Asterix en Cleopatra (film)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Asterix en Cleopatra | |
---|---|
Regie | René Goscinny Lee Payant Albert Uderzo |
Productie | Raymond Leblanc |
Script | Eddie Lateste Jos Marissen Pierre Tchernia René Goscinny Albert Uderzo |
Hoofdrollen | Roger Carel Jacques Morel Micheline Dax |
Muziek | Gérard Calvi |
Uitgebracht | 1968 |
Genre | Animatie |
Lengte | 72 minuten |
Taal | Frans |
Land | Frankrijk |
Nominaties | 1 nominatie |
Prijzen | 1 prijs |
Voorloper | Asterix de Galliër |
Vervolg | Asterix verovert Rome |
IMDb-profiel | |
|
Asterix en Cleopatra is een Franse animatiefilm uit 1968 gebaseerd op het gelijknamige stripboek uit de Asterix-stripreeks. Het is de tweede film gebaseerd op deze stripreeks.
Inhoud |
[bewerk] Plot
Na een verhit argument met Julius Caesar over diens gebrekkige vertrouwen in de Egyptenaren, gaat Koningin Cleopatra een weddenschap met hem aan: haar volk zal binnen drie maanden een nieuw paleis bouwen voor Caesar in Alexandrië. Cleopatra geeft deze taak aan haar beste architect: Tekenis. Als hij slaagt zal ze hem met goud overladen. Als hij faalt, zal hij voor de heilige krokodillen worden gegooid.
Tekenis zoekt hulp bij Panoramix voor deze onmogelijke taak. Panoramix gaat akkoord om naar Egypte te komen voor de opdracht. Asterix en Obelix gaan met hem mee, en Obelix neemt tegen protesten van Asterix in ook Idéfix mee.
In Egypte blijkt al snel hoe erg de situatie is. Niet alleen is er maar weinig tijd om het paleis te bouwen, Tekenis blijkt ook nog eens een slechte architect. Ook blijkt Tekenis een grote rivaal te hebben genaamd Artifis, die kostte wat het kost de bouw van het paleis wil verhinderen. Hij zet de arbeiders aan tot staken vanwege de harte werkomstandigheden, maar wanneer Panoramix de arbeiders toverdrank geeft gaan ze weer gewoon aan het werk. Vervolgens probeert hij de aanscheep van nieuwe stenen te saboteren, zodat de Galliërs gedwongen zijn zelf nieuwe te gaan halen in Giza. Terwijl de stenen worden ingeladen, kijken de drie Galliërs wat rond in Giza. Obelix breekt per ongeluk de neus van de Sfinx af. Ook krijgen de Galliërs een rondleiding in een van de piramides. Hun gids blijkt echter een handlanger van Artifis, en sluit het drietal op in de piramide. Dankzij Idéfix weten ze toch de uitgang weer terug te vinden.
In een laatste poging de Galliërs te stoppen probeert Artimis hen te beschuldigen van een moordaanslag op Cleopatra met een vergiftigde taart. Panoramix maakt een tegengif voor deze taart, waarmee de drie Galliërs Cleopatra kunnen laten denken dat de taart niet vergiftigd was, en ze dus vals beschuldigt zijn. Hierna worden Artifis en zijn helper gevangen en gedwongen mee te werken aan het paleis.
Er dreigt echter een nieuw gevaar: Caesar ontdekt dat de Galliërs Tekenis helpen het paleis te bouwen, en besluit maatregelen te nemen om te voorkomen dat het paleis binnen drie maanden af is. Hij probeert eerst Panoramix te laten ontvoeren, maar dat mislukt. Vervolgens opent hij de aanval op het paleis met katapulten. Asterix waarschuwt Cleopatra, waarna zij Caesar op laat houden met zijn aanval.
Het paleis is uiteindelijk op tijd klaar. Tekenis wordt geëerd, en de Galliërs reizen terug naar hun dorp aan boord van Cleopatra’s luxe schip.
[bewerk] Cast
Acteur | Personage | Opmerkingen |
---|---|---|
Roger Carel | Asterix | |
Jacques Morel | Obelix | |
Micheline Dax | Cleopatra | |
Henri Labussière | Panoramix | |
Jacques Baletin | Tournavis | |
Serge Souvion | Caesar |
[bewerk] Achtergrond
De film is in vergelijking met zijn voorganger voorzien van betere animatie en soundtrack. Ook waren Asterix-bedenkers René Goscinny en Albert Uderzo ditmaal wel betrokken bij de productie; de vorige film was zonder hun medeweten gemaakt.
De film is in feite een musical met drie muzikale nummers en meer achtergrondmuziek dan de vorige film. Elementen van satire en surrealistische humor zijn sterk in de film aanwezig.
[bewerk] Prijzen/nominaties
In 1974 won Asterix en Cleopatra een Golden Screen award.
[bewerk] Externe link
Bronnen, noten en/of referenties: |
Vertaald van de Engelstalige Wikipedia |