زبان دوم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان دوم، در علومی که به بررسی فرایند یادگیری زبان می پردازند، به زبانی اطلاق می‌شود که «شخص پس از یادگیری زبان اول در دوران بزرگسالی می آموزد.»

[ویرایش] فراگیری زبان دوم

فراگیری زبان دوم(Second Lsngusge Acquisition) به معنی یادگیری یک یک زبان تازه توسط فردی است که پیش ازآن زبانی را به عنوان زبان اول(زبان مادری) اموخته است در حالی که فرگیری دو زبانه (Bilingual Language Acquisition) در مورد کسی اطلاق می‌گردد که در کودکی دو زبان را از ابتدا و به صورت همزمان بیاموزد. از نظر عصب‌شناسی قسمتی از مغز که مسوول یادگیری و کنترل مهارت‌های زبان دوم است با قسمتی که به پردازش زبان‌های یاد گرفته شده در کودکی می پردازد متفاوت است.

[ویرایش] جستارهای وابسته

• زبان اول
• زبان مادری
• مغز

[ویرایش] منابع

1. An Introductionto Language 7th edition,by Victoria Forkman et all,Thomson corp. pages 374-389
2. The study of language,George Yule,3rd edition, Cambridge Univerity Press, Pages145-159

z