zus van de Oostenrijkse aartshertogin Sophie.
Op 9 november 1828 trouwde ze met haar achterneef hertog Maximiliaan in Beieren (uit het huis Wittelsbach). Het paar woonde in de winter in het Herzog-Max-Palais in München en in de zomer woonde het paar op Schloß Possenhofen aan de Starnberger See. Ze kregen tien kinderen, van wie de bekendste, Elisabeth, zou trouwen met de Oostenrijkse keizer Frans Jozef I.
Op 25 januari 1892 ontving keizerin Elisabeth een telegram uit München: Ludovika had longontsteking. Op 26 januari 1892, om vier uur in de ochtend, stierf ze op 83-jarige leeftijd.
[bewerk] Kinderen van Ludovika en Maximiliaan
- Ludwig Wilhelm in Beieren (21 juni 1831 - 6 november 1920)
- Wilhelm Karl in Beieren (24 december 1832 - 13 februari 1833)
- Helene Caroline Therese in Beieren (4 april 1834 - 16 mei 1890)
- Elisabeth Amalia Eugenie in Beieren (24 december 1837 - 10 september 1898, vermoord)
- Karl Theodor in Beieren (9 augustus 1839 - 30 november 1909)
- Marie Sophie Amalie in Beieren (4 oktober 1841 - 19 januari 1925)
- Mathilde Ludovika in Beieren (30 september 1843 - 18 juni 1925)
- Maximilian in Beieren (8 december 1845 - 8 december 1845, vermoedelijk doodgeboren)
- Sophie Charlotte Auguste in Beieren (22 februari 1847 - 4 mei 1897)
- Maximilian Emanuel in Beieren (7 december 1849 - 12 juni 1893)
