Tacito
De Wikipedia, le encyclopedia libere
Iste articulo es super le historico Tacito. Un altere articulo es dedicate al Imperator Tacito, Marcus Claudius Tacitus.
Publio or Gaio Cornelio Tacito (nascite circa 55 d.E.C. - moriva circa 117 d.E.C.), esseva un historico roman. Su major obras - Le Annales e le Historias - prendeva como subjecto le historia del Imperio roman.
Tabula de contento |
[modificar] Biographia
Tacito, como multe altere figuras litterari de su era, nasceva in un familia provincial equestrian, probabilemente in le nord de Italia o le sud de Gallia. Quando juvene ille studiava rhetorica in preparation pro un carriera in jurisprudentia e politica. In su 20 annos ille maritava se a Julia Agricola, filia de Gnaeus Julius Agricola. In le anno 81 d.E.C., sub Tito, ille comenciava su carriera politic como quaestor. Ille avantiava per le cursus honorum, ille ganiavao fama como un advocato e orator; su talento in oratorio public le da ironia a su cognomine Tacito. Ille superviveva le regno de terror del Imperator Domitiano - le qual ille serviva in le provincias desde c. 89 a c. 93 e iste facto indubitabilemente le adjuvava remaner salve - e de senator ille avantiava a consul in 97. In le mesme anno ille arrivava al sumitate de su fama como orator quando ille dava le oration funerari pro le famose vetere soldato Verginio Rufo. In le anno sequente ille scribeva e publicava su tres obras minor, depois del quales ille retornava a practicar jurisprudentia. In le anno 100 d.E.C. ille, con su vetere amico Plinio le Juvene, successosemente prosecutava Mario Prisco (proconsul de Africa) pro corruption; Plinio scribeva solmente alcun dies depois (in Epistolas, 2.11) que Tacito habeva parlate "con tote le majestate que characterisa su customari stylo de oratorio." Depois un absentia longe ab le politica, durante le qual ille scribeva su duo obras major, ille occupava le posto de governator civil plus alte, ille del provincia roman de Asia in le west de Anatolia, in le anno 112. Ille es credite haber morite circa le anno 117; il non se sape si il habeva alcun filios qui le superviveva, non obstante le imperator Marco Claudio Tacito clamava le como an him as an ancestre.
[modificar] Obras
[modificar] Obras Major
Su duo obras major son un historia continue del prime seculo in le Imperio roman, desde le morte de Augusto al morte de Domitiano; ben que partes de istes ha essite perdite, lo que remane es un record inestimabile del era.
[modificar] Le Annales
Le Annales (ab excessu Divi Augusti) esseva le obra final de Tacito, que coperiva le periodo ab le morte de Caesar Augusto. Ille scribeva al minus 16 libros, ma libros 7 a 10 e partes de libros 5, 6, 11 e 16 son perdite. Libro 6 termina con le morte de Tiberio e libros 7 a 12 presumibilemente coperiva le regnos de Caligula e Claudio. Le altere libros coperiva le regno de Nero, forsan usque su morte in junio del 68 o usque le fin de ille anno, pro connectar con le Historias. Le secunde medietate del libro 16 es perdite. On non sape si Tacito completava le labor o si ille scribeva qualque altere libros.
[modificar] The Historias
Del Historias solo le prime cuatro libros e 26 capitulos del quinte libro ha supervivite, illos coperi le anno 69 e le prime parte de 70. Le obra es credite haber continuate usque le morte de Domitiano le 18 septembre de 96.
[modificar] Obras Minor
Ille anque scribeva tres obras minos sur varie themas: le Agricola, un biographia de su patre-affin Gnaeo Julio Agricola; le Germania, un monographo sur le terras e tribos del Germania barbare; e le Dialogo, un dialogo sur le arte del rhetorica.
[modificar] Germania
In le Germania (scripte circa le anno 98 d.E.C.), Tacito tracta le terras, customes, e governamentos del populos germanic. Su tractamento del tribos forsas del Imperio es de valor mixite al historicoes; ille usa lo que ille reporta del character german como un sorte de nobile salvage. como comparation al romanos contemporari e lor (in su oculos) 'degeneration'. Gratias a su depiction, le obra esseva popular in Germania - specialmente inter le nationalistass german e illes del Romanticismo german - del seculo XVI e depois. Malgrado iste prejudicio, ille provide nos con multe nomines pro tribos con qui Roma habeva facite contacto. Le information de Tacito non esseva, in general, basate sur experientia proprie, e plus recente recercas ha demonstrate que multe de su assumptiones esseva in error. In facto, historicos contemporari faceva debattos in quanto a si tote ille tribos esseva germanic in que illos parlava un lingua germanic, per exemplo alcunes de illos, como le Betavii, poteva haber essite celtic. Il es anque su culpa pro le error in le nomine del Battalia del Foreste de Teutoburg le qual non occurreva in le saltus Teutoburgiensis, como ille scribeva in le Germania.
[modificar] Agricola (De vita et moribus Iulii Agricolae)
Le Agricola (scripte c. 98) reconta le vita de Gnaeo Julio Agricola, un eminente general roman e le patre-affin de Tacito; illo anque coperi, brevemente, le geographia e ethnographia del antique Britannia. Como in le Germania, Tacito favorabilemente contrastava le libertate del nativos britannic al corruption e le tyrannia del Imperio; le libro anque contene polemicas eloquente e vitiose contra le rapacitate e le avaritia de Roma.
[modificar] Dialogo
on necessita plus information re isto
[modificar] Su Stilo Litterari
[modificar] Su puncto de vista del historia
Le stilo historic de Tacito, le qual in grande parte influentiarea le obra de Edward Gibbon titulate The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, combina varie approchamentos al historia in un methodo proprie (in parte in debita a Sallust); con descriptiones de eventos e lectiones moral intertexite in un reconto dramatic, su historias contene perspicacia profunde e pessimistic sur le mente human e le natura del poter.
Tacito primarimente se concentrava in le balance del poter inter le Senato roman e le Imperatores roman. Su scriptos son plen de contos de corruption e tyrannia in le classe social governante de Roma, le qual falliva in adjustar se al nove regimine imperial; illes guastava lor car traditiones cultural del libertate de discurso e auto-respecto quando illes se hyperextendeva pro placer le medusate (e rarmente benigne) imperator. Un ben cognoscite passage ab su scriptos mentiona le morte de Christo (Annales, xv44).
Le exactitude factual de su obras es occasionalmente ponite in question: su Annales son basate in parte sur secondari ressources de incognite fidalitate al factos, e su proprie experientia del regno tyrannic de Domitian le dava un amarisate e perjudicate puncto de vista a su representation del imperatores desde Julio a Claudio. Su Historia, scripte ab documentos original e su cognoscimento intime del periodo de Flavio, es credite esser plus exacte. Benque le odio de Tacito pro Domitiano habeva colorate su tono e su interpretation.
Le carriera politic de Tacito occurreva in grande parte sub le Imperator Domitian; su experientia del tyrannia, corruption e decadentia tanto prevalente in le era (81–96 d.E.C.) poterea explicar su amarisate e ironic analyse politic. Ille advertiva in re le pericolos del poter sin accontabilitate; del amor al poter sin regulation per principios; e contra le apathia popular e le corruption, ingenerate per le richessa del Imperio roman, le qual permitteva que tal males floresceva.
Su obra ganiava grande popularitate durante le Renascentia, quando illo esseva favorite de Niccolò Machiavelli, inter alteres. Su criticismos del tyrannia e le amor al republicanismo le ganiava le amor del revolutionarios francese e le odio de Napoleon, qui essayava sin successo, discreditar su obras como un falsification. Un de su polemicas contra le males del imperio, ab su Agricola (biographia de Gnaeo Julio Agricola, ch. 30) esseva multo citate durante le invasion de Afghanistan per le Statos Unite e le invasion de Iraq in 2003 (vide pro exemplo [1]) per illes qui trovava su advertimentos tanto applicabile al era moderne como al ancian. Illo dice, in parte:
Raptores orbis, postquam cuncta vastantibus defuere terrae, iam mare scrutantur: si locuples hostis est, avari, si pauper, ambitiosi, quos non Oriens, non Occidens satiaverit. . . . Auferre trucidare rapere falsis nominibus imperium, atque ubi solitudinem faciunt, pacem appellant.
(Le punctuation seque le Loeb Classical Library edition; ellipse es addite.) In traduction a interlingua, illo dice::
Raptores del mundo, post que le terra ha fallite lor manos devastante, illes scruta mesmo le mar; si su inimico sia ric, illes es avar; si ille es povre, illes es ambitiose; ni le est ni le west les satiava. . . . Illes pilia, illes massacra, e illes furta: isto illes appella un Imperio, e ubi illes face un deserto insolite, illes lo appella pace.
[modificar] Stilo de Prosa
Le habile experientia con le latino scripte de Tacito non es superpassate; necun altere autor es considerate su equal, excepto forsan pro Cicero. Su stilo differe ambe ab le prevalente stilo del Epocha Argente e ab ille del Epocha Auree; benque illo ha un grandor calculate e un eloquentia (in grande parte gratias al education in rhetorica de Tacito), illo es extrememente concise, mesmo epigrammatic -- le phrases son rarmente fluide o belle, ma lor puncto es sempre clar. Le mesme stilo ha essite criticate como "duo, displacente, e spinose" e anque laudate como "grave, concise, e succintemente eloquente".
Su obras historic se preoccupa del psyche e le motivationes interne del characteres, saepe con perspicacia penetrante -- benque il es ponite in question quanto iste perspicacia es correcte, e quanto es illo convincente solo a causa de su experte rhetorica. Ille brilla quando expone le hypocrisia e dissimulation; pro exemplo, ille seque un narrativo recontante le refuso de Tiberio pro su titulo pater patriae (patre del patria) recordante le institution de un lege prohibente qualque discurso o scripto traitor -- e le frivolose prosecutiones que resultava (Annales, 1.72). Alterubi (Annales 4.64–66) ille compara le public distributiones de assistentia a causa de foco con su inhabilitate a stoppar le perversiones e abusos de justitia que ille habeva comenciate. Benque iste sorte de perspicacia ha ganiate le laudation, ill anque ha essite criticate pro ignorar le contexto plus grande del eventos que ille describe
Tacitus es indebitate in grande parte a Sallustio (Gaio Sallustio Crispo, 86-34 a.E.C.); Ammiano Marcellino es le historico qui plus tarde se approxima plus a Tacito in stilo.
[modificar] Referentias
- Ronald Martin, Tacitus (Los Angeles, UC Press, 1981)
- Clarence Mendell, Tacitus: The Man and His Work (New Haven, Yale University Press, 1957) (ISBN 0208008187)
- Ronald Syme, Tacitus, Volumes 1 and 2 (Oxford, Oxford University Press, 1985) (an exhaustive and thoroughly comprehensive study of his life and works) (ISBN 0198143273)
- Ronald Syme, Ten Studies in Tacitus (Oxford, Oxford University Press, 1970) (ISBN 0198143583)
- Varie autores, Tacitus (London, Routledge and Kegan Paul, 1969) (ISBN 0710064322)
[modificar] Ligamines Externe
