Hoger algemeen voortgezet onderwijs
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Niveaus in het voortgezet onderwijs in Nederland |
|---|
Praktijkonderwijs
havo |
Het hoger algemeen voortgezet onderwijs dat veelal afgekort wordt als havo, is het op één na hoogste niveau binnen het voortgezet onderwijs in Nederland. Het havo is in principe geen eindonderwijs - het is algemeen vormend en geen beroepsopleiding - maar voldoet toch aan de norm van startkwalificatie.
Een havo-abituriënt heeft in vergelijking met een 'afgestudeerde' mbo'er in de regel inhoudelijk breder onderwijs genoten. Het taal- en rekencurriculum van het havo ligt op een hoger niveau dan dat van het mbo. De landelijke kwaliteitseisen van het havo-onderwijs zijn bovendien geborgd in een centraal examen en bij het mbo-onderwijs niet.
Deze opleiding duurt vijf jaar. Het havo is bedoeld voor leerlingen van 12 tot 17 jaar, en sluit aan op de basisschool, het vmbo-t en het mavo-D. Het havo bereidt leerlingen voor op het hoger beroepsonderwijs (hbo). Met een bewijs dat de eerste drie jaar goed zijn doorlopen, kan een leerling doorstromen naar een vakopleiding of een middenkaderopleiding in het mbo. Het havo-diploma geeft toegang tot het vwo. Met een havo-diploma op zak kan de leerling aan een versneld mbo-traject deelnemen. Een bezitter van een havo-diploma heet een havist.
Cognitie: de havist is doorgaans cognitief sterker dan de mbo'er. De havist stroomt op 17-jarige leeftijd al door naar het hbo, terwijl de mbo'er (niveau 4) pas rond zijn 20e de poorten van het hbo binnentreedt. Zie ook het schema van het Nederlandse onderwijssysteem in de externe link onderaan op deze pagina.
De invoering van het studiehuis op het havo heeft de aansluiting met het hbo ernstig verslechterd. Opleiders in het hbo zijn van mening dat het havo-curriculum vroeger (oude stijl) veel beter was dan het tegenwoordige havo met studiehuis.
Inhoud |
[bewerk] Profielen
Een havoleerling kiest sinds 1998 voor aanvang van het vierde schooljaar een vakkenpakket aan de hand van een profiel. Er zijn vier profielen:
Een aantal scholen maakt ook gebruik van "combinatieprofielen":
- Natuur, Techniek & Gezondheid;
- Economie, Cultuur & Maatschappij.
Een profiel bestaat uit een aantal vakken, dat is opgebouwd uit een:
- gemeenschappelijk deel dat voor alle profielen gelijk is;
- profieldeel dat elk van de profielen kenmerkt;
- vrij deel;
- geheel vrij deel.
De vrije ruimte kunnen leerlingen gebruiken om vakken te volgen uit een ander profieldeel of een vak te kiezen dat in geen van de profielen voorkomt, bijvoorbeeld Management en Organisatie. Het is toegestaan voor scholen om dit vrije deel gedeeltelijk in te vullen voor vakken die bij de school passen. Christelijke scholen stellen soms bijvoorbeeld verplicht dat hun leerlingen een gedeelte van hun vrije deel invullen met het vak godsdienst.
Het doel van de invoering van deze profielen was de leerlingen een samenhangend vakkenpakket aan te bieden, dat een goede inhoudelijke voorbereiding zou bieden op verwante vervolgopleidingen.
[bewerk] Geschiedenis
Het havo is ontstaan met de Wet Voortgezet Onderwijs (WVO), ook wel genoemd de Mammoetwet, die in 1968 is ingevoerd. Op dat moment verdwenen de mulo, de mms en de hbs, die wel als voorlopers van mavo, havo en vwo gezien kunnen worden. Op dat moment ontstond een veel grotere keuzevrijheid van schoolvakken waarin eindexamen gedaan werd. Ook nieuw was de brugklas. Pas na de brugklas werd een keuze gemaakt voor het eindniveau van de leerling.
Havo oude stijl:
verplichte vakken:
- Nederlandse taal en letterkunde
- Engelse taal en letterkunde
keuzevakken:
- Duitse taal en letterkunde
- Franse taal en letterkunde
- Economie
- Natuurkunde
- Scheikunde
- Biologie
- Maatschappijleer
- Geschiedenis
- Wiskunde A
- Wiskunde B
- Handelswetenschappen en recht
- Aardrijkskunde
Met de invoering van de basisvorming in 1993 veranderde de onderbouw van het voortgezet onderwijs van karakter. Voor 15 vakken (waarvan drie nieuwe) werden kerndoelen opgesteld. In 1998 veranderde de bovenbouw, aangezien de zogenoemde "tweede fase" werd ingevoerd. In de tweede fase wordt het curriculum bepaald door vier afzonderlijke profielen (N&T, N&G, E&M en C&M). Tegelijkertijd stimuleerde de overheid het (onverplichte) studiehuis, waarin de docent zowel een onderwijzende als een begeleidende rol zou moeten krijgen. Leerlingen krijgen in het (onverplichte) studiehuisconcept een meer actieve en zelfstandige rol. Klassikaal onderwijs zou in de meest voorkomende studiehuisopvatting worden afgewisseld met andere werkvormen, zoals individueel of in groepjes aan een opdracht werken. Ook is er meer nadruk komen te liggen op het aanleren van vaardigheden.
In 2006 werd de basisvorming herzien en in 2007 de tweede fase. Voor de basisvorming krijgen scholen meer vrijheid om het onderwijs in de onderbouw naar eigen inzicht in te richten. Het doel daarbij is meer recht te doen aan de verschillen tussen de leerlingen, zodat zowel vmbo- als vwo-leerlingen op hun eigen niveau aangesproken worden. Nog in 1993 zagen docenten en schoolleiders af van het aanbrengen van dit onderscheid in curriculum of toetsing.
Voor de tweede fase kwamen er met de herziening in 2007 drie profielvakken en bij elk profiel een keuzecluster van vier vakken. De vrije ruimte wordt dus groter, maar de keuzevrijheid daarin beperkter.
[bewerk] Zie ook
- Voor Vlaanderen zie: Secundair onderwijs
- Tweetalig hoger algemeen voortgezet onderwijs
- vmbo
- mavo
- vwo
- Atheneum
- Gymnasium
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
[bewerk] Externe links
- [1] Schema van het Nederlandse onderwijssysteem
