Аляксей Аляксеевіч, рускі царэвіч
З Вікіпедыя.
| Дом Раманавых (да Пятра III) | |||||||||||||
|
Аляксей Аляксеевіч (15 лютага 1654—17 студзеня 1670), рускі царэвіч другі сын цара Аляксея Міхайлавіча і царыцы Марыі Іллінічны Міласлаўскай (пасля памерлага ў маленстве Дзмітрыя), спадчыннік расійскага царскага прастолу.
Сярод настаўнікаў царэвіча быў Сімяон Полацкі, які выкладаў Аляксею лацінскую і польскую мовы; царэвіч вывучаў таксама славянскую граматыку, арыфметыку і філасофію. Для яго з-за межы выпісваліся кнігі і так званыя «дзіцячыя пацехі» (развіваючыя цацкі). Адрозніваўся, па водгукам сучаснікаў, вялікімі здольнасцямі да вучэння, добрай памяццю і дапытлівасцю.
У час адсутнасці цара ў сталіцы (у тым ліку знаходжання ў дзеючым войску) лічыўся часовым кіраўніком Расійскай дзяржавы; у гэты перыяд афіцыйныя граматы выдаваліся ад яго імя.
Лічыўся кандыдатам на польскі прастол; планаваўся яго шлюб з пляменніцай караля Яна II Казіміра, перамовы аб гэтым вяліся праз баярына Матвеева. Аляксей Аляксеевіч і асабіста выступіў перад польскімі пасламі, якія адзначылі яго добрае валоданне латынню і польскай.
Памёр раптоўна, не дажыўшы трохі да шаснаццаці гадоў. Пахаваны ў Архангельскім саборы патрыярхам Иоасафом II і ўсходнімі патрыярхамі, якія прысутнічалі ў Маскве.
Яго імя стала лозунгам паўстання Сцяпана Разіна; разінцы абвясцілі, што царэвіч не памёр, а збег да іх ад інтрыг баяраў-здраднікаў. Прыхільнікі Разіна звалі царэвіча «Нячай» («нечаканы») і выкарысталі гэтае слова ў якасці баявога клічу. З'яўляліся таксама самазванцы, якія выдавалі сябе за Аляксея Аляксеевіча.
Пасля смерці Аляксея спадчыннікам прастолу стаў наступны па старшынстве брат, Фёдар.
