Οστρογότθοι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Οστρογότθοι ήταν αρχαίος γερμανικός λαός. Ήταν ο δεύτερος από τους κλάδους του παλαιού ισχυρού λαού των Γότθων, οι οποίοι διαιρέθηκαν κατά τον 3ο αιώνα σε Βησιγότθους και Οστρογότθους. Άρχικά ήταν εγκατεστημένοι στα παράλια της Βαλτικής και αργότερα μετακινήθηκαν στις περιοχές της Αζοφικής θάλασσας. Περί το 370 δέχτηκαν τις επιθέσεις των Ούννων και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να εγκατασταθούν στην Παννονία.

Μετά το θάνατο του αρχηγού των Ούννων Αττίλα (453 μ.Χ.), απερίσπαστοι, εισέβαλαν στην Ιταλία και με αρχηγό το Θεοδώριχο, την κατέλαβαν, αναγνωρίζοντας τη Βυζαντινή επικυριαρχία. Όταν, όμως, άρχισαν να γίνονται απειλητικοί για τις κτήσεις της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ο Ιουστινιανός έστειλε αρχικά το στρατηγό Βελισσάριο και αργότερα το στρατηγό Ναρσή, ο οποίος τους συνέτριψε, σφραγίζοντας έτσι την κατάλυση του κράτους τους.