Jan Bucquoy

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jan Bucquoy
Volledige naam	Jan Bucquoy in 2002
Geboren	15 november 1945
Geboorteland	België
IMDb-profiel
Filmportaal

Jan Bucquoy (Harelbeke, 16 november 1945) is een Belgisch filmregisseur en auteur.

Inhoud 1 Jeugd 2 Carrière 2.1 Toneel 2.2 Film 2.2.1 Filmografie 2.3 Auteur van stripverhalen 2.4 Grootste Belg? 3 Anarchist 4 Filosofie 4.1 Situationisme 4.2 Psychoanalyse 4.3 Politiek 5 Externe links 6 Referenties

[bewerk] Jeugd

Bucquoy studeerde literatuur in Grenoble, filosofie in Gent, filmregie in Brussel (INSAS) en politieke wetenschappen in Straatsburg.

[bewerk] Carrière

[bewerk] Toneel

Hij voerde Vlaamse toneelstukken op in het Frans o.a. Het gezin van Paemel van Cyriel Buysse en Vendredi (Vrijdag) van Hugo Claus.

[bewerk] Film

In 1994 regisseerde hij zijn eerste film van de filmtrilogie "La Vie sexuelle des Belges": La Vie sexuelle des Belges 1950-1978^[1], die over de eerste 28 jaren ^[2]van zijn jeugd gaat. Deze serie gaat niet over seks maar over het bewustzijn van het genot. De Belgen zijn een diersoort met hun eigen seksuele voorkeur en onhebbelijkheden zoals de bonobo (waar hij het over heeft in de film La Jouissance des hystériques) of de gorilla's ^[3].

Zijn films zijn dikwijls chaotisch en zien er schijnamateuristisch uit, hetgeen vaak ook hun charme is. Hij speelt soms zelf mee. Zijn producent Francis De Smet komt ook uit West-Vlaanderen (veel van zijn films spelen zich af in West-Vlaanderen). De films zitten vol met absurde ideeën: zo is er Camping Cosmos (tweede deel van de filmtrilogie) dat gaat over de vakantie aan de kust van de modale Belg. Het toneelstuk Mutter Courage und ihre Kinder van Bertolt Brecht wordt geparodiëerd in een scène van ruziënde echtgenoten. Mevrouw Vandeputte, (Lolo Ferrari, uitbaatster van Camping Cosmos), kan enkel seksuele bevrediging hebben met een schertsfiguur die gelijkt op Kuifje (Claude Semal, de radioman) en dit met het volkslied van de Sovjet-Unie op de achtergrond. Dit is een illustratie van de zgn. Verfremdung. Daarnaast deinst hij er niet voor terug een scène op te voeren in de film De sluiting van de Renault fabriek te Vilvoorde^[4][5] (1998) (derde deel van de filmtrilogie) waarin de bedrijfsleider Louis Schweitzer met terroristisch geweld wordt ontvoerd. Deze film toont aan hoe de vakbonden, politici en arbeiders met onthutsing reageren op de onverwachte sluiting van de Belgische Renault-fabriek in 1997.

[bewerk] Filmografie

Als regisseur/scenarist:

• La vie sexuelle des Belges 1950-1978 (1994) (geproduceerd door Bucquoy en Francis De Smet)
• Camping Cosmos (La vie sexuelle des Belges II) (1996) (geproduceerd door Bucquoy en Francis De Smet)
• Crème et châtiment (1997)
• Fermeture de l'usine Renault à Vilvoorde (La vie sexuelle des Belges III) (1998)
• La Jouissance des hystériques (La vie sexuelle des Belges IV) (2000)
• Vrijdag Visdag (La vie sexuelle des Belges V) (2000)
• La vie politique des Belges (2002)^[6]
• La société du spectacle et ses commentaires (La vie sexuelle des Belges VI) (2003)
• Les Vacances de Noël (2005)^[7]

Als acteur:

• La Vie sexuelle des Belges 1950-1978 (1994)
• Camping Cosmos (1996)
• La Jouissance des hysteriques (2000)
• Aaltra (2003)

[bewerk] Auteur van stripverhalen

Naast het regisseren van films heeft hij ook scenario's geschreven voor de stripreeksen De paden van de roem^[8], Frenchy en Het "Bal du Rat Mort"^[9][10] (uitg. Michel Deligne, 1982) met de tekenaar J.F. Charles dat zich te Oostende afspeelt.

[bewerk] Grootste Belg?

In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 392 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.

[bewerk] Anarchist

Bucquoy is een extravagant anarchist. Zo verkondigt hij dat de verkiezingen vervangen moeten worden door een loterij, waardoor iedereen evenveel kans heeft om mee te regeren. Hij komt regelmatig in het nieuws met zijn

Bucquoy is verantwoordelijk voor diverse ludieke acties:

• Hij stichtte in 1990 het controversieel tijdschrift "Dol" dat een oplage had van 30.000 exemplaren met als medewerkers o.a. Herman Brusselmans.
• In 1995 werkte hij mee met de politieke partij BANAAN en later met Vivant en Spirit.
• Het Slipjesmuseum in Brussel en het Vrouwenmuseum, waarvan hij zelf de conservator is.
• Het onthoofden van een op koning Boudewijn lijkende pop op de Grote Markt van Brussel.
• Zijn naaktkalender van het jaar 1998: The true story of the Naked Man met zijn eigen naaktfoto's, geïnspireerd op de geschriften van Marcel Mariën.
• Hij kondigde aan elk jaar op 21 mei een staatsgreep te willen plegen. Toen hij op 21 mei 2005 met een tiental anderen manifesteerde nabij het Koninklijk Paleis, werd hij aangehouden door de politie maar onmiddellijk vrijgelaten. In 2006 werd hij nogmaals administratief aangehouden na eenzelfde actie.

In mei 2006 kraakte hij, met een groep rond het café 't Kroegske van de Paulusfeesten te Oostende, het mythische café De Dolle Mol^[11] in Brussel dat al jaren leeg stond en verkommerde. Het café werd opnieuw geopend totdat hij er einde juni werd uitgezet door de politie. Op 1 juni 2007 is het café heropend nadat Vlaams Minister voor Brusselse Aangelegenheden en Cultuur Bert Anciaux met de eigenaar van het pand een huurovereenkomst afsloot.^[12]

Minder bekend is zijn medewerking aan de clandestiene Radio Uylenspiegel in Frans-Vlaanderen^[13] waarbij hij met een groepje aanhangers de zendmast van Radio Rijsel opblies.

Bucquoy veroorzaakte begin jaren '90 een mediarel door in Felice Damiano's programma Incredibile Koningin Fabiola's schaamdelen te vergelijken met twee vijgen die hij speciaal daarvoor naar de studio had meegenomen.

[bewerk] Filosofie

[bewerk] Situationisme

De controversiële handelingen van Jan Bucquoy zijn een vorm van protest en ze zijn geïnspireerd door het idee van de situationist Guy Debord dat onze gemediatiseerde samenleving niet ernstig mag genomen worden en moet ontmaskerd worden als een constant bombardement van nutteloze beelden en zogenaamd nieuws, met als bedoeling het volk onwetend of in een staat van apathie te houden. De spektakelmaatschappij verliest zijn greep op de massa wanneer het belang dat aan een optreden (bijvoorbeeld op de televisie) van een beroemdheid wordt gehecht, evenredig is aan het ludiek aspect ervan. Vandaar ook zijn medewerking aan het taartengooien van deze beroemdheden (bijv. Bill Gates met Noël Godin): dat werkt als een ontmaskering zoals het carnaval. Permanente revolte en toneel werken hier samen (zoals met de figuur van Tijl Uilenspiegel) ^[14].

[bewerk] Psychoanalyse

Daarnaast is er ook de invloed van de psychoanalyse, in het bijzonder van Jacques Lacan, en van het Belgische surrealisme (Marcel Mariën).

[bewerk] Politiek

• Zoals aangehaald heeft hij ook gezegd dat hij vindt dat verkiezingen vervangen moeten worden door een loterij, zodat iedereen parlementslid kan worden.
• In 2004 werd hij bij de voorzittersverkiezingen van Spirit verpletterend verslagen door Geert Lambert.

[bewerk] Externe links

• Filmmaatschappij met de films van Jan Bucquoy.
• (en)  Jan Bucquoy in de Internet Movie Database
• Daring Digital Award 2001

[bewerk] Referenties

1. ^ La vie sexuelle des Belges 1950-78
2. ^ "La vie sexuelle op de BBC Two (BBC2, zondag 20 juli 1997, 055 u.) : Zet 'm op, ouwe rukker!". "Het 2 PKtje heeft gewonnen van de Porsche!" zei Jan Bucquoy (nu 51) toen hij de André Cavens-prijs '94 kreeg. De Unie van de Belgische Filmkritiek had zijn debuutfilm La vie sexuelle des belges met ruime voorsprong op Farinelli tot beste Belgische film van het jaar uitgeroepen. Zelfs onze "Lexman" was weg van deze autobiografische film, die de eerste 28 jaren uit het leven van een arbeidersjongen uit Harelbeke schetst. Een jaar later kreeg schilder, beeldhouwer, striptekenaar en nu ook cineast Bucquoy de Pallieterprijs voor de Film, "wegens zijn doorzettingsvermogen en voor de controversiële wijze waarop hij deze low-budgetfilm tot stand bracht." Dat het hier om een Franstalige productie ging mocht niet deren, want "Bucquoy heeft zijn Vlaamse roots nooit afgewezen." "Humo", 5/07/97.
3. ^ Gebaseerd op het werk van Desmond Morris: Intimate Behaviour (1971) en De naakte aap (1967).
4. ^ Fermeture de l'usine Renault à Vilvoorde
5. ^ De sluiting van de Renault fabriek te Vilvoorde.
6. ^ La vie politique des Belges
7. ^ Les vacances de Noël
8. ^ (fr) Les chemins de la gloire.
9. ^ (fr) Le Bal du rat mort
10. ^ Het bal du rat mort (strip)
11. ^ [1]
12. ^ Anciaux helpt Bucquoy Dolle Mol heropenen
13. ^ Radio Uylenspiegel
14. ^ Entartons, entartons, les pompeux cornichons, door Noël Godin, p. 199, Uitgeverij Flammarion, 2005, ISBN: 2-08-068546-5: "... son attentat chantilly relevait d'une vieille tradition humoristique belge amorcée par les espiègleries anti-royalistes de Thyl Uilenspiegel au XVIII ième siècle puis perpétuée par des canulars et esclandres des surréalistes de combat à la Marcel Mariën."