ماناگوآ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را تغییر دهید.
در پایان، پس از ویکی‌سازی این الگوی پیامی را بردارید.

این مقاله به تمیزکاری نیاز دارد. لطفاً آن را تا جایی که ممکن است از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید. سپس این الگو را از بالای مقاله حذف کنید. محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد.

ماناگوآ پایتخت کشور نیکاراگوئه است. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۴ برابر با ۱٬۷۲۳٬۱۰۰ بوده‌است. اکثریت جمعیت آن را اسپانیایی‌زبانان مستیزو تشکیل می‌دهند. اما اقلیت‌هایی از اروپایی‌تباران کاتالونی، آلمانی و فرانسوی هم در آن زندگی می‌کنند.

ماناگوا در ساحل جنوب غربی دریاچه ی ماناگوا قرار دارد، در سال 1857 به عنوان پایتخت ملی برگزیده شد؛ پیش از آن، پایتخت بین لئون و گرانادا متغیر بود. این شهر در سال 1819 به نام لئال ویلا د سانتیاگو د ماناگوا ، بنیان نهاده شد و حیات خود را به عنوان یک دهکده ی ماهیگیری آغاز کرد. به فاصله ی کمی پس از آن که ملت های آمریکای مرکزی از اسپانیا استقلال یافتند، در سال 1824 تلاش های برای تبدیل ماناگوا به پایتخت نیکاراگوا آغاز شد. قرار گرفتن ماناگوا در بین دو شهر رقیب لئون و گرانادا، آن را به جایگزینی ایده آل تبدیل کرده بود.

ماناگوا امن ترین شهر آمریکای مرکزی و یکی از امن ترین شهرهای کل منطقه ی آمریکا به شمار می رود. این شهر شاهد افت و خیزهای متعددی در تاریخ سیاسی نیکاراگوا بوده، و رنج دو زلزله ی ویرانگر را در طول قرن بیستم متحمل شده است.

[ویرایش] تاریخ

نام ماناگوا در "Mana-ahuac" ریشه دارد، که در زبان بومی ناهواتل (Nahuatl) به "در کنار آب" و یا محلی که "گرداگرد آن را آب گرفته" ترجمه می شود. امروزه شهر در مکانی قرار دارد که قرن ها پیش از فتح آمریکای مرکزی توسط اسپانیایی ها در قرن 16، بومیان آمریکایی در آن سکونت داشتند.

بالاخره در سال 1857، پس از آن که گرانادا توسط ارتشی از مزدوران آمریکایی به فرماندهی ویلیام واکر تخریب شد، انتخاب ماناگوا به عنوان پایتخت قطعی شد. در فاصله ی سال های 1852 تا 1930 ماناگوا دستخوش تغییرات عظیمی شد تا به شهری بدل شود که مرکز حکومت، زیر ساخت ها و خدمات بود. دو سیل بزرگ در سال های 1876 و 1885 در شهر جاری شد، و نیز زلزله ای ویرانگر در سال 1931 باعث تخریب بخش اعظم شهر شد. این شهر در دوران حکومت آناستازیو سوموزو گارسیا دیکتاتور و خانواده ی وی در فاصله ی سال های 1926 تا 1979 (1936–1979) روند سریع رشد خود را آغاز کرد. ساختمان های دولتی تازه ای بنا شدند، صنعت پیشرفت کرد، و دانشگاه ها تاسیس شدند؛ ماناگوا به پیشرفته ترین شهر در آمریکای مرکزی بدل شد. متاسفانه زلزله ی بزرگ دیگری در 23 دسامبر 1972 شهر را به لرزه در آورد ، که حدود 90% شهر را ویران کرد. شهر پاکسازی شد، اما هرگز به وضعیت پیشین خود باز نگشت. زلزله باعث شد بسیاری از ساکنان ماناگوا به حومه ی شهر پناه ببرند، و مرکز شهر به سبب ترس از زلزله های بعدی هرگز به طور کامل بازسازی نشد.

[ویرایش] جغرافیا

ماناگوا سرسبزترین شهر بزرگ در آمریکای جنوبی است

ماناگوا در ساحل جنوبی دریاچه ی ماناگوا (که به نام دریاچه ی Xolotlan نیز نامیده می شود) واقع شده است. انتظار می رود که این دریاچه، پس از ساخت سدی در آیندهدر شهر تیپی تاپا، نقش مهمی در پیشرفت و رونق اقتصادی دوباره ی شهر ایفا کند. گونه های ماهی دریاچه ی Xolotlan درست شبیه گونه های دریاچه‌ی کوسیبولکا هستند، البته به استثنای کوسه های آب شیرین، که منحصرا در دریاچه‌ی کوسیبولکا وجود دارند. این دریاچه، که زمانی از نقاط دیدنی ماناگوا محسوب می شد، از سال 1927 به بعد به دلیل ورود فاضلاب ها و پسماندهای شیمیایی، آلوده شده است. پروژه ای که از سوی دولت آلمان پشتیبانی می شود، برای پاکسازی دریاچه آغاز شده است.

در داخل محدوده ی شهر ماناگوا، چهار دریاچه ی کوچک دیگر نیز وجود دارد. مرکزی ترین آنها دریاچه ی تیسکاپا است، که در جنوب مرکز شهر قدیمی قرار دارد. این دریاچه منبع آتشفشانی دارد و حدود 10000 سال پیش شکل گرفته است. دریاچه ی آسوسوسکا که در سمت غرب واقع شده، مهم ترین منبع تامین کننده ی آب آشامیدنی ماناگوا به شمار می رود. این دریاچه در ابتدای بزرگراه جنوبی (Carretera al Sur) و در نزدیکی نقطه ی ارتباط آن با بزرگراه جدید لئون (Carretera Nueva a León) قرار گرفته است. دریاچه ی نیاپا Nejapa)) نیز که در جنوب دریاچه ی آسوسوسکا واقع است، به موازات بزرگراه جنوبی امتداد یافته است. دریاچه ی چهارم، آکاهوالینکا (Acahualinca) نام دارد، و در شمال غربی واقع است. این دریاچه، که ناحیه ای نیز به همین نام در شرق آن قرار دارد، کم عمق است، و محل آن در سواحل دریاچه ی ماناگوا است.

ماناگوا نیز مانند اغلب نواحی غرب نیکاراگوا، به استثنای سیراس، آب و هوایی گرمسیری دارد، و میانگین دمای هوای آن بین 28 تا 32 درجه سلسیوس (82 تا 90 درجه فارنهایت) است. ماه های دسامبر و ژانويه سردترین، و مارس و آوریل گرم ترین و خشک ترین ماه های سال هستند؛ اما در این ماه ها نیز، هوای شهر به سبب نسیم های خنکی که از سوی دریاچه ی ماناگوا می وزند، تازه می شود.

ماناگوا به سبب دارا بودن آب و هوای عالی، اقلیم متنوع، خاکی حاصلخیز، و باران و منابع آبی فراوان، از پوشش گیاهی بسیار متنوعی برخوردار است. به همین دلیل انواع گوناگونی از درختان در این شهر وجود دارد ( که برخی از آنها، از جمله چیلامیت، مادرونیو، سی بو، pochote، جنیزارو، تیگی لوت، نخل های زینتی معروف به رویال پام، و پینوئلا، در سایر نقاط جهان شناخته شده نیست. در طول فصل پرباران (ماه های می و نوامبر) ماناگوا به یکی از سبزترین و پردرخت ترین شهرهای آمریکا بدل می شود.

[ویرایش] آموزش

ماناگوا مرکز ملی آموزش و تحصیلات به شمار می رود، و بیشترین تعداد دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی در آن قرار دارند. برخی از مراکز مشهور آن به این شرح است: آکادمی بین المللی لینکلن [1]، مدرسه ی آمریکایی نیکاراگوا [2]، مدرسه ی آلمانی نیکاراگوا [3]، مدرسه ی فرانسوی نیکاراگوا [4]، کالج آمریکای مرکزی [5]، و موسسه ی آموزشی لاسال [6]. برخی از دانشگاه های مهم نیز در در ماناگوا قرار دارند، از جمله: دانشگاه آمریکای مرکزی (UCA)[7]، دانشگاه علوم بازرگانی (UCC)[8]، دانشگاه مهندسی (UNI)[9]، دانشگاه آمریکایی (UAM)[10]، دانشگاه کاتولیک (UNICA)[11]، دانشگاه ملی کشاورزی (UNA)[12]، و بزرگ ترین دانشگاه، یعنی دانشگاه مستقل ملی نیکاراگوا (UNAN)[13]. بنای اصلی این دانشگاه در داخل ماناگوا قرار دارد. بنای اولیه ی آن، [14] در شهر لئون واقع است، و در حال حاضر بنایی فرعی است که برای رشته های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد.

بنای موسسه ی مدیریت بازرگانی آمریکای مرکزی (INCAE) نیز در ماناگوا قرار دارد؛ این موسسه در سال 1964 و با پشتیبانی دولت ایالات متحده و سایر کشورهای آمریکای مرکزی بنیان نهاده شد ^[۱]. از آن جا که دانشگاه هاروارد در بنیان این موسسه نقش داشت، پیوند نزدیکی میان این دو وجود دارد. بنای مذکور، یکی از دو محوطه ی متعلق به موسسه است، و بنای دوم در Alajuela، کاستاریکا واقع است. این موسسه عالی ترین مدرسه ی بازرگانی در آمریکای لاتین است ^[۲]، و نیز در فهرست 10 مدرسه ی بازرگانی برتر دنیا نیز قرار دارد.

[ویرایش] اقتصاد

اقتصاد ماناگوا قلب اقتصادی کشور به شمار می رود، و این شهر ارائه دهنده ی خدمات به همه ی مردم است، اما با این وجود، بر خلاف سایر شهرهای آمریکای لاتین، با مهاجرت خیل روستاییان به شهر برای یافتن کار روبرو نیست، چرا که بسیاری دیگر از شهرهای نیکاراگوا اقتصاد و صنایعی قوی دارند ^[۳] . با این وجود، به سبب آن که ماناگوا تنها شهری است که جمعیتی بیش از یک میلیون نفر دارد، اغلب دفاتر و مشاغل بزرگ داخلی و بین المللی در آن مستقر شده اند. همچنین بسیاری از کارخانه ها با طیف متنوعی از محصولات و تولیدات در این شهر قرار دارند؛ شرکت های خارجی نیز مانند شرکت های داخلی بخش عمده ی فعالیت‌های خود را در این شهر متمرکز کرده اند. شرکت های چند ملیتی از جمله وال مارت، تله فونیکا، یونیون فنوزا، و پارمالات، دفتر، کارخانه، و یا فعالیتی در ماناگوا دارند. رستوران هایی مانند مک دانلد، برگر کینگ، و ساب وی نیز از جمله رستوران های زنجیره ای هستند که در بازار رو به رشد و در حال توسعه ی فست فود در ماناگوا جایگاهی به خود اختصاص داده اند.

علاوه بر این ها، ماناگوا مرکز بانک های مهم کشور نیز هست: بانکو د لا پرودوکسیون (BANPRO)، بانکو د آمریکا سنترال (BAC)، بانکو اونو، بانکو د فینانزاس (BDF)، بانکو د کردیتو سنترو آمریکانو (BANCENTRO)، و شرکت مادر آن، یعنی گروه لافیزه. بسیاری از هتل های مجلل، از جمله کراون پلازا،بست وسترن،اینترکنتیننتال،هالیدی این، و هیلتن نیز در ماناگوا بنا شده اند، که خبر می دهد به زودی هتل های دیگری نیز در شهر افتتاح خواهند شد ^[۴] . ماناگوا علاوه بر هتل های متعدد، شاهد ساختخ و افتتاح مراکز خریدی به سبک غربی نیز بوده، که از جمله ی آنها می توان به پلازا اینتر، سنترو کمرسیال متروسنترو، گالریاس سانتو دومینگو، و مولتی سنترو لاس آمریکاس اشاره کرد.

ماناگوا در حال حاضر شاهد افزایش شدید بهای مسکن نیز می باشد، به این دلیل که با کمبود فضای مسکونی روبرو است، و علاوه بر آن، خارجیانی که اغلب آنها از اروپا و آمریکای شمالی هستند، تمایل یافته اند که دوران استراحت خود را در نیکاراگوا سپری کنند. در حال حاضرر قیمت ها بالا نیست، اما در حال افزایش است، و انتظار می رود که این روند صعودی ادامه یابد. باید در مرکز شهر ماناگوا فضاهای اداری مدرن ساخته شود، چرا اقتصاد ماناگوا به سرعت در حال رشد است، و لازم است فضاهای تجاری نیز در نقاط مختلف شهر ایجاد شود. صنعت ساختمان در ماناگوا رشد و توسعه ی بسیار سریعی دارد؛ بر تعداد بناهای اداری تازه ای که در حال حاضر در امتداد کاره ترا ماسایا و در ویلا فونتانا در دست ساخت اند، افزوده می شود، و تازه ترین آنها که اخیرا افتتاح شده، ادیفیسیو اینورکاسا است.

[ویرایش] هنرها

مجسمه ی روبن داریو، و در پس زمینه، بنای تئاتر ملی، که به نام این شاعر نام آور نیکاراگوا نامگذاری شده است.

کلیسای جامع کهن ماناگوا در سال های دهه ی 1920 در بلژیک طراحی، و از آن جا به این شهر منتقل شد ^[۵]. کلیسا در اثر زلزله ی سال 1972 تخریب شد، که سر‌انجام به ساخت کلیسای جامع تازه در ماناگوا منتهی شد، که جدید ترین کلیسای جامع در سراسر جهان به شمار می رود. نوسازی این کلیسا در سال های اخیر مقدور شده، و در حال حاضر، انتظار تعمیر و احیای آن می رود. بنای تئاتر ملی روبن داریو مهمترین تئاتر نیکاراگوا، و مدرن ترین سالن نمایش در آمریکای مرکزی است. هم هنرمندان داخلی و هم هنرمندان بین المللی در این سالن به اجرای نمایش، کنسرت، برپایی نمایشگاه، و سایر فعالیت های فرهنگی می پردازند، که از آن جمله می توان به نمایش رقص های تانگو، نمایش ها و یا آثار فولکلور ملی اشاره کرد.

کتابخانه ی دکتر روبرتو اینسر بارکرو در ماناگوا قرار دارد، و با هدف معرفی فرهنگ نیکاراگوا بنا شده است. این کتابخانه، 67000 جلد کتاب دارد، خدمات اینترنت رایگان ارائه می دهد، از بایگانی روزنامه ای دارد که کاربران می توانند از آن روزنامه و مجله به امانت بگیرند، و نیز تمامی اطلاعات اقتصادی مربوط بانک مرکزی نیز در آن وجود دارد. علاوه بر این در غرفه ای از این ساختمان، نمایشگاهی دائمی از آثار نقاشی مشهور نیکاراگوا و در کنار آنها، آثاری از هنرمندان نوظهوری که آینده ی نوید بخشی دارند، برپاست. در تالار سکه شناسی نیز نمایشگاهی دائمی از سکه ها، اسکناس ها و نشان های یادبود مربوط به تاریخ نیکاراگوا وجود دارد.

بنای کاخ ملی از تاثیرگذارترین بناهای نیکاراگوا است. این ساختمان توسط رییس جمهور خوان باوتیستا ساکاسا در سال 1935 بنا شده، و بخش های زیادی از تاریخ در آن گنجانده شده است. به مدت بیش از 50 سال، کاخ ملی به عنوان مقر دولت مورد استفاده بود. در حال حاضر این بنا برای امور متعدد و متنوعی مورد استفاده قرار می گیرد. آرشیو ملی، کتابخانه‌ی ملی، و نیز موزه ی ملی در این بنا قرار دارند. موزه ی ملی به روی عموم مردم باز است، و قطعا ارزش دیدن دارد. نه تنها گشت و گذار در اطراف چنین بنای عظیمی، دلچسب است، بلکه خود موزه نیز بسیار جالب توجه است، و آثار نقاشی، مجسمه های کوچک مربوط به عهد پیش از کلمبیا، سفال، و سایر آثار در آن به نمایش گذاشته شده است. در این موزه یک اتاق موسوم به "تاریخ ملی"، و اتاق دیگری با عنوان "نمادهای ملی" وجود دارد. همچنین فسیل ردپاهایی از افرادی گه از یک فوران آتشفشانی می گریخته اند، به چشم می خورد.

مشهورترین فستیوال ماناگوا فستیوال متعلق به قدیس محافظ این شهر، سانتو دومینگو د گزمان است. در بامداد نخستین روز آگوست، "بایادا دل سانتو" (Bajada del Santo) رخ می دهد. در این رویداد، مجسمه ی کوچکی از سانتو دومینگو از کلیسایی در لاس سیری تاس به کلیسای که در فاصله ی کمتر از یک کیلومتر از مرکز شهر فاصله دارد، برده می شود. این مجسمه تا بامداد روز دهم در این کلیسا می ماند؛ در این روز، "سوبیدا دل سانتو" (Subida del Santo) رخ می دهد، که در طول آن، مجسمه به جای اول خود بازگردانده می شود. هزاران تن از افراد مذهبی در این رخداد شرکت می جویند (تا این قدیس را به سبب معجزاتش سپاس گویند)، و به نوای گروه های موزیک می رقصند، و برخی از آنها لباس های خاصی به تن دارند، و با ماسک های سرخپوستی و بدن های نقاشی شده در این فستیوال شرکت می کنند. این جشن ها در هنگام عصر برگزار می شوند و بسیار شلوغ اند. در مراسم رژه ی اسب ها نیز، مالکان و پرورش دهندگان اسب با بهترین اسب های خود شرکت می کنند.

[ویرایش] تفریحات

تعدادی بار، کلوپ شبانه، کازینو، سالن نمایش و سینما در ماناگوا وجود دارد. در مقایسه با قیمت های اروپا و آمریکا، نوشیدنی های الکلی، نمایش های تئاتر و بلیت سینما نسبتا ارزان ترند. در همه ی مراکز خرید مهم سالن های سینما وجود دارد که فیلم هایی به زبان انگلیسی و اسپانیولی به نمایش می گذارند. سفارتخانه ی کشورهای خارجی نیز جشنواره های فیلم را در ماناگوا پشتیبانی می کنند.

در شهر رستوران هایی با طیف متنوعی از غذاها، شامل غذاهای ژاپنی، برزیلی، چینی، فرانسوی، هندی، اسپانیایی، مکزیکی، ایتالیایی، آرژانتینی، آلمانی، و نیکاراگوایی وجود دارد. در کنار این رستوران ها، برخی از مشهورترین رستوران های فست فود آمریکایی و داخلی، مانند پولو تیپ- تاپ و راستی- پولوس به چشم می خورد.

ورزش ملی نیکاراگوا بیس بال است، و پس از آن و با فاصله ی کمی ، فوتبال قرار دارد. اما در ماناگوا، بیس بال بی رقیب است. بسیاری از بازی های تیم بوئر ماناگوا در استادیوم ملی دنیس مارتینز برگزار می شود. هنگامی که این استادیوم در اواخر دهه ی 1960 ساخته شد، مدرن ترین استادیوم آمریکای مرکزی به شمار می رفت، و در چند مورد میزبان جام جهانی بیس بال شد. امکانات ورزشی در ماناگوا شامل زمین های گلف، تنیس، بسکتبال، و والیبال نیز می شود، که در نقاط مختلف شهر قرار دارند.

در سال های اخیر در نزد نیکاراگوایی های ثرتمند محبوبیتی نسبی یافته اند. بزرگ ترین و محبوب ترین آنها کازینوی فرعون است که در حاشیه‌ی کاره ترا نورته قرار دارد. اغلب اهالی ماناگوا علاقه دارند که با دوستان خود به گردش روند، و بنابر این رقص، یکی از سرگرمی های محبوب و متداول است. در این شهر کلوپ های شبانه و بارها نیز وجود دارند، و محبوب ترین منطقه ای که این اماکن در آن قرار دارند، اصطلاحا "زونا روسا" (منطقه ی قرمز) نامیده می شود، و در نزدیکی متروسنترو واقع است.

علاوه بر سرگرمی های مذکور، در ماناگوا مجموعه ی متنوعی از مراکز خرید، از بازارهای کشاورزی تا بوتیک های مجلل و فروشگاه های بزرگ نیز وجود دارد. مرکادو هوئمبس را می توان به عنوان یکی از بهترین بازارهای ماناگوا نامید، که در آن، خریداران می توانند همه چیز از مبلمان، هنرها و ساخته های بومی، تا میوه و سبزیجات و لباس بخرند. علاوه بر این در مراکز خرید متعددی نیز بوتیک های ویژه و فروشگاه های بزرگی از قبیل اکلیپس، کریون، و سیمن نیز وجود دارند، که تمامی مارک های بزرگ و مشهور اروپایی، آمریکایی، و استرالیایی لباس و لوازم آرایش زنان و مردان را عرضه می کنند. پالی، لا کولونیا، و لا یونیون نیز سوپرمارکت های مشهوری هستند که اجناس گوناگون و متنوعی در اغلب ساعات شبانه روز در آنها به فروش می رسد، و در نقاط مختلف شهر قرار گرفته اند، و اقلام بومی و خارجی را از همه جای دنیا عرضه می کنند.

[ویرایش] حمل و نقل

ماناگوا از نظر حمل و نقل یکی از شهرهای برتر نیکاراگوا به شمار می رود. تمامی جاده های اصلی نیکاراگوا به ماناگوا می رسند، و حمل و نقل عمومی برای انتقال افراد از به داخل و خارج این شهر، وضعیت مطلوبی دارد. چهار بزرگراه اصلی نیز به ماناگوا منتهی می شوند. بزرگراه پان- امریکن از شمال به شهر وارد می شود و ماناگوا را به بخش های شمالی و مرکزی نیکاراگوا متصل می کند. این بزرگراه، بزرگراه شمالی یا کاره ترا نورته نامیده می شود. بزرگراه جنوبی یا کاره ترا سور بخش دیگری از بزرگراه پان امریکن است، ماناگوا را به بخش های جنوبی، از قبیل ماسایا و گرانادا متصل می کند. کاره ترا نئووا ا لئون ماناگوا را به لئون پیوند می دهد. تمامی این بزرگراه ها در وضعیت بسیار مطلوبی قرار دارند و تراکم و ترافیک سبکی دارند.

در داخل شهر ماناگوا افرادی که به محل کار خود رفت و آمد می کنند، از تاکسی یا اتوبوس استفاده می کنند؛ تا کنون در ماناگوا هیچ قطار برون شهری، تراموای، و یا مونوریلی ساخته نشده است. اخیرا و با پشتیبانی دولت ژاپن، استفاده از اتوبوس‌های مدرن مرسدس بنز در چندین خط اتوبوسرانی ماناگوا آغاز شده که هدف از آن، مدرنیزه کردن سیستم حمل و نقل شهر است. پروژه ی دیگری که هم اکنون در دست اقدام است پروژه ای است که به نام " شبکه‌ی تراموای یا خط اتوبوس" خوانده می شود، که در آن حمل و نقل در امتداد کاره ترا منتقل می شود، با این هدف که این سیستم به سایر بخش های شهر نیز گسترش یابد تا برخی از مشکلات ترافیکی ماناگوا حل شود. در ماناگوا چندین پایانه ی اتوبوسرانی نیز برای حمل و نقل درون شهری وجود دارد، که اغلب آنها در نزدیکی بازار قرار دارند. اتوبوس هایی که به سوی مقصد خاصی حرکت می کنند و یا به آن مقصد می رسند را اغلب می توان در یک پایانه ی خاص یافت. مسافرانی که در حال سفر از شهری به شهر دیگر از ماناگوا عبور می کنند، ممکن است نیاز داشته باشند که از یک پایانه به پایانه ای دیگر در داخل شهر بروند. قبلا قطاری از ماناگوا به سایر شهرها عازم می شد، اما در حال حاضر این سرویس برچیده شده، و اکنون هیچ قطاری در ماناگوا و یا در کل نیکاراگوا به این منظور مورد استفاده قرار نمی گیرد.

فرودگاه بین المللی ماناگوا بزرگ ترین فرودگاه نیکاراگوا به شمار می رود و اخیرا افتتاح شده؛ بخشی از هزینه ی بازسازی و توسعه ی آن، که بیش از 52 میلیون دلار بوده است، توسط اسپانیا تامین شده است.

این فرودگاه در حال حاضر به مدرن ترین پایانه ی هوایی در آمریکای مرکزی بدل شده، و مهم ترین قطب ارتباطی ملی و بین المللی به شمار می رود. تقریبا تمامی پروازهای بین المللی به این فرودگاه کوچک، مدرن، و کارآمد وارد می شوند. بسیاری از پروازهایی که به مقاصد داخلی، از جمله بلو فیلدز، کورن آیلندز، و سان کارلوس انجام می شوند نیز از مبدا این فرودگاه هستند. فرودگاه در بزرگراه شمالی واقع است، و حدود 11 کیلومتر (8 مایل) از شرق مرکز شهر فاصله دارد. می توان از فرودگاه به راحتی و با استفاده از خودرو، تاکسی، و اتوبوس به هتل ها، رستوران ها، و مراکز تجاری رفت. در مجموع 10 خط هوایی در این فرودگاه فعال اند. علاوه بر این انتظار می رود که خطوط هوایی اسپانیا ایر مادرید نیز از سال 2007 پروازهای مستقیمی ازمبدا مادرید به این فرودگاه برقرار کند، این شرکت همچنین تمایل دارد تا به منظورتعمیر و نگهداری هواپیماهای خود و سایر شرکت ها، یک اشیانه ی هواپیما بنا کند.

[ویرایش] زیرساخت ها و ارتباطات

در ماناگوا یک سیستم تصفیه ی آب در حال ساخت است، که قرار است آب های دریاچه ی ماناگوا را پاکسازی کند. با پشتیبانی های مالی دولت آلمان، انتظار می رود این سیستم تا اواسط سال 2008 تکمیل شود. این سیستم به پاکسازی آب های دریاچه می پردازدکه به مدت چندین دهه آلوده شده بودند، و نتیجه ی نهایی عملکرد آن در سال 2010 معلوم خواهد شد. هم چنین پروژه ی عظیم دیگری نیز برای بازسازی مرکز قدیمی ماناگوا و نیز احداث شبکه‌یمونوریل با هدف رفع مشکلات ترافیکی ماناگوا در دست اقدام است. این دو پروژه مرکز قدیمی ماناگوا را احیا می کند و سبب توسعه ی گردشگری، تجارت، زیرساخت ها، و اقتصاد این شهر می شود.

اغلب شبکه های تلویزیونی و روزنامه های مهم ملی در ماناگوا مستقرند. بزرگ ترین کانال تلویزیونی کانال 2، است و پس از آن، تله نیکا، کانال 10، 100% نوتی سیاس، و بسیاری شبکه های دیگر قرار می گیرند. روزنامه ی " لا پنسا" نیز در ماناگوا مستقر است، و بزرگ ترین روزنامه ی ملی به شمار می رود؛ روزنامه ی بزرگ دیگر، "ال نئوو دیاریو" است که رویکردهای ساندنیستی دارد، و دفاتر آن در ماناگوا قرار دارند، و علاوه بر این ها، روزنامه های دیگری نیز در این شهر وجود دارند. ایستگاه های رادیویی متعددی نیز در ماناگوا وجود دارند، که برخی از آنها رویکردهای سیاسی، اجتماعی، یا مذهبی دارند.

در ماناگوا بیمارستان های متعدد عمومی و خصوصی وجود دارد، که بزرگ ترین آنها بیمارستان خصوصی متروپولیتانو ویویان پلاس است، که بهترین بیمارستان کل آمریکای مرکزی است، و از استانداردها، امکانات، و تجهیزات درجه یک در سطح دنیا برخوردار است. همچنین طرح های دیگری نیز برای ساخت یک استادیوم فوتبال تازه و مدرن در محوطه ی UNAN در دست اقدام است. این استادیوم به مدرن ترین استادیوم در آمریکای مرکزی بدل خواهد شد، و در حال حاضر در دست ساخت است، و انتظار می رود ظرف دو سال آینده تکمیل شود.