گرشاسپ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نام گرشاسب در اوستا، کرساسپ به معنای دارنده اسب لاغر آمده است. از القاب او در اوستا سام به معنای سیاه و نئیری من به معنای دارنده منش مردانه است. در منابع پهلوی، سام نام دیگر گرشاسب است اما در شاهنامه، سام نام فرزند نریمان فرزند گرشاسب است و مذکور است که که از سام فرزندی سپید موی به نام زال بوجود آمد. به موجب فقرات 35 تا 41 زامیاد یشت اوستا پس از آنکه جمشید فریب دیوان را خورد فره ایزدی از او جدا شد و فره نخست به قالب مرغ وارغن نشست و سپس میترا (فرشته روشنایی) فره را از او برگرفت. در دومین مرحله فره جدا شده از جمشید به فریدون از خاندان آثویان رسید که در میان مردمان از همه پیروزمندتر بود. در مرحله سوم فره جمشید به نر- مناو کرساسپه (گرشاسب نریمان) رسید که در میان مردان نیرومند از همه نیرومندتر بود.
