Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Farouk I (Caïro, 11 februari 1920 – Rome, 18 maart 1965) was van 1936 tot 1952 koning van Egypte, toen hij zijn vader Koning Fuad I van Egypte (die tussen 1922 en 1936 regeerde) opvolgde, tot 1952, toen hij werd afgezet door een coup onder leiding van kolonel Gamal Abdel Nasser en generaal Mohammed Naguib. Farouks zuster Fawzia was de echtgenote van Mohammed Reza Pahlavi, de sjah van het toenmalige Perzië, nu Iran.
In het begin was hij zeer populair, maar een eerste deuk in zijn reputatie kwam toen hij in 1942 gedwongen werd een meer pro-Britse premier aan te stellen en zijn toenmalige premier, die te pro-Duits was, te ontslaan uit zijn functie (dit gebeurde onder bedreiging van een revolver). Dit werd gezien als een aantasting in de autoriteit van de koning, alsof Farouk niet in staat was zijn land zelf te leiden. Farouk hield er een gloeiende haat jegens de Britten aan over. De volgende vernedering voor Farouk was toen na een zwaar auto-ongeval in 1944 zijn stofwisseling in de war werd gebracht, wat (naast zijn grote voorliefde voor veel en lekker eten) ertoe leidde dat de oorspronkelijk ijdele, goed uitziende jonge koning een extreem overgewicht kreeg, hij woog bijna 140 kg!! Hierbij kwam nog het feit dat hij bekend stond om zijn corruptie en zich te buiten ging aan een overmatig weelderig hofleven. Farouk werd bekend als de "playboy-koning" en "de dief van Caïro" (omdat hij leed aan kleptomanie: op zijn buitenlandse reizen, en in Egypte zelf, mengde hij zich onder het gewone volk, en stal hij alles wat van zijn gading was. Hij zou een professionele zakkenroller worden, wat mede ertoe leidde tot zijn onttroning in 1952). Ook was hij vaker te vinden aan een Italiaans strand, of in om het even welk groot Europees winkelcentrum, dan in Egypte. De vermeende corruptie van koning Farouk, die leidde tot een nederlaag in de oorlog tegen Israël in 1948, hetgeen als zijn derde zware vernedering werd beschouwd, had een staatsgreep onder leiding van toenmalig kolonel Gamal Abdel Nasser - de latere tweede president van Egypte vanaf 14 november 1954 - tot gevolg, waarna hij gedwongen werd af te treden op 23 juli 1952. Drie dagen later, op 26 juli 1952, werd eerst zijn zoontje, een baby van een paar maanden oud, tot koning Fuad II van Egypte uitgeroepen. Hieraan werd echter een eind gemaakt op 18 juni 1953, toen de Egyptische republiek werd uitgeroepen, en eerst generaal Ali Mohammed Naguib president werd, om daarna op 14 november 1954 aan de kant geschoven te worden door kolonel Gamal Abdel Nasser, die vervolgens president werd. Na zijn gedwongen abdicatie, vertrok (ex -) Koning Farouk met zijn luxejacht op uiterst pompeuze wijze vanuit de haven van Alexandrië definitief naar Monaco. Hij stierf in Rome waar hij zijn overvloedige en luxueuze levensstijl voortzette en als balling stierf op 18 maart 1965, na een overvloedige maaltijd. Er zijn onbevestigde geruchten dat hij door de Egyptische geheime dienst vergiftigd was[1]. De officiële doodsoorzaak was een hersenbloeding.
| Referenties: |
- ^ Volgens een maitresse van Salah Nasir, directeur of Nasser’s General Intelligence Bureau, wachtte Nasir s'avonds op 18 maart op een telefoontje uit Rome. Men zou de kreeft hebben vergiftigd. Te lezen op [1]
|
