Pato mandarín

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Este artigo está actualmente sendo editado.
Por favor, non faga ningunha edición neste artigo mentres esta mensaxe siga aparecendo para evitar así conflitos de edición.
Se precisa saber quen está traballando no artigo, por favor revise o historial de edicións
(O tempo máximo de presenza deste marcador no artigo é dun mes; pasado ese tempo debe retirarse).

Pato mandarín

Estado de conservación

Preocupación baixa

Clasificación científica

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Anseriformes
Familia:	Anatidae
Xénero:	Aix

Nome científico

Aix galericulata

Coñeza toda a Bioloxía en Wikispecies, o directorio dos seres vivos

O Pato mandarín (Aix galericulata) é unha ave da familia das anatidas. Como relacionado pato da Carolina pertence ó xénero Aux.

[editar] Descrición

Son parrulos relativamente pequenos, que miden entre 41 e 49 cm. de lonxitude e teñen unha envergadura alar que vai dos 65 ós 75 cm. Os machos adultos en plumaxe reproductora son aves de aspecto rechamante e inconfundible. Teñen o bico vermello, a cabeza verde metálica, un debuxo branco en forma de media lua sobre dos ollos e a cara vermella con "patillas" castañas. O papo é púrpura con dúas liñas verticais brancas e os flancos avermellados, con dúas “velas”” alaranxadas no lombo, formadas polas plumas da alas . A plumaxe ten reflexos metálicos. As femias teñen unha coloración moito máis discreta, castaña agrisada, manchada na parte inferior. Teñen un anel ocular branco e unha liña que parte do ollo, ademáis dunha pequena parte branca nos flancos. A punta do seu bico é pálida. En xeral soi moi semellantes ás femias do pato da Carolina.

[editar] Distribución

A área orixinal de distribución da especie comprendía o noreste de China e a rexíon rusa do Amur, onde hai aínda unhas 1000 parellas, e o Xapón onde quedan unas 5000. Actualmente a especie está moi ameazada nestas áreas. Como ave de parques e zoos espallouse case por todo o mundo e os exemplares fuxidos establecéronse con máis ou menos éxito nalgunhas zonas coma Alemaña, Austria, Suíza, os Países Baixos e o sur de Inglaterra., onde hoxe se consideran unha especie definitivamente consolidada. A poboación salvaxe europea, que conta cunhas 7.000 parellas sería hoxe superior á asiática. As poboacións salvaxes asiáticas son migratorias, que pasan o inverno bnas terras baixas do sur de China e do xapón. Malia calcular os seus números nuns 65.000 Iexemplares a IUCN non considera ó pato mandarín especie ameazada.

En estado salvaxe os patos mandaríns crían en zonas de bosque mesto preto de lagos pouco fondos, pantanos ou estanques.

[editar] Conducta

Na natureza son aves tímidas que se moven entre a vexetación mesta, voando con habilidade entre as polas e agatuñando poas árbores. Son pouco sensibles ó frío, o que lles permite sobrevivir ós invernos centroeuropeos. Buscan comida principalmente no chan, apañando mesmo sementes grandes coma landras. Aliméntanse principalmente ó mencer ou cando empeza a anoitecer, e pasan o día pousados nunha pola ou agachados na vexetación.

Poden formar pequenos bandos no inverno, pero non adoitan mesturtarse con outras especies de parrulos.

[editar] Reproducción

Fan os niños en furados nas árbores, preto da auga. Poñen de 6 a 10 ovos brancos, duns 5 cm. de longo que chocan uns 31 días.  Cando os polos saen do ovo, a mai salta no chan e chamaos inmediatamente. Os pitos movense xa de pequenos con facilidade polas polas, gracias as unllas aguzadas e a cola longa.