Formoso, papa
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
| Papas do século IX |
|
|---|---|
|
|
| Antipapas |
|
|
|
|
|
Formoso (morto en Roma o 4 de abril de 896) foi Papa desde o 891 ata a súa morte.
Naceu arredor do 816, probabelmente en Roma. Convertiuse en Bispo-Cardeal de Porto no 864. Emprendeu misións diplomáticas en Bulgaria (866) e máis na Franza (869 e 872), onde persuadiu a Carlos o Calvo, rei de Franza, para que fose coroado polo Papa.
Desde 872 foi candidato ao trono pontificio. Mais ese ano mesmo, Roma e a corte do papa Xoán VIII creáronlle complicacións políticas. Xoán VIII convocou un sínodo, séndolle dada orde a Formoso orde de presentarse sob pena de excomuñón, baixo a acusación de ter aspirado ao arcebispado de Bulgaria e á cátedra de San Pedro, de terse oposto ao Emperador, de abandonar a súa diócese sen autorización papal, de despoxar os mosteiros de Roma, de celebrar o servizo divino a pesar dunha prohibición que pesaba sobre de el, e mesmo de ter conspirado con certas persoaxes para destruír a sé pontificia. A sentenza de excomuñón contra Formoso e outros foi promulgada en xullo de 872. Seis anos logo, en 878, foille levantada, despois de que prometera que non había voltar nunca a Roma, nen exercer funcións sacerdotais.
O papa Mariño I, que sucedeu a Xoán VIII en 883 tornoulle a súa diocese de Porto. Logo dos pontificados de Mariño, Hadriano III (884-885) e de Estevo V (885-891), Formoso foi elixido papa o 6 outubro de 891.
Foi obrigado a coroar como Emperador ao duque Guido II de Spoleto en abril de 892, atopándose enleado en un bo número de problemas ben difíceis: o patriarca Focio, en Constantinopla, demitira antes de que Estevo, fillo do Emperador Basilio I, tomase o poder. Os arcebispos de Hamburgo e Colonia desputaban polo bispado de Bremen. Eudes, conde de París, e Carlos o Simple, pelexaban na Franza pola coroa. Formoso convenceu a Arnulfo de Carintia para que fose a Roma e liberase Italia. No 894, Arnulfo conquistou todo o país ao Norte do río Po. Guido morreu en decembro, deixando seu fillo Lamberto, ao cuidado da súa mai Agiltrude, contraria aos Carolinxios. En outubro de 895, Arnulfo emprendeu a súa segunda campaña en Italia e no 896 era coroado polo papa en Roma. O novo Emperador marchou sobre Spoleto, mais enfermo de parálise no camiño, quedou impedido para continuar a campaña iniciada.
O 4 abril do 896, Formoso faleceu. Sucedérono os papas Bonifacio VI e Estevo VI. Este último sob influencia de Lamberto e Agiltrude, montou un xuízo contra Formoso en 897, o coñecido como concilio cadavérico. O seu cadáver foi exhumado, revestido das roupas e ornamentos pontificios, e foi sentado sobre un trono, para que se enfrontase a todas as acusacións que noutrora lle levantara Xoán VIII. O veredito foi que o defunto non era digno do pontificado. Foron anuladas todos os actos e medidas que adoptara e as ordes que conferira el, como papa, declaradas inválidas. Fóronlle arrincados vestidos e ornamentos pontificios, os tres dedos da súa man dereita, que empregara nas consagracións, fóronlle cortados e, por último, o seu cadáver foi botado no río Tíber. Sería atopado entre redes de pescadores e, así que faleceu Estevo VI, os restos serían inhumados de novo na basílica de San Pedro, ao tempo que se prohibía tentar no futuro procesos contra defuntos.
O papa Serxio III (904-911) confirmou, porén, máis tarde as condenas contra Formoso, e esixíu unha nova consagración dos bispos que el designara. Isto dou lugar a unha grande confusión. Aínda máis tarde a validez das consagración de Formoso foi recoñecida de novo e a decisión adoptada por Serxio condenada pola Igrexa, que á inversa, pasou a ser considerado un gran pecador e culpábel de varios asasinatos.
