Φραντσέσκο Κοσίγκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Φραντσέσκο Κοσίγκα (Francesco Cossiga) είναι Ιταλός πολιτικός και ισόβιος γερουσιαστής, Πρόεδρος της Ιταλίας από το 1985 ως το 1992.

Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1928 στο Sassari, στα βόρεια της Σαρδηνίας, στου οποίου το Πανεπιστήμιο διετέλεσε καθηγητής Νομικής. Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα δραστηριοποιούμενος σε ρωμαιοκαθολικής τάσης ομάδες.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο διετέλεσε πολλές φορές υπουργός της Χριστιανοδημοκρατίας. Ως υπουργός Εσωτερικών προέβη σε αναδιάρθρωση της ιταλικής αστυνομίας, της πολιτικής προστασίας και των μυστικών υπηρεσιών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του απήχθη από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και δολοφονήθηκε ο Άλντο Μόρο, πράγμα που οδήγησε στην παραίτησή του από τη θέση του υπουργού.

Στις 12 Ιουλίου 1983 εξελέγη Πρόεδρος της Γερουσίας. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 24 Ιουνίου 1985, οπότε εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πρώτη μάλιστα ψηφοφορία, όπου απαιτούνταν πλειοψηφία 3/4. Το σπάνιο αυτό γεγονός κατάφερε ξανά μόνο ο Κάρλο Ατζέλιο Τσιάμπι το 1999.

Στα πέντε πρώτα χρόνια της Προεδρίας του ακολούθησε την πολιτική των προκατόχων του, αποφεύγοντας να αναμειχθεί, άμεσα ή εμμεσα, στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Στα δύο τελευταία χρόνια όμως, άρχισε να εκφράζει απόψεις εναντίον του ιταλικού πολιτικού κατεστημένου, το οποίο, κατά τη γνώμη του, θα έπρεπε να λάβει υπόψη του τις αλλαγές που είχαν επέλθει παγκοσμίως μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη λήξη του ψυχρού πολέμου.

Παραιτήθηκε δύο μήνες πριν τη λήξη της θητείας του, στις 28 Απριλίου 1992. Έκτοτε παρέμεινε ισόβιος Γερουσιαστής, όπως όλοι οι διατελέσαντες Πρόεδροι, φέροντας τον τίτλο του επίτημου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το Φεβρουάριο του 1998 σχημάτισε το κόμμα UDR (Unione Democratica per la Repubblica), με το οποίο στήριξε την Κυβέρνηση ντ' Αλέμα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Δήλωσε μάλιστα ότι η στήριξή του αυτή είχε σκοπό να λήξει ο άτυπος αποκλεισμός των αρχηγών του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος από την Πρωθυπουργία.

Το 1999 το κόμμα του διαλύθηκε και ο ίδιος επέστρεψε στη θητεία του ως ισόβιος Γερουσιαστής. Στις 27 Νοεμβρίου 2006 παραιτήθηκε από τη θέση αυτή, η παραίτησή του όμως δεν έγινε δεκτή από το Σώμα.