Μάσιμο ντ' Αλέμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Μάσιμο ντ' Αλέμα (Massimo D'Alema) είναι Ιταλός πολιτικός, σημερινός Υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης της χώρας. Είναι δημοσιογράφος, πρώην γραμματέας του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (PDS, Partito Democratico della Sinistra) και ο πρώτος Πρωθυπουργός της χώρας που προερχόταν από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

[Επεξεργασία] Βιογραφία

Ο Μάσιμο ντ' Αλέμα γεννήθηκε στη Ρώμη, γιος του κομμουνιστή πολιτικού Giuseppe D'Alema. Ξεκίνησε σπουδές φιλοσοφίας στην περίφημη Scuola Normale Superiore di Pisa, τις οποίες όμως ποτέ δεν ολοκλήρωσε. Παντρεύτηκε την Linda Giuva, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Σιένας, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.

Η πρώτη πολιτική κίνηση του Μάσιμο ντ' Αλέμα έγινε στη δεκαετία του 1970, όταν εξελέγη γραμματέας της Ιταλικής Ομοσπονδίας Νέων Κομμουνιστών. Αργότερα εξελίχθηκε σε σημαίνον στέλεχος του Ιταλικού Κ.Κ., μέρος του οποίου σχημάτισε το 1991 το Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς (PDS) και το 1998 τη «Δημοκρατική Αριστερά» (DS), το σημερινό του κόμμα. Το 1998 έγινε πρωθυπουργός, ως αρχηγός του αριστερού «Συνασπισμού της Ελιάς», διαδεχόμενος τον Ρομάνο Πρόντι. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, η Ιταλία συμμετείχε στη ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση βομβαρδισμού της Σερβίας. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η δεξιά αντιπολίτευση υποστήριξε την απόφαση αυτή, ενώ η αριστερά την καταδίκασε έντονα.

Σε όλη την περίοδο της κομματικής του καριέρας, ιδίως κατά τη μετάβαση από «Κομμουνιστικό Κόμμα» (PCI) σε «Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς» (PDS), ο ντ'Αλέμα υποστήριξε την αποκοπή από τις κομμουνιστικές ρίζες και τη μετεξέλιξη του κόμματος σε σύγχρονο, ευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας «L'Unità», οργάνου του Κομμουνιστικού Κόμματος και σήμερα της «Δημοκρατικής Αριστεράς».

Διετέλεσε Ευρωβουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς από το 2004 μέχρι την παραίτησή του λόγω της εκλογής του στο Ιταλικό Κοινοβούλιο. Προτάθηκε για Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας μετά την εκλογική νίκη του Ρομάνο Πρόντι στις εκλογές του 2006, αλλά ο ίδιος αποσύρθηκε και υποστήριξε τον Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, ο οποίος και εξελέγη. Προτάθηκε επίσης για τη θέση του Προέδρου της Βουλής, αλλά η «Κομμουνιστική Επανίδρυση» επέμεινε στην εκλογή του δικού της υποψηφίου. Έτσι, ορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών της χώρας.

Έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από τη Χιλή, τη Νότια Κορέα και την Παλαιστινιακή Αρχή, ενώ είναι μέλος της γαλλικής «Λεγεώνας της Τιμής».

[Επεξεργασία] Συγγραφικό έργο

Ο Μάσιμο ντ' Αλέμα εξέδωσε οκτώ βιβλία, τα μισά εκ των οποίων από τον εκδοτικό οίκο «Mondadori», ιδιοκτησίας του πολιτικού του αντιπάλου Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Για το γεγονός αυτό υπέστη κριτική από αριστερούς, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι εξ αυτού του λόγου είναι υπερβολικά «μαλακός» με τον Μπερλουσκόνι.

• Dialogo su Berlinguer («Διάλογος για τον Berlinguer»), με τον Paul Ginsborg, Giunti, 1994, ISBN 88-09-20545-6;
• Un paese normale. La sinistra e il futuro dell'Italia («Μια κανονική χώρα. Η αριστερά και το μέλλον της Ιταλίας»), Mondadori, 1995, ISBN 88-04-40847-2;
• Progettare il futuro («Διαμορφώνοντας το μέλλον»), Bompiani, 1996, ISBN 88-452-2883-5;
• La sinistra nell'Italia che cambia («Η αριστερά στην Ιταλία που αλλάζει»), Feltrinelli, 1997, ISBN 88-07-47013-6
• La grande occasione. L'Italia verso le riforme («Η μεγάλη ευκαιρία. Η Ιταλία προς τις μεταρρυθμίσεις»), Mondadori, 1997, ISBN 88-04-42161-4;
• Parole a vista («Λόγια στη θέα»), με τον Enrico Ghezzi, Bompiani, 1998, ISBN 88-452-3777-X;
• Kosovo. Gli italiani e la guerra («Κοσσυφοπέδιο. Οι Ιταλοί και ο πόλεμος»), με τον Federico Rampini, Mondadori, 1999, ISBN 88-04-47302-9;
• Oltre la paura («Πέρα από το φόβο»), Mondadori, 2002, ISBN 88-04-51206-7.

[Επεξεργασία] Εξωτερικές συνδέσεις

• Προσωπική ιστοσελίδα