Nederfrankies
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Brussel was wel van oudsher Nederlandstalig, maar dit is al veel langer tweetalig dan Frans-Vlaanderen
Nederfrankies is enige van verskeie Wes-Germaanse tale wat in Nederland, noordelike België, en Suid-Afrika gepraat word wat van Oud-Nederlands afstam.
Nederfrankiese varieëteite word ook die Duitse gebied langs die Ryn tussen Keulen en die grens tussen Duitsland en Nederland gepraat. In die 19de en 20ste eeue is die dialekte gedeeltelik en geleidelik deur die hedendaagse Standaard-Duits vervang.
Die Nederfrankiese dialekte word saam met Nedersaksies in die Nederduitse tale gegroepeer. Die groepering is nie gegrond op gemene taalkundige veranderings nie maar eerder op die gebrek aan die Hoogduitse klankverskuiwing en Anglo-Friesiese eienskappe.[1]
Dit word ook saam met die tale en dialekte van die Wesmiddelduitse taal en die Hoogduitse dialekte in die oorgangsgebied van die Middelduitse tot Opperduitse taalgebied as deel van Frankies gesien.
In Duitsland word die Limburgse dialekte algemeen as Nederfrankies beskou.; in Nederland en België word dit egter as deel van die Middelduitse groep van Hoogduits beskou. Die verskil spuit uit 'n verskil in definisie: taalkundiges in die lae-lande definieer 'n Nederfrankiese dialek as een wat slegs aan die vierde fase van die Hoogduitse konsonantverskuiwing deelgeneem het.
Die moderne Nederfrankiese tale is:
En hulle dialekte:
[wysig] Notas
- ^ Glück, H. (ed.): Metzler Lexikon Sprache, pages 472, 473. Stuttgart, Weimar: Metzler, 2000 (entries Niederdeutsch and Niederfränkisch)
