Gebruiker:Machaerus

Wie is Machaerus?

Uitzicht op Machaerus

Machaerus (Grieks: Μαχαιροῦς) was een rond het begin van de gangbare jaartelling een fort aan de zuidgrens van Perea. Het fort Machaerus was strategisch gelegen op een hoge rots met steile hellingen en diepe ravijnen aan de verschillende zijden. De rots biedt een wijds uitzicht over het omliggende land.

Ik houd mij op Wikipedia vooral bezig met de oudheid, in het bijzonder de Israëlische oudheid uit de Hasmoneese en Herodiaanse periode, maar bij helder weer is het uitzicht beter en kijk ik ook nog wel eens verder, zoals aan de artikelen van mijn hand is te zien.

Etalageartikelen waaraan ik veel heb bijgedragen:

De zuidelijke Levant, ca.830 v.Chr.

██ Juda ██ Israël ██ Filistijnen ██ Fenicië ██ Ammon ██ Edom

██ Aram-Damascus ██ Arameeërs ██ Arabische stammen ██ Nabateeërs ██ Assyrische Rijk ██ Moab

Filistijnen

De Filistijnen waren een (zeevarend) volk dat zich aan het eind van het 2e millennium v.Chr. op de kuststrook in het zuiden van Kanaän vestigde en intensieve contacten lijkt te hebben onderhouden met Alashia (Cyprus), Myceens Griekenland en Minoïsch Kreta.^[1] De Filistijnen stichtten vijf onafhankelijke stadstaten, die een soort stedenbond vormden (pentapolis). Gedurende de twaalfde en elfde eeuw v.Chr. hadden de Filistijnen de hegemonie in het gebied, maar in de eeuwen daarna werd hun macht steeds meer ingeperkt. Tijdens de neo-Assyrische periode (ca. 800-626) beleefden de Filistijnse steden opnieuw een periode van bloei. Na de verovering door de Babyloniërs in 604 v. Chr. zijn de Filistijnen geleidelijk opgegaan in omliggende volken.

Dankzij opgravingen in Filistijnse plaatsen wordt er steeds meer bekend over de Filistijnse cultuur. Van belang is met name het Filistijns aardewerk, dat zich door kunstige patronen onderscheidt van Kanaänitisch aardewerk uit deze periode en dat vaak wordt gebruikt om Filistijnse archeologische vondsten te kunnen dateren. Uit de archeologische gegevens blijkt dat de cultuur van de Filistijnen zich in de twaalfde en elfde eeuw sterk onderscheidt van die van de andere volken in de levant, maar dat er vanaf de tiende eeuw steeds meer sprake is van culturele assimilatie aan omliggende culturen. Dit blijkt op gebieden als voeding of taal en schrift, maar ook op het gebied van de godsdienst. Aanvankelijk vereerden de Filistijnen een godin, vermoedelijk de moedergodin uit de Myceense en/of Minoïsche beschaving. Later namen zij ook Kanaänitische en Egyptische goden op in hun pantheon.

In de Hebreeuwse Bijbel worden de Filistijnen vaak genoemd als tegenstanders van de Israëlieten. Daarnaast worden de Filistijnen vermeld in Egyptische, Assyrische en Babylonische bronnen. Ook uit enkele meer recent gevonden Filistijnse inscripties kunnen gegevens worden afgeleid met betrekking tot de Filistijnen.

Inscriptie uit Jeruzalem met de vermelding LEG X FR.

Legio X Fretensis

Legio X Fretensis was een Romeins legioen, opgericht door Octavianus (de latere keizer Augustus) in 41 of 40 v.Chr.^[2] om aan zijn zijde te strijden in de Romeinse burgeroorlog in de nadagen van de Romeinse republiek. De aanduiding Fretensis ('van de zeestraat') verwijst naar de overwinning die het legioen behaalde in de slag bij Naulochus, die plaatsvond in de straat van Messina (Fretum Siculum).

Het legioen is in de geschiedenis vooral bekend geworden door de rol die het speelde in de Joodse Oorlog. Veel plaatsen, verspreid over Galilea en Judea, werden door dit legioen veroverd. Bij de belegering van Jeruzalem maakte het legioen naam met zijn oorlogsmachines. Na de val van Jeruzalem was het dit legioen dat afrekende met de nog overgebleven verzetshaarden, bijvoorbeeld op Masada.

Het legioen was actief tot minstens 410 na Chr. Het maakte gebruik van verschillende symbolen: een stier, een trireem, een dolfijn, de god Neptunus en een zwijn.

Munt van Aulus Vitellius, met een afbeelding van Lucius Vitellius

Lucius Vitellius

Lucius Vitellius (ca. 5 v. Chr. – 51 na Chr.) was een Romeins senator en consul. Hij was gouverneur van de provincia Syria en een van de meest invloedrijke senatoren onder de keizers Caligula en Claudius. Hij werd driemaal tot consul benoemd, een uitzonderlijk eerbetoon. Zijn zoon Aulus Vitellius was in het vierkeizerjaar korte tijd keizer van Rome.

Afkomst en vroege carrière

Lucius Vitellius was de jongste zoon van Publius Vitellius uit Luceria in Apulië, die tot de stand van de equites behoorde en onder keizer Augustus het hoge financiële ambt van procurator bekleedde. In de tijd dat Suetonius zijn keizerbiografie schreef (ca. 120 na Chr.), werd de afkomst van de gens Vitellia betwist. Degenen die positief terugkeken op het keizerschap van Lucius' zoon Aulus beweerden dat het een oud patriciërsgeslacht was, dat afstamde van Faunus, koning van de Aborigines, en de godin Vitellia. Zij die kritisch stonden tegenover Aulus Vitellius' keizerschap, verkondigden dat de familie afstamde van een vrijgelaten slaaf, wiens bij een prostituée verwekte zoon een fortuin wist te vergaren, waardoor hij in de stand van de equites werd opgenomen. Suetonius laat in het midden welke versie hij als de juiste beschouwt.^[3]