Interneringskamp
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een interneringskamp is een faciliteit om grotere groepen personen vast te zetten, waarbij de controle op politieke tegenstanders of politiek onbetrouwbaar geachte bevolkingsgroepen centraal staat.
Krijgsgevangenkampen zijn eveneens interneringskampen, waarbij hier echter steeds internationaal-rechterlijke normen dienen te worden nageleefd.
Onder internering wordt ook verstaan het gevangen houden van soldaten die in een oorlog in neutraal gebied terecht zijn gekomen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren zodoende Engelse en Belgische soldaten in Nederland geïnterneerd. Tijdens de Frans-Duitse oorlog (1870-1871) waren Franse soldaten in Zwitserland geïnterneerd.
De termen interneringskamp en concentratiekamp worden vaak gebruikt voor vergelijkbare detentiefaciliteiten.
[bewerk] Tweede Wereldoorlog
In de Tweede Wereldoorlog waren er drie soorten kampen waar o.a. opgepakte joden naartoe werden gebracht. In een interneringskamp werden mensen samengebracht om ze vervolgens door te sturen naar een ander kamp.
De interneringskampen in Nederland waren in de volgende plaatsen gelegen:
- Amersfoort
- Amsterdam
- Arnhem
- Assen
- 's-Hertogenbosch
- Den Haag
- Ommen
- Rotterdam
- Schoorl
- Vught
- Westerbork
Voor de internering van gijzelaars werden voorts gebruikt:
In de kolonie Suriname werden gevangenen uit Nederlands Indië in Kamp Jodensavanne.
Net na de Tweede Wereldoorlog werden bij operatie Black Tulip interneringskampen gebruikt om Duitsers uit te zetten. Dit gebeurde onder andere via:
