Tintín no país do ouro negro

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Tintín no país do ouro negro (Tintin au Pays de l'Or Noir) é o décimo quinto dos álbums de As aventuras de Tintín, serie de banda deseñada escrita e ilustrada polo artista belga Hergé. Sen dúbida, este foi o álbum das aventuras de Tintín que maior número de transformacións sufriu a través do tempo. O libro coñeceu polo menos 3 estados, claramente diferenciables entre si.

A edición inicial comezou a publicarse no Petit Vingtième o 25 de setembro de 1939, inmediatamente logo da conclusión de O cetro de Ottokar. A Segunda Guerra Mundial (que Hergé representaba na aventura de Syldavia terminou por desencadearse na realidade) afectou as cousas ao momento de provocar a interrupción da publicación en curso: o Petit Vingtième deixou de publicarse o 8 de maio de 1940, e con el Tintín no País do Ouro Negro, que a esas alturas estaba na prancha 56 (páxina 26 do álbum actual).

Durante varios anos, o desenlace desta aventura quedou en suspenso, xa que algúns meses máis tarde iniciouse a publicación de O caranguexo das tenaces de ouro. Oito anos despois, agora no xornal Tintín, o debuxante decidiu terminar o volume. Antes de continuar, Hergé dedicouse a retocar as pranchas xa realizados introducindo elementos aparecidos nas aventuras publicadas despois do inicio de Tintín no país do ouro negro como o Capitán Haddock (que esconde habilmente durante toda a aventura mediante unha chamada a filas na terceira viñeta) ou o castelo de Moulinsart.

A terceira versión da historia realizouse a fins dos anos 60, por solicitude do editor inglés Methuen (que xa pedira a Hergé que redibuxara A illa negra). Neste caso, o principal obxectivo era eliminar todo tipo de referencias que se consideraban excesivamente ligados a datas concretas. En concreto, refixéronse completamente tres páxinas que facían referencia á Palestina británica e ao conflito entre xudeus e árabes.

[editar] Argumento

Seguindo a pista dunhas estrañas explosións de gasolina, Tintín, Milú e os policías Hernández e Fernández chegan a un porto do país ficticio de Khemed. O barco é rexistrado pola policía e descóbrese un alixo de droga no camarote dos policías e documentación relativa ao grupo opositor do xeque Bab o-Ehr no de Tintín, colocados alí para incriminalos.

Tintín é entón conducido a prisión, acusado de espionaxe e condenado á morte. Líbranlle da morte os esbirros do xeque Bab o-Ehr crendo que é un aliado seu e condúceno ante o seu xefe nun campamento do deserto. Créndoó un espía o xeque manda transladar o campamento levándose a Tintín como prisioneiro pero termina abandonándoó no deserto.

Tintín logra alcanzar un oasis onde asiste á voadura dunha condución de petróleo (un acto terrorista atribuído ao xeque Bab o-Ehr). Seguindo aos autores do feito descobre que o xeque non ten nada que ver senón que é o doutor Müller (A illa Negra) quen está detrás. Tras enfrontarse a Müller, Tintín volve quedar abandonado no deserto.

Mentres tanto Hernández e Fernández demostraron a súa inocencia e están buscando a Tintín e ao xeque Bab o-Ehr para cobrar a recompensa. Atopan a Tintín no medio dunha tormenta de area e cando volven á civilización ocasionan un accidente e son detidos.

Tintín entrevístase co emir Mohammed Ben Kalish Ezab para pedirlle a liberación dos seus amigos. Nese momento é secuestrado Abdallah, o fillo do emir, e Tintín sospeita que o doutor Müller está detrás do secuestro para obrigar ao seu pai a asinar un contrato coa compañía petroleira que representa. Tras liberar ao demo de Abdallah e deter a Müller descóbrese un produto que facía estalar a gasolina (e que inxeren Hernández e Fernández por erro o que fai que lles creza rapidisimamente o pelo nalgunhas circustancias como en Explorando a lúa).

Nalgunhas edicións actuais (por exemplo, a edición en catalán) mantense a versión anterior. Nela, Tintín chega ao porto de Haifa, na Palestina ocupada polos británicos e é detido por soldados ingleses. É secuestrado por un comando do Irgun (organización armada xudía) que o confunde con outra persoa, e o comando é á súa vez interceptado por guerrilleiros palestinos, que resultan estar ás ordes de Bab o-Ehr. Como se ve, o episodio facía referencia a un momento histórico moi puntual e conflitivo. Modelo:Endspoiler

[editar] Curiosidades

Entre as innovacións máis importantes desta historia, atópanse a invención por parte do autor do emir Mohammed Ben Kalish Ezab e o seu fillo Abdallah.