فریدون
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فریدون یکی از شخصیت‌های اساطیری ایران است. او پادشاه پیشدادی بود که بر اساس شاهنامه فردوسی پسر آبتین و از نسل جمشید بود و با یاری کاوه آهنگر بر ضحاک ستمگر چیره شد و او را در کوه دماوند زندانی کرد. سپس خود پادشاه جهان گشت.
فریدون در پایان سلطنتش جهان را میان سه پسرش سلم، تور و ایرج بخشید. او ايران را به ايرج داد ولی سلم و تور توطئه کردند و ايرج را به قتل رساندند. فریدون پس از آگاهی از این قتل ایران را به منوچهر، پسر ایرج داد[۱].
| فریدون فرخ فرشته نبود | ز مشک و ز عنبر سرشته نبود | |
| بداد و دهش یافت آن نیکوئی | تو داد و دهش کن فریدون توئی |
[ویرایش] صورت‌های کهن‌تر یا متفاوت نام
صورت اوستایی فریدون θraētaona و صورت پهلوی آن frēdōn است.[۲] در زبان فارسی صورت‌های آفریدون، فَریدون و اَفریدون نیز آمده‌است.[۱].
[ویرایش] منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فريدون. میبوسرچ، لغت نامه دهخدا. بازدید در تاریخ ۷ آوریل ۲۰۰۸.
- ↑ بهار ۱۹۱
- بهار، مهرداد. پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: آگه، ۱۳۸۵، ISBN 964-329-009-3.
|
||||
|---|---|---|---|---|
|
کیومرث | هوشنگ | تهمورث | جمشید | ضحاک |فریدون | ایرج | منوچهر | نوذر | زو | گرشاسپ |
||||
