Erik de Vlieger
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erik Wim de Vlieger (Zandvoort, 25 november 1959) is een Nederlands ondernemer met belangen in onder meer luchtvaartbedrijven en vastgoed.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Erik de Vlieger werd op 29 november 1959 in Zandvoort geboren als zoon van Jan de Vlieger, een groothandelaar in naaimachines die werkte onder de handelsnaam Internationale Machinehandel voor de Confectie-Industrie Amsterdam (IMCA). De Vlieger deed de Havo op het Coornhert Lyceum in Haarlem, bleef zitten en werd van school gestuurd. Na zijn eindexamen begon hij op zijn negentiende in het bedrijf van zijn vader.Van 1979 tot 1981 was hij directeur Imca UK, van 1981 tot 1983 directeur Imca bv en van 1983 tot 1990 directeur van alle Imca's en tevens van Minerva Boskovice en Prostejov in Tsjechië. Begin jaren tachtig nam hij het bedrijf over, samen met zijn broer Frans. Ze gingen ook industrienaaimachines produceren. In 1991 werd de fabriek verkocht. Broer Frans ging verder met de groothandel. De Vlieger nam vervolgens in Oost-Europa veel kersvers geprivatiseerde metaalfabriekjes over van hun niet met kapitalistische methoden vertrouwde kleine aandeelhouders, die hij later voor veel geld verkocht. Vanaf de jaren negentig is hij actief als vastgoedhandelaar. Later waaierden zijn activiteiten steeds meer uit. Zijn poging om in 2003 het noodlijdende dagblad Het Parool over te nemen, mislukte. Hij moest zich tevreden stellen met de door Het Parool uitgegeven huis-aan-huisbladen (Weekmedia). Ook het door hem aangekondigde landelijke dagblad met een strenge scheiding tussen feiten en opinies, wil maar niet van de grond komen. Weblog Witheet, die sedert maart 2006 in zijn handen is, lijkt het enige overgebleven succesvolle initiatief, van mediatycoon De Vlieger.
De Vlieger was in 2001 met Willem Endstra, Hans van der Lande en Herman Buurman betrokken bij de aankoop van de voormalige Britse luchtmachtbasis Laarbruch die werd omgebouwd tot Flughafen Niederrhein (later hernoemd tot Düsseldorf-Weeze en Airport Weeze). De Vlieger deed via IMCA Vastgoed zaken met een bedrijf waaraan Willem Holleeder was verbonden (Nieuwgraaf 114 Holding BV). In 2001 namen De Vlieger en Holleeder deel in een ander vastgoedbedrijf. Dit bedrijf, Electric BV, kocht dat jaar voor 6,9 miljoen gulden panden in de hoofdstad.
In 2003 was hij de op zes na rijkste Amsterdammer. De Vlieger stond in dat jaar op plaats 140 van de Quote 500-lijst, met een vermogen van 125 miljoen euro. Zijn vermogen was ondergebracht in een holding die in totaal circa 130 vennootschappen omvatte; verdeeld over de bedrijvengroepen Argo Beheer (drukkerijen, reclame, uitgeverij); Exel Aviation Group (luchtvaartbedrijven, waaronder Air Exel); Imca Group (naaimachines, scheepvaart (Figee, Shipdock), staal, vastgoed); en Imca Media Group (internet, kranten, radio, tijdschriften (Nederlandse Tijdschriften Groep). Inmiddels zijn de meeste van deze bedrijven het onderwerp van een faillissement.
[bewerk] Uitbreiding Exel
In 2004 was hij betrokken bij verschillende overnamepogingen, gericht op het uitbreiden van zijn Exel-luchtvaartgroep. Zeer tegen de zin van zijn concern-directeuren gebruikte hij hierbij het onroerend goed van de Imca Group als onderpand. Trendies van Marcel Dijkman werd in natura betaald met een aantal onverkochte appartementen van het nieuwe wooncomplex van Imca op Bickerseiland, maar desondanks ging het bedrijf van Dijkman (Marcelino) failliet. Tijdens onderhandelingen om de luchtvaartmaatschappij V-Bird over te nemen zou De Vlieger op persoonlijke titel een kwart miljoen euro in V-Bird hebben gestoken. Eind 2004 probeerde De Vlieger met Holland Exel DutchBird over te nemen, maar toen Holland Exel-directeur Harm Prins in opspraak raakte wegens betrokkenheid bij het met drugsgeld overeind houden van Air Holland, zag De Vlieger van de overname af. Vanaf 2005 stapelden de problemen zich in hoog tempo op en raakte het imperium van De Vlieger in een vrije val. Zijn zakenpartner Niek Sandmann lukte het wel de Bonaire Exel onderdelen in handen te krijgen en KLM-man Floris van Pallandt aan het werk te zetten, met ondersteuning van de politica Omayra Leeflang. Niek Sandmann is evenmin van onbesproken gedrag.
Op 11 januari 2005 maakte De Vlieger bekend dat hij ging stoppen met de Imca-groep en de Exel-groep, omdat hij er "geen lol" meer in zou hebben. Zijn stap volgde na negatieve publiciteit over zijn luchtvaartbedrijven en beslagleggingen door de Belastingdienst en leveranciers bij verschillende onderdelen van zijn bedrijvengroep. De Vlieger zou zijn vastgoedbedrijf willen verkopen aan de managers ervan en zou ook zijn mediagroep willen verkopen. Hij zou wel grootaandeelhouder van Exel blijven. De Vlieger klaagde ook dat hij door de politie van Amsterdam werd gevolgd en werd getreiterd. Een motoragent zou hem hebben verteld dat hij op een speciale lijst stond van mensen die opzettelijk herhaaldelijk zouden moeten worden staande gehouden.
De mislukte luchtvaartonderneming Holland Exel van zakenlieden Erik de Vlieger, Niek Sandmann en Harm Prins was gedoemd om te mislukken. Ook als het Openbaar Ministerie Prins en De Vlieger niet had gearresteerd was hun onderneming uitgelopen op een fiasco. Dat staat in een onafhankelijk enquêteonderzoek naar de gang van zaken bij Holland Exel dat de Ondernemingskamer heeft laten instellen. Het rapport is eind augustus 2007 onder betrokkenen verspreid, maar niet gepubliceerd.
[bewerk] Justitie
Op 24 januari 2005 werd De Vlieger gearresteerd, nadat hij zich op verzoek van de Amsterdamse politie had gemeld. Ook werd een inval gedaan in het hoofdkantoor van Imca, het bedrijf van De Vlieger. De Vlieger werd verdacht van afpersing, bedreiging en het plegen van valsheid in geschrifte inzake een horecapand dat hij in 2000 samen met vastgoedhandelaar Willem Endstra had willen kopen. Uiteindelijk kocht hij het pand samen met zijn broer Frans. De broers verkochten het pand in 2001 aan horecamagnaat Sjoerd Kooistra. Ook bij deze zaak was Harm Prins betrokken.
Drie dagen later, op 27 januari 2005, werd De Vlieger weer vrijgelaten. Toen hij vervolgens in het wilde weg beschuldigingen ging uiten aan het adres van diverse overheidsinstanties, legde woordvoerder Dig Istha zijn functie neer. De Vlieger trok zich grotendeels uit zijn bedrijven terug. Naast het Nederlandse onderzoek inzake afpersing, bedreiging en het plegen van valsheid in geschrifte liep naar hem nog een Frans justitieel onderzoek inzake onregelmatigheden bij zijn poging om in 2003 de Franse luchtvaartmaatschappij Air Lib over te nemen. Er zijn nog altijd Air Lib onderdelen bij de Amsterdamse Kamer van Koophandel ingeschreven. De vliegtuigen die nog overbleven van de Air lib vloot zijn inmiddels verkocht of ontmanteld. In de documentaire van Hans Polak, 'Erik's imperium', is te zien hoe Erik de Vlieger samen met advocaat Benno Friedberg en Harm Prins de Franse pers te woord staat en met Jean-Charles Corbet van Air Lib de onderhandelingen met de vakbonden voert.
Op 30 augustus 2005 kwam De Vlieger aan het woord in een reportage van de actualiteitenrubriek Nova. Aan de vooravond van de pro-forma zitting tegen Itzhak Meiri, een kennis van De Vlieger die van afpersing werd verdacht, stelde De Vlieger dat de Nederlandse justitie eigenlijk geen zaak tegen hem had. Justitie zou door nodeloos hard optreden verantwoordelijk zijn voor de neergang van zijn bedrijven en de werkloosheid van honderden ex-werknemers. De Vlieger kondigde aan terug te zullen vechten. Het ging hem daarbij niet primair om schadevergoeding, stelde hij, maar om zuivering van zijn naam. De volgende dag zette hij delen van het justitieel dossier over zichzelf online via de website van het dagblad De Telegraaf.
Op 10 december 2004 haalde De Vlieger zijn weblog leeg. Op 28 september 2005 was het weblog weer terug.
In oktober 2005 kreeg Erik de Vlieger een wekelijkse column op Nieuws.nl. Op 13 oktober 2005 werd door Dennis Panday voor Telegraaf-verslaggever John van den Heuvel een gesprek in het Amsterdamse café Luxembourg met een verborgen camera opgenomen en later uitgezonden.
De rechtbank in Dordrecht heeft de 40-jarige Itzhak Meiri op 6 december 2006 veroordeeld tot een celstraf van acht jaar. Dat was conform de eis. De rechtbank achtte bewezen dat de Israëliër zakenman Erik de Vlieger en een drietal andere ondernemers afperste. Meiri is volgens de rechtbank ook schuldig aan fraude en witwaspraktijken. Hij troggelde De Vlieger rond de millenniumwisseling 4 miljoen gulden af. Daarna werd hij zelf 'beveiliger' van De Vlieger.
Erik de Vlieger wordt strafrechtelijk vervolgd voor afpersing en bedreiging. Dat heeft het Openbaar Ministerie in Amsterdam op 23 januari 2007 bekendgemaakt. De Vlieger zou de voormalige uitbater van een café aan het Amsterdamse Leidseplein (Raffles, nu de Three Sisters) zodanig hebben bedreigd dat die gedwongen was zijn zaak op te geven. In mei 2007 is de 41-jarige beveiliger Itzhak M. veroordeeld tot het betalen van ruim 1,9 miljoen euro.
Op 25 september 2007 is Erik de Vlieger door een Franse rechtbank veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van een jaar en een boete van 60.000 euro. De Vlieger is volgens Franse media schuldig bevonden aan malversaties bij de geplande overname in 2003 van de noodlijdende vliegmaatschappij Air Lib. Jean-Charles Corbet gaat voor achttien maanden de gevangenis in.
[bewerk] IMCA, Maeyveld, Fortress
Imca Vastgoed heeft de naam van een van de holdings van De Vlieger overgenomen en heet tegenwoordig Maeyveld. Bij Maeyveld werkt hetzelfde management team als onder De Vlieger, met uitzondering van Robbert Geel, afkomstig van Bouwfonds. Bouwfonds werkt met Maeyveld samen in o.a. Nieuw Babylon (station Den Haag Centraal). Het oude Maeyveld van Erik de Vlieger heet nu Southsee. In deze holding zitten nog diverse bv's met namen die allerlei bellen doen rinkelen. Het nieuwe Maeyveld onder Joop Koster (Larense zakenman gespecialiseerd in luxe vastgoed) wil glans krijgen door het aantrekken van klinkende namen zoals Ed Nijpels als commissaris. Men wil tegenwoordig afstand houden. Inmiddels is Joop Koster overleden (augustus 2006). De afstand tot Erik de Vlieger is echter niet zo groot als het lijkt. Maeyveld en Southsee hebben dezelfde zakenpartner: Pluis Participaties van Hans Pluis, zakenpartner van Klaas Hummel (en vroeger van Willem Endstra). Pluis doet wel meer zaken met Erik de Vlieger. In het door De Vlieger op internet gepubliceerde verhoor staat dat de onderhandelingen voor de verkoop van panden op de Spuistraat door Hans Pluis zijn gevoerd.In de Dovag BV van Sandmann, heeft Maeyveld de plaats ingenomen van de holdings van Erik en Frans de Vlieger. Fortress (familie Voerman) heeft met terugwerkende kracht per 31 december 2006 Maeyveld overgenomen. Op 17 januari 2007 zijn de handtekeningen gezet onder een intentieovereenkomst. Mits er uit het boekenonderzoek geen bijzondere zaken blijken, wordt de overeenkomst in maart of april 2007 formeel afgerond. De overnamesom wordt uitgekeerd in contanten. De oud directeuren Van Oosten en Smit uit de Imca tijd blijven aan. Commissaris Ed Nijpels wordt bedankt.
Begin 2006 kwam Erik de Vlieger weer in het nieuws in verband met de zaak rondom het café Oud Bruin te Alkmaar. Léon van der Helm, wiens vriendin officieel de zaak exploiteert, had in Spanje Imca Vastgoed vertegenwoordigd bij de onderhandelingen rond de Plaza de Toros van Puerto Banús bij Marbella. De burgemeester van Alkmaar meende dat de contacten van Van der Helm met De Vlieger en Holleeder voldoende waren om de vergunning niet toe te kennen. Op 27 februari 2006 krijgt de zaak weer een nieuwe wending met een interview van Van der Helm voor NSE nieuws van Talpa. De contacten zijn er wel, maar anders dan voorgesteld. De Vlieger zou Holleeder op hem hebben afgestuurd. Op 27 augustus 2006 speelde de Spaanse connectie weer op. De Vlieger beschuldigde het OM van het opzettelijk lekken van een rechtshulpverzoek aan Spanje.
De Vlieger is gehuwd c.q. gescheiden en heeft vier kinderen. Hij woont in Amsterdam.
[bewerk] Externe links
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
