موشک کروز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

موشک کروز (به انگلیسی: Cruise missile) نوعی هواپیمای بی‌سرنشین هدایت شونده است که مسیر آن تا رسیدن به هدف قابل تغییر و هدایت است. در اغلب موشک‌های کروز در واقع از نوعی موتور جت استفاده می‌شود و بنابر تعریف نمی‌توان به آن‌ها موشک گفت.

هدایت موشک‌های کروز امروزی توسط رایانه‌ای که در آن‌ها قراردارد انجام می‌شود. در این رایانه‌ها مدلی از زمین و پستی و بلندی‌های آن تا هدف وجود دارد و موشک کروز با استفاده از سامانهٔ موقعیت‌یاب ماهواره‌ای (مانند جی‌پی‌اس) و با حرکت در نزدیکی زمین و تغییر مکرر ارتفاع و مسیر خود به هدف می‌رسد. موشک تاماهاوک از پیشرفته ترین نوع کروز می باشد. سامانه موقعیت یاب این موشک برخلاف اکثر موشکهای کروز جی‌پی‌اس) نیست بلکه از نوعی سیستم موقعیت یاب مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده می کند.

ردیابی و انهدام موشک‌های کروز با کلاهک اتمی به دلیل پرواز نزدیک به زمین برای سیستم‌های ردیاب و رادار مشکل است و به این دلیل جزو سلاح‌های هسته‌ای استراتژیک محسوب می‌شوند.

موشک کروز برای مخفی ماندن از دید سیستم‌های راداری دارای دوخصوصیت است. ۱-سطح مقطع راداری کمی دارد که ردیابی آن را برای سیستم‌های ضدموشکی راداری مشکل می‌کند. ۲-به خاطر استفاده از موتور توربوفن، حرارت کمی تابش می‌کند و در نتیجه امکان قفل حرارتی روی آن نیز کم است.

موشک‌های کروز بسته به شیوهٔ پرتاب به سه دسته تقسیم می‌شوند:

• زمین‌پایه
• هواپایه
• دریاپایه

موشک‌هایی که از زیردریایی پرتاب می‌شوند دریاپایه و موشک‌هایی که از ناوها پرتاب می‌شوند ناوپرتاب نامیده می‌شوند.[1]