Eric Kandel
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eric Richard Kandel (Wenen, 7 november 1929) is een Amerikaanse psychiater en neurowetenschapper, die gedurende een groot deel van zijn carrière als professor in de biochemie en biofysica was verbonden aan de Columbia-universiteit in New York. Hij werd internationaal bekend toen hij in 2000 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde ontving voor zijn onderzoek naar de werking van het geheugen op moleculair niveau. Hij deelde deze prijs met Arvid Carlsson en Paul Greengard. In tegenstelling tot wat algemeen wordt beweerd was Kandel niet de eerste psychiater die ooit een Nobelprijs ontving, dit was Julius Wagner-Jauregg.
In 2006 publiceerde Kandel zijn autobiografie In Search of Memory: The Emergence of a New Science of Mind. Een bekend studieboek, waarvan Kandel mede-auteur is, is Principles of Neural Science (eerste editie 1981).
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1976-2000) |
|
1976: Blumberg, Gajdusek | 1977: Guillemin, Schally, Yalow | 1978: Arber, Nathans, Smith | 1979: Cormack, Hounsfield | 1980: Benacerraf, Dausset, Snell | 1981: Sperry, Hubel, Wiesel | 1982: Bergström, Samuelsson, Vane | 1983: McClintock | 1984: Jerne, Köhler, Milstein | 1985: Brown, Goldstein | 1986: Cohen, Levi-Montalcini | 1987: Tonegawa | 1988: Black, Elion, Hitchings | 1989: Bishop, Varmus | 1990: Murray, Thomas | 1991: Neher, Sakmann | 1992: Fischer, Krebs | 1993: Roberts, Sharp | 1994: Gilman, Rodbell | 1995: Lewis, Nüsslein-Volhard, Wieschaus | 1996: Doherty, Zinkernagel | 1997: Prusiner | 1998: Furchgott, Ignarro, Murad | 1999: Blobel | 2000: Carlsson, Greengard, Kandel |
