خورگام
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بخش خورگام یکی از بخش های شهرستان رودبار در استان گیلان واقع در شمال ایران است [۱].
فهرست مندرجات |
تقسیمات کشوری
این بخش از جمله چهار بخش شهرستان رودبار است. و به مرکزیت شهر بره سر است با دو دهستان :دهستان خورگام و دهستان: دلفک. بخش خورگام دارای ۴۳ روستا و یک مرکز شهری است.
- بخش خورگام
- دهستان خورگام
- دهستان دلفک
شهرها: بره‌سر
مردم‌شناسی و جمعیت
در ۱۳۸۵، خورگام ۲٬۹۹۳ خانوار و ۱۰٬۶۶۸ نفر جمعیت داشت. ۶۸ درصد از افراد بالای ۶ سال باسواد بودند.[۲]
امروزه در این منطقه اقوام دیلمی و کرد کرمانج در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. اقوام دیلم ساکنان نخستین و کردها مهاجرند. زمانی اقوام دُربیکه در منطقه دلفک ساکن بودند.
زبان‌های دیلمی و کرمانجی در این منطقه رایج است. و مذهب مردم منطقه شیعه است.
تاریخچه
واژه خورگام به معنای جای پای خورشید، و نامی قدیمی است. خورگام ۳۰۰ سال جز جغرافیای عمارلو بوده‌است. عمارلو نامی وارداتی از شمال خراسان ، بواسطه کوچ کردها به این منطقه می‌باشد. زمانی کل عمارلو جز کوچکی از خورگام بزرگ بوده‌است. امروزه خورگام به عنوان بخشی مستقل شناخته شده که مرکز آن شهر بره سر است. این شهر در گذشته با نام‌های پیره سر و براسر هم نامیده شده‌است.
طبیعت
بخش خورگام در ارتفاعی بالاتر از ۲۰۰۰ متر از سطح دریا قرار دارد و دارای آب و هوای معتدل کوهستانی می‌باشد. خورگام یک منطقه ییلاقی زیبا و خوش آب و هوا است و از عواملی که باعث زیبایی این منطقه شده ترکیب کشتزار ، جنگل و چمنزار می‌باشد.
ییلاق‌های خورگام
- شینه چاک
- پلنگ کوه
- یالس تپه
- بربن
- میانه سو
- ویستان
- نفت چال
- چنگش
- گلچالکی
- مقشر
- استلی سرا
- دوسلان
- داماش
- اربوناو
- چیچال
- نورالعرش
- گیاش
جغرافیای جانوری
گراز ، موش خرما و سنجاب و روباه از پستانداران غالب منطقه شمرده می‌شوند. خزندگان غالب نیز مار‌های سمی می‌باشند. پرندگانی همانند کبک ، قمری ، تیهو ، بلدرچین و هدهد (شانه بسر) در لابلای درختان و بوته‌ها به فراوانی دیده می‌شوند.
جغرافیای گیاهی
رقم‌هایی از بابونه ، مهر سلیمان (شقاقل) ، گل چای ، گل گاوزبان و صدها گونه گیاهی دیگر از خانواده‌های مختلف گیاهی در این منطقه به وفور یافت می‌شوند.
پانويس
- ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- ↑ جمعيت آبادی‌ها بر حسب سواد (۱۳۸۵). مرکز آمار ایران. بازدید در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۷.
منبع
- (تاریخ گیلان) نوشته رابینو ، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
جستارهای وابسته
 |
|
|---|---|
| مرکز | رشت |
| شهرستان‌ها | آستارا | آستانه اشرفیه | اَملَش | بندر انزلی | رشت | رضوانشهر | رودبار | رودسر | سیاهکل | شَفت | صومعه‌سرا | طوالش | فومَن | لاهیجان | لنگرود | ماسال |
| شهرها |
احمدسرگوراب | اسالم | آستارا | آستانه اشرفیه | اطاقور | املش | بازارجمعه | بره‌سر | بندر انزلی | پره‌سر | توتکابن | جیرنده | چابکسر | چوبر | حویق | خشکبیجار | خُمام | دیلمان | رانکوه | رحیم‌آباد | رستم‌آباد | رشت | رضوانشهر | رودبار | رودسر | رودبنه | سنگر | سیاهکَل | شفت | شلمان | صومعه‌سرا | فومن | کلاچای | کوچصفهان | کومله | کیاشهر | گوراب زرمیخ | لاهیجان | لشت نشا | لنگرود | لوشان | لوندویل | لیسار | ماسال | ماسوله | مرجقل | منجیل | واجارگاه | هشتپر |
| نقاط دیدنی |
مرداب انزلی | موزه نظامی نیروی دریایی | آبشار سجیران | آبشار لونک | آرامگاه دکتر محمد معین | اسپیدمزگت | باغ محتشم | بقعه شیخ زاهد گیلانی | پل غازیان | شیطان‌کوه | عمارت شهرداری رشت | عمارت کلاه‌فرنگی رشت | قلعه کول | ماسوله | موزه چای ایران | موزه رشت | موزه کاکتوس‌ها (آستارا) |
| فهرست روستاهای استان گیلان |
|
