Stibnit
Vun Wikipedia
| Stibnit | |
 |
|
| Cheemsch Tohopensetten |
Sb2S3 |
| Mineralklass | Sulfid, Solfosolt II/D.08-20 (na Strunz) 2.11.2.1 (na Dana) |
| Kristallsystem | orthorhombisch |
| Klöör | stahl- bit bliegrau löpt bunt an |
| Streekklöör | bliegrau |
| Mohshard | 2 - 2,5 |
| Dicht (g/cm³) | 4,6 - 4,7 |
| Gleem | Metallgleem, matt |
| Transparenz | undörsichtig |
| Brook | musselig, smeetsch |
| Splitten | düchtig vullkamen na {010} |
| Indruck | prismatsch, nadelig radialstrahlig, köörnig |
| faken Kristallflachen | |
| Tweeschenbilden | |
| Kristalloptik | |
| Breektall | |
| Dubbelbreken (optisch Utrichten) |
|
| Pleochroismus | |
| Winkel/Dispersion vun de optischen Assen |
2vz ~ |
| annere Egenschoppen | |
| Phaaswesseln | |
| Smöltpunkt | |
| cheemsch Verhollen | |
| lieke Mineralen | |
| Radioaktivität | nich radioaktiv |
| Magnetismus | nich magnetsch |
| sünnerlich Kennteken | |
Stibnit (ok bekannt ünner de Naams Antimonit, Antimongleem oder Grauspeetgleem) is en faken vörkamend Mineral ut de Klass vun de Sulfiden un Solfosolten mit en Mengdenporportschoon Metall : Swevel (Selen, Tellur) < 1:1. Dat kristalliseert in’t orthorhombsche Kristallsystem mit en cheemsch Tohopensetten Sb2S3. Dorbi kommt kotte bit lange nadelige, prismatsche oder radialstrahlige Kristallen bi tostannen, mitünner ok massige Gestalten mit bliegraue Klöör un Streekklöör.
Inholtsverteken |
[ännern] Historie un Naam
De Beteken Stibnit un Antimonit sünd Afleiden vun dat cheemsch Element Antimon, dat in de Verbinnen vörkummt. Dat Mineral weer al in de Antike in Grekenland bekannt un weer dunntomalen för de Herstellen vun Bronze un för Sminkpulver bruukt.
[ännern] Sünnere Egenschoppen
De Kristallen vun dat Stibnit sünd gröttstendeels in Längsrichten striept un wiest en düchtigen Metallgleem. An de Luft vergeiht de Gleem aver mit de Tiet un de Kristallen loopt buntklöört an. De Mohshard vun den Stibnit hangt vun de Reinheit af un liggt twüschen 2 un 2,5. Mitünner warrt Stibnit mit Bliegleem verwesselt, ünnerscheed sik aver dordör, dat dat al in de Flamm vun en Rietsticken opsmölt.
De gröttsten Stibnitkristallen sünd twüschen 60 cm (Japan) un 1 m (China) groot.
[ännern] Entstahn un Vörkamen
Stibnit billt sik ut hydrothermal Lösen in Ierzgäng mit Quarz un Gold. Tomeist is dat Mineral in Sellschop mit annere Sulfidierzen to finnen, kummt aver ok in Kalksteen vör.
Lagersteden gift dat ü.a. in Hunan in China, in’n Harz, in Shikoku in Japan, Kadamdzhai in Kirgistan, Baia Sprie, Herja un Baiut in Rumänien, Kremnica in de Slowakei un in Manhattan, USA.
[ännern] Struktur
De Molekülen vun dat Antimonsulfuid billt Dubbelkeden ut ni Richten vun de c-Ass. Dorvun kommt ok de Längsstriepens bi de Kristallen un ok de düchtig vullkamen Splitten parallel to disse Richten.
[ännern] Verwennen
Dat Mineral hett en weertschopplich Bedüden dör sien hogen Antimon-Andeel vun üm un bi 71,4%. Dat Halfmetall kummt in de Eerdkrust blots to 0,00002% vör un is dorüm teemlich roor. As Legeerenelement warrt Antimon in hatten Stahl as Tomischen för Batterieblie un in de Halfleiderindustrie verwennt. Stibnit is dorvör de Hööftborn. De bedüdenste Exporteur vun Stibnit weer 2003 de Volksrepubliek China
