James W. Black

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Sir James Whyte Black (Uddingston, Schotland, 14 juli 1924) is een Schotse arts en farmacoloog die in 1988 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde won voor zijn werk op het gebied van de farmacologie, in het bijzonder de ontdekking van Propranolol. Die ontdekking wordt algemeen gezien als een van de belangrijkste bijdragen aan de geneeskunde en farmacologie van de 20e eeuw. Hij won de Nobelprijs samen met George H. Hitchings en Gertrude B. Elion.

Black bezocht de middelbare school in Cowdenbeath, Fife, Schotland en studeerde vervolgens geneeskunde aan de Universiteit van St. Andrews in Fife. Hij maakte deel uit van de faculteit Fysiologie van die universiteit, alvorens hij een functie als hoogleraar aannam aan de Universiteit of Malaya, in Maleisië. Na zijn terugkeer naar Schotland in 1950 was hij werkzaam aan de universiteit van Glasgow, waar hij een fysiologisch instituut instelde. Vanaf de jaren 70 was hij als professor in de farmacologie verbonden aan achtereenvolgens het University College London (1973-1978) en het King's College London (1984-1992). Gedurende zijn academische carrière was Black ook werkzaam bij verschillende bedrijven in de commerciële farmaceutische sector.

In 1981 werd hij tot Knight Bachelor geslagen. In 2000 werd hij door Koningin Elizabeth II onderscheiden met de Order of Merit, een zeer hoge Britse onderscheiding die slechts aan een bijzonder selecte groep mensen is toegekend.

Bronnen, noten en/of referenties:

Dit artikel is deels gebaseerd op het gelijknamige artikel in de Engelstalige wikipedia. (en) http://nobelprize.org/nobel_prizes/medicine/laureates/1988/index.html (en) Alan Taylor (2004). Or is this our national hero?. Sunday Herald. Geraadpleegd op 10 januari, 2008. (en) "anTAGonist" and "ciMETidine". American Chemical Society (2005). Geraadpleegd op 10 januari, 2005. (en) Melanie Patricia Stapleton (1997). Sir James Black and Propranolol. Texas Heart Institute Journal.

Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1976-2000)

1976: Blumberg, Gajdusek | 1977: Guillemin, Schally, Yalow | 1978: Arber, Nathans, Smith | 1979: Cormack, Hounsfield | 1980: Benacerraf, Dausset, Snell | 1981: Sperry, Hubel, Wiesel | 1982: Bergström, Samuelsson, Vane | 1983: McClintock | 1984: Jerne, Köhler, Milstein | 1985: Brown, Goldstein | 1986: Cohen, Levi-Montalcini | 1987: Tonegawa | 1988: Black, Elion, Hitchings | 1989: Bishop, Varmus | 1990: Murray, Thomas | 1991: Neher, Sakmann | 1992: Fischer, Krebs | 1993: Roberts, Sharp | 1994: Gilman, Rodbell | 1995: Lewis, Nüsslein-Volhard, Wieschaus | 1996: Doherty, Zinkernagel | 1997: Prusiner | 1998: Furchgott, Ignarro, Murad | 1999: Blobel | 2000: Carlsson, Greengard, Kandel