Hammurabi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Hammurabi

Hammurabi en Šamaš (Codex Hammurabi, Louvre).

Functie Koning van Babylon Koning van Sumer Periode 1792 - 1750 v.Chr. Voorganger Sin-Muballit Opvolger Samsu-Iluna

Hammurabi (Akkadische vorm van het Amoritische ˤ Ammurāpi, "verwant genezer", afgeleid van ˤ Ammu, "verwant langs vaderskant", en Rāpi, "genezer"^[1]; ca. 1795 - 1750 v.Chr. (korte chronologie)) was de zesde koning van Babylon, 1792 - 1750 v.Chr.. Hij werd de eerste koning van het Oud-Babylonische rijk, door Babylon's controle over Mesopotamië uit te breiden door een reeks oorlogen met de naburige koninkrijken te winnen. Hoewel zijn rijk heel Mesopotamië controleerde op het moment van zijn overleden, waren zijn opvolgers niet in staat om het rijk in hun greep te houden.

Hammurabi staat bekend om zijn wetten, die zijn overgeleverd in de zogenaamd Codex Hammurabi, die een van de eerste schriftelijke codificatie in de geschiedenis was. Deze waren in het Oud-Babylonisch op een ca. 2,5 m. hoge stèle van zwart dioriet opgetekend, die in december 1901 werd ontdekt in Susa (in Elam), nu gelegen in Khoezistan, waar hij in de 12e eeuw v.Chr. terecht was gekomen als buit van de Elamieten.

Inhoud 1 Leven 2 Noten 3 Referenties 4 Externe links

[bewerk] Leven

Hammurabi was een vorst uit de Amoritische dynastie die over de stadstaat Babylon heerste. Hij erfde de troon van zijn vader, Sin-Muballit, in ca. 1792 v.Chr.^[2] Babylon was een van de vele oude stadstaden die de Mesopotamische vlakte rijk was en onderling oorlog met elkaar voerden over de controle van vruchtbare landbouwgrond.^[3] Hoewel er in Mesopotamië vele culturen naast elkaar bleven bestaan, zou de Babylonische cultuur aan belang winnen onder de geletterde klassen in heel het Midden-Oosten.^[4] Hammurabi's voorgangers waren reeds begonnen met het consolideren van de heerschappij over Midden-Mesopotamië onder Babylonische hegemonie, en hadden toen hij de troon besteeg reeds de stadstaten van Borsippa, Kish en Sippara veroverd.^[4] Zo kwam Hammurabi dus op de troon als koning van een klein koninkrijk te midden van een complexe geopolitieke situatie. Het machtige koninkrijk van Eshnunna beheerste de bovenstroom van de Tigris, terwijl Larsa de rivierdelta beheerste. In het oosten lag het koninkrijk van Elam. In het noorden, ondernam Shamshi-Adad I zijn expansionistische oorlogen^[5], hoewel zijn vroegtijdige dood zijn nieuw veroverde Semitische rijk zou doen uiteenvallen.^[6]

De eerste decennia van Hammurabi's regeerperiode waren relatief rustig. Hammurabi gebruikte deze tijd om een reeks openbare werken te ondernemen, waaronder het verhogen van de stadsmuren met defensieve doeleinden, en de uitbreiding van de tempels.^[7] Rond 1766 v.Chr. viel het machtige koninkrijk van Elam, dat belangrijke handelsroutes over het Zagrosgebergte controleerde, binnen op de Mesopotamische vlakte.^[8] Met haar bondgenoten onder de stadstaten van de Mesopotamische vlakte, bekampte en verwoeste Elam het rijk van Eshnunna, ze verwoestte hierbij een aantal steden en legde voor het eerst haar heerschappij op aan een deel van de Mesopotamische vlakte.^[9] Met het oog op de versterking van haar positie, poogde Elam een oorlog tussen Hammurabi's Babylonische rijk en het rijk van Larsa uit te lokken.^[10] Hammurabi en Rim-Sin, de koning van Larsa, sloten echter een alliantie toen zij de dubbelhartigheid van de Elamieten ontdekten en konden de Elamites een verpletterende nederlaag toebrengen, hoewel Larsa niet veel had bijdragen aan de militaire inspanningen.^[10] Kwaad omdat deze hem niet ter hulp was gekomen, keerde hij zich tegen Larsa en zou rond 1763 v.Chr. Rim-Sin, de laatste vorst van Larsa in Sumer, verslaan en aldus het gehele laagland van de Mesopotamische vlakte verenigen in het Oud-Babylonische rijk.^[11]

Hij wordt waarschijnlijk als Amrafel in de bijbel genoemd. Hij is bekend om de codificering van de wet. Hoewel veel van zijn wetgeving terug gaat op eerdere Sumerische wetten (van Shulgi bijv.) is zijn versie in het algemeen gekenmerkt door grotere hardheid en strengheid.

De Wet of Codex van Hammurabi betreft een breed spectrum van onderwerpen zoals landbouw en veeteelt, diefstal, moord, doodslag, lijfelijk letsel, schade aan goederen huwelijksrechten, de positie van de vrouw en van het kind. Er waren 282 wetten geschreven op een stela van obsidiaan die bijna drie meter lang is. Deze stela werd in 1901 ontdekt en is nu tentoongesteld in het Louvre in Parijs. Deze wetten worden vaak aangehaald als een vroeg voorbeeld van wetten die onveranderlijk zijn, nl in steen geschreven, waarmee het element van koninklijke willekeur uitgesloten werd.

Een voorbeeld van de wet is deze: "Heeft een bouwmeester een huis gebouwd dat instort, en de bewoner wordt daarbij gedood, dan zal die bouwmeester gedood worden; wordt de zoon van de bewoner gedood, dan zal de zoon van de bouwmeester gedood worden."

Voor artsen die zich uit het priesterschap ontwikkelden, werden in deze Codex bedragen voor operatieve ingrepen vastgesteld. Voor een 'staaroperatie' werd b.v. een bedrag van 10 zilveren munten vastgesteld, een zeer hoog honorarium, 300 maal het dagloon van een geoefend handwerker. De oorzaak van ziekten werd meestal buiten het lichaam gezocht. Aan het bloed werd daarbij evenals bij alle levensfuncties, een bijzondere rol toegeschreven. Bekend waren: bepaalde dranken, mengsels, inwrijvingen, lavementen, baden, staar- en traanklieroperaties, behandelingen van beenbreuken en plomberen van het gebit.

zie ook: Koningen van Sumer

[bewerk] Noten

[bewerk] Referenties

• B.T. Arnold, Who Were the Babylonians?, Leiden, 2004.
• M. van de Mieroop, King Hammurabi of Babylon: A Biography, Malden, 2005.

[bewerk] Externe links

• I. Velikovsky, Hammurabi and the Revised Chronology, in KRONOS 8 (1982), pp. 78-84.