Hajo Meyer
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hajo Meyer (Bielefeld, 1924) is een Joods-Duits-Nederlandse natuurkundige en politiek activist.
Meyer vluchtte in 1938 voor de Jodenvervolging uit nazi-Duitsland naar Nederland, alleen, zonder zijn ouders. Hij dook in 1943 onder, maar werd gearresteerd en naar Auschwitz gedeporteerd. In tegenstelling tot zijn ouders, die vanuit Duitsland waren gedeporteerd, overleefde Meyer het vernietigingskamp.
Na de oorlog keerde Meyer terug naar Nederland, en ging hij theoretische natuurkunde studeren. Hij ging werken bij Philips en werd uiteindelijk directeur van het Philips Natuurkundig Laboratorium (NatLab). Na zijn pensionering volgde hij opleidingen in Engeland en werkte hij als bouwer van nieuwe violen en altviolen, waarvan hij ongeveer vijftig maakte en verkocht.
De laatste jaren is Meyer politiek actief, onder andere als bestuurslid van Een Ander Joods Geluid. Hij schreef ook het boek Het einde van het jodendom (2003), waarin hij onder meer voor zichzelf concludeert dat Israël de Holocaust misbruikt als rechtvaardiging voor de misdaden die dit land tegen de Palestijnen zou begaan. Na een studiereis met oud-premier Dries van Agt door de bezette Palestijnse Gebieden kwam hij voor zichzelf tot de slotsom dat de Gazastrook "één groot concentratiekamp" is. Hajo Meyer is lid van GroenLinks.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
