Carvo
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Carvo of Carvone was een Romeinse nederzetting in de provincie Neder-Germanië (Germania Inferior). Het was een grensfort (castellum) aan de Rijn, langs de noordgrens van het Romeinse Rijk; de zogenaamde limes (Latijn voor "grens"). Carvo staat als Carvone vermeld op de Peutinger kaart (Tabula Peutingeriana) tussen Castra Herculis (Arnhem-Meinerswijk) en Levefanum (Rijswijk)[1] en in de Romeinse reisgids Itinerarium Antonini tussen Harenatium (Kleef-Rindern) en Mannaricium (Maurik). Carvo lag aan de noordwestzijde van het hedendaagse Kesteren.
Het legerkamp werd gebouwd op een stroomrug aan de toenmalige zuidelijke oever van de Rijn. Uit archaeologisch onderzoek van het in 1974 in de nabijheid ontdekte militair grafveld bleek dat de eerste overledenen rond het jaar 70 zijn bijgezet, dus rond die tijd moet het fort gebouwd zijn.[2] Het fort werd dus meteen na de Bataafse opstand gebouwd. Carvo, Mannaricium, Levefanum en Lugdunum (Katwijk-Brittenburg) waren nieuwe versterkingen in de Rijngrens-verdedigingsgordel, de limes. Het grote aantal begraven paarden doet vermoeden dat in Carvo een cavalerie-eenheid gestationeerd was. Van het bij het fort gelegen kampdorp (canabae legionis) zijn nog twee grafvelden bekend. Rond 225 werd Carvo door de Romeinen verlaten.[3]
| Bronnen, noten en/of referenties: |
