Άγιος Λουδοβίκος της Τουλούζης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Άγιος Λουδοβίκος της Τουλούζης από τον Πιέρο ντελα Φραντσέσκα.

Άγιος Λουδοβίκος της Τουλούζης (1274 - 1297) Πρίγκηπας του Ανδεγαυικού οίκου της Νάπολης, 2ος γιός του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου 2ου του Χωλού και της Μαρίας Αρπάντ, κόρης του βασιλιά Στεφάνου Ε' της Ουγγαρίας. Ο πατέρας του χρίσθηκε βασιλιάς της Νάπολης απο τον πάπα Κλήμεντα Δ'.

Όταν ο πατέρας του ήταν αιχμάλωτος στην Ιταλία στην διάρκεια του πολέμου του με τον βασιλιά Πέτρο τον 3ο της Αραγωνίας, που ακολούθησε τον Σικελικό Εσπερινό, εξαγόρασε την ελευθερία του δίνοντας σάν ομήρους τρείς απο τους γιούς του. Τα παιδιά πήγαν στην Βαρκελόνη και μορφώθηκαν κάτω απο τις φροντίδες Φραγκισκανών μοναχών για 7 χρόνια. έτσι παρά την αιχμαλωσία ο Λουδοβίκος έγινε αρχιεπίσκοπος της Λυών και με τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Καρόλου Μαρτέλου, αυτός έγινε απο τον πατέρα του ο κληρονόμος στα βασιλικά δικαιώματα. Ωστόσο τον ίδιο χρόνο ελευθερώθηκε πήγε στην Ρώμη και ανακοίνωσε οτι δίνει όλα τα κληρονομικά δικαιώματα στον αδελφό του Ροβέρτο του Ανζού ενώ ο ίδιος θα περιβληθεί με το ένδυμα του Φραγκισκανού μοναχού, και θα αφοσιωθεί σε όλη του την ζωή με την φιλανθρωπική δράση όπως αρμόζει σε έναν μοναχό.

Στέφθηκε (1297) επίσκοπος Τουλούζης, περιοχή όπου ο θείος του Αλφόνσος υπήρξε κόμης, αλλά πέθανε το 1271 χωρίς διάδοχο. Η περιοχή αυτή μεταξύ Προβηγγίας και Ακουϊτανίας ήταν πάντα μέσα στα Ανδεγαυικά ενδιαφέροντα. Ο Λουδοβίκος κέρδισε γρήγορα πολύ καλή φήμη για την βοήθεια που προσέφερε σε φτωχούς, αδύνατους, και γενικά όσους είχαν την ανάγκη του. Εξαντλημένος απο τις υπεράνθρωπες προσπάθειες παραιτήθηκε σε 6 μήνες και σε λίγο πέθανε απο γρίπη πιθανώς τύφο μόλις 23 ετών.

Καθιερώθηκε (1307) απο τον πάπα Κλήμεντα Ε' σάν Άγιος και η μνήμη του εορτάζεται στις 7 Απριλίου.