Þriðja millitímabilið
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
| Tímabil og konungsættir í Egyptalandi hinu forna |
 |
| Forsaga Egyptalands |
|---|
| Fornkonungar Egyptalands |
| Elstu konungsættirnar |
| 1. 2. |
| Gamla ríkið |
| 3. 4. 5. 6. |
| Fyrsta millitímabilið |
| 7. 8. 9. 10. |
| 11. (aðeins í Þebu) |
| Miðríkið |
| 11. (Allt Egyptaland) |
| 12. 13. 14. |
| Annað millitímabilið |
| 15. 16. 17. |
| Nýja ríkið |
| 18. 19. 20. |
| Þriðja millitímabilið |
| 21. 22. 23. 24. 25. |
| Síðtímabilið |
| 26. 27. 28. |
| 29. 30. 31. |
| Grísk-rómverska tímabilið |
| Alexander mikli |
| Ptólemajaríkið |
| Rómaveldi |
Þriðja millitímabilið í sögu Egyptalands hins forna nær frá dauða síðasta konungs tuttugustu konungsættarinnar, Ramsesar 11., þar til síðasta konungi tuttugustu og fimmtu konungsættarinnar frá Núbíu var steypt af stóli og tuttugasta og sjötta konungsættin tók við.
Einkenni á þessu tímabili er veikt konungsvald. Þegar í valdatíð Ramsesar 11. voru æðstuprestar Amons í Þebu orðnir í reynd valdhafar í Efra Egyptalandi og Smendes 1. ríkti yfir Neðra Egyptalandi. Landið var aftur sameinað af Sosenk 1., stofnanda tuttugustu og annarrar konungsættarinnar (Sísak í Biblíunni) en eftir valdatíð Osorkons 2. klofnaði landið aftur í tvennt. Borgarastyrjöld og innbyrðis átök klufu síðan þessi ríki enn frekar.
Óstöðugleikinn varð til þess að konungar Núbíu gátu aukið vald sitt til norðurs og Píje af tuttugustu og fimmtu konungsættinni tókst að sameina landið undir sinni stjórn. Erfingjar hans Taharka og Tanútamon áttu í átökum við Assýringa og tuttugasta og sjötta konungsættin var mynduð af leppkonungum þeirra. Veldi Egyptalands hafði þá hnignað mikið og Egyptar áttu sér ekki viðreisnar von gagnvart öflugum nýjum heimsveldum Persa og síðar Grikkja og Rómverja.
