John Robert Vane
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
John Robert Vane (Tardebigg (Worcestershire), 29 maart 1927 - Farnborough (Hampshire), 19 november 2004) was een Brits biochemicus en Nobelprijswinnaar.
Hij werkte 18 jaar aan het Institute of Basic Medical Sciences van de University of London in het Royal College of Surgeons of England. Gedurende deze periode ontwikkelde hij bioessays die tot een aantal belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen leidden. Hij won in 1982 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde voor zijn onderzoek naar de werking van aspirine waarbij hij ontdekte dat aspirine de biosynthese van prostaglandinen remt.
In 1973 werd Vane onderzoeksdirecteur van de Welcome Foundation, maar keerde twaalf jaar later terug in de academische wereld voor een positie bij het William Harvey Research Institute van de St. Bartholmew's Hospital Medical School.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1976-2000) |
|
1976: Blumberg, Gajdusek | 1977: Guillemin, Schally, Yalow | 1978: Arber, Nathans, Smith | 1979: Cormack, Hounsfield | 1980: Benacerraf, Dausset, Snell | 1981: Sperry, Hubel, Wiesel | 1982: Bergström, Samuelsson, Vane | 1983: McClintock | 1984: Jerne, Köhler, Milstein | 1985: Brown, Goldstein | 1986: Cohen, Levi-Montalcini | 1987: Tonegawa | 1988: Black, Elion, Hitchings | 1989: Bishop, Varmus | 1990: Murray, Thomas | 1991: Neher, Sakmann | 1992: Fischer, Krebs | 1993: Roberts, Sharp | 1994: Gilman, Rodbell | 1995: Lewis, Nüsslein-Volhard, Wieschaus | 1996: Doherty, Zinkernagel | 1997: Prusiner | 1998: Furchgott, Ignarro, Murad | 1999: Blobel | 2000: Carlsson, Greengard, Kandel |
