Eskom
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Eskom is die nasionale elektrisiteitsverskaffer in Suid-Afrika. Dit het in 1923 tot stand gekom as die Elektrisiteitsvoorsienings-kommissie, afgekort as Evkom of EVK. (Engels: Electricity Supply Commission, Escom of ESC). Die organisasie het in 1986 sy naam verander na Eskom, 'n samesmelting van die Afrikaanse en Engelse afkortings en word nie langer deur 'n kommissie beheer nie. Die staat is vandag die enigste aandeelhouer.
Eskom is 'n vertikaal geïntegreerde nutmaatskappy wat elektrisiteit opwek, dit deur middel van 'n landswye transmissiestelsel dwarsdeur Suid-Afrika vervoer en dit dan verder versprei aan sowat vier miljoen eindverbruikers. Eskom verskaf ook grootmaat toevoere aan sowat 180 munisipale verspreiders.
Aan die einde van 2007 het Eskom 'n netto kragopwekkingskapasiteit van 37 761 megawatt (MW), 'n landswye transmissie- en distribusiestelsel wat oor 359 854 km strek en bykans 4 miljoen eindverbruikers gehad. Eskom se bates het R144 miljard beloop, waarop dit 'n wins van R6,5 miljard getoon het deur die opwekking, verspreiding en verkoop van 218 120 gigawattuur (GWh) elektrisiteit. Eskom het 32 674 mense in diens gehad en is tans besig met 'n uitbreidingsprogram wat ongeveer R150 miljard sal beloop oor die volgende agt jaar.[1]
Inhoud |
[wysig] Lasafwerping
'n Kernmerk van kragvoorsiening in Suid-Afrika vanaf 2007 is periodieke onderbrekings van toevoer (wat lei tot sogenaamde "beurtkrag") as gevolg van doelbewuste lasafwerping. Oor 'n periode van ongeveer twintig jaar sedert die mid-1980s het Eskom se kragopwekkings-kapasiteit die spitsaanvraag aansienlik (met meer as 20% in sommige jare) oorskry en Eskom het selfs sover gegaan as om groot industriële verbruikers (onder andere Alusaf en Mozal) na suider-Afrika te lok met aantreklike elektrisiteitspryse en langtermyn voorsienings-kontrakte.
Met die beëindiging van Eskom se kragsentrale-uitbreidingsprogram in 2001 is dit veronderstel dat daar voldoende kapasiteit sou wees om in die aanvraag na elektrisiteit te kan voorsien tot ongeveer 2007. Omdat die aanlooptyp om 'n groot kragsentrale te bou vyf jaar of meer beloop, het Eskom reeds in 2002 begin aansoek doen om meer kapasiteit op te rig. Die regering het egter daarop aangedring dat (buitelandse) privaatbeleggers genader moet word om tot die bedryf toe te tree.
Ondanks waarskuwings deur Eskom van 'n dreigende tekort aan kapasiteit het die proses gesloer en uiteindelik in 2006 skipbreuk gelei toe die laaste belangstellendes uit die proses onttrek het, oënskynlik vanweë té lae elektrisiteits-tariewe en ander beperkende faktore. In 2007 het President Thabo Mkebi verskoning namens die regering aangeteken vir die kragtekorte. Mbeki het in Bloemfontein erken dat "Eskom reg en die regering verkeerd was".[2]
Ander belangrike faktore wat bygedra het tot die toenemende wanbalans tussen aanvraag en aanbod was 'n hoër as verwagte aanvraag-groeikoers en 'n afname in die beskikbaarheid van Eskom se opwekkingseenhede. Die ekonomie het meer elektrisiteits-intensief begin word en moderne geriewe soos lugversorging het 'n alledaagse verskynsel geword. Eskom het ook 'n massiewe elektrifiseringsprogram in die 1990s begin wat aanvraag vermeerder het en die lasprofiel verskuif het. Pogings om aanvraag te beheer het nie die steun ontvang wat nodig was om dit effektief te maak nie.
Die toestand het verder versleg vanweë die afname in beskikbaarheid van groot krag-eenhede. In 2000 was die gemiddelde beskikbaarkeid 92%. Teen 2006 het dit gedaal tot 87%, wat dieselfde effek het as 'n 5% permanente tekort aan kapasiteit. Die oorsaak hiervan was hoofsaaklik swak of gebrekkige instandhouding, foute deur onervare personeel en 'n tekort aan onderdele, brandstof en ander middele. Teen 2007 het agterstand in instandhouding en onverwagte falings dit moeiliker gemaak om voorsienings-kapaisiteit met volgehoue vertroue te kon voorspel.
Die koeël was toe reeds deur die kerk. In Desember 2006 het die eerste grootskaalse lasafwerping in the Wes-kaap plaasgevind toe 'n eenheid by Koeberg onverwags afgeskakel het. Aanvraag in die Wes-kaap het toevoer oorskry omdat die transmissisie-stelsel nie die verskil kon aansuiwer nie. Om te vermy dat die hele stelsel afgeskakel sou moes word, het Eskom begin met selektiewe lasafwerping, dws. doelbewuste afsluitings om die aanvraag te beperk. Groepe verbruikers is vir 'n paar ure op 'n beurt afgeskakel totdat die balans tussen aanvraag en voorsiening weer herstel is.
In die winter van 2007 het die eerste lasafwerpings in die res van die land begin toe die ongewone koue weer Eskom se totale vermoeë onder geweldige druk geplaas het en landswye lasafwerping in alle erns begin het. Toe die winter verby was en verbruikers 'n bietjie asem kon skep, het daar in Oktober en November weer 'n reeks lasafwerpings begin, die keer omdat soveel eenhede buite werking was vanweë instandhouding, onverwagte falings en bedryfsfoute dat daar op 'n stadium tot oor 'n 20% tekort in toevoer was.
Eskom het gewaarsku dat lasafwerpings sal voortduur vir vyf of ses jaar, minstens tot dat die eerste eenheid van die nuwe Medupi kragsentrale in 2012 in werking gestel behoort te word.
[wysig] Energie foefie
Daar is eers in Januarie 2008 kontrakte tussen Eskom en Botswana as ook met Mosambiek gesluit vir die verskaffing van ten minste 1040MW elektriese krag. Daardie tyd moes hulle al geweet het van te korte, omdat daar al kerstyd daarvan gepraat is.
Sien ook: "The energy HOAX"
[wysig] 2008 Tariefverhoging
Op 20 Desember 2007 het die Nasionale Energie Reguleerder van Suid-Afrika (NERSA) Eskom 'n gemiddelde tariefverhoging van 14,2% vir 2008 toegestaan. Dit het tekort geskiet aan die 18,7% waarvoor Eskom aansoek gedoen het, maar was nogtans aansienlik meer as die 6,2% verhoging waarvoor Eskom aanvanklik in 2005 aansoek gedoen het. Die uitermatige verhoging het vir Eskom en NERSA die misnoë van verskeie instansies op die hals gehaal, onder andere die Konfederasie van Suid-Afrikaanse Vakunies (Kosavu), Busa (Business Unity SA) en die Suid-Afrikaanse Reserwebank, wat vroeër 'n beroep op staatsinstansies gemaak het om te help om inflasie te beperk tot die Bank se teiken van tussen 3% en 6%.
Daar was ook kritiek dat die tariefverhoging Suid-Afrika minder aantreklik sou maak vir buitelandse beleggers, aangesien goedkoop elektrisiteit dikwels as 'n positiewe faktor vir SA beskryf word.
Eskom het laas verhogings van hierdie skaal in 1977 aangekondig, toe dit ná die inflasie-periode van die sewentigerjare voor geweldige uitbreidingskoste te staan gekom het.
NERSA het aangekondig dat Eskom se aansoek vir 'n verdere 17%-verhoging vir 2009 in September 2008 oorweeg sal word wanneer die volgende driejaarlikse prysverhoging vasgestel word. NERSA se publieke konsultasiedokument het dit duidelik gestel dat Eskom se tariewe met dubbelsyferverhogings aangepas sal moet word tot en met minstens 2019 om in die verwagte stygings in koste en die uitbreidingsprogam te kan voldoen.
Eskom het te kenne gegee dat dit beswaar sal aanteken teen NERSA se beslissing. In 2004 het Eskom en NERSA in 'n dispuut betrokke geraak toe Eskom 'n verhoging van 2,5% toegestaan is nadat dit om 8,9% aansoek gedoen het. Die geskil is besleg deur die destydse Minister van Mineraal- en Ernergiesake, Me. Phumzile Mlambo-Ngcuka (nou Adjunkpresident), wat Eskom se aansoek verwerp het.
Mnr. Collin Matjila, voorsitter van NERSA, het aangekondig dat die verhoging Eskom se verkope van R44,3 tot R47,9 miljard per jaar sou verhoog. Toe Eskom oorspronklik in 2005 vir 'n verhoging aansoek gedoen het, was uitbreidingskoste van R84 miljard voorsien. Toe dit later geblyk het dat dié bedrag vermeerder sou moes word tot R150 miljard, was dit duidelik dat 'n 6,2%-verhoging onvoldoende sou wees om die uitgawe te dek. Gevolglik is 14,2% goedgekeur. Matjila het verder gesê dat die tariefverhoging daarop gemik was om die balans tussen Eskom se voortbestaan en die bekostigbaarheid van elektrisiteit te handhaaf. NERSA was van mening dat die langtermynoorwegings van hierdie besluit die korttermynbesorgdhede vér oorskry.[3]
[wysig] Kragontwikkeling
Opsomming van die vermoë van Eskom se kragsentrales in 2007
| Naam | Jaar voltooi | Aantal stelle | Nominale vermoë per stel MW | Bruto totale vermoë MW | Netto totale vermoë MW | Stoomdruk Mpa | Stoom temperatuur °C |
|
| Steenkool | ||||||||
| Arnot3 | 1975 | 6 | 350 | 2100 | 1980 | 15.9 | 510 | |
| Camden4 | 1969 | 8 | 200 | 1600 | 15202 | 10.3 | 538 | |
| Duhva3 | 1984 | 6 | 600 | 3600 | 3450 | 16.1 | 535 | |
| Grootvlei4 | 1977 | 6 | 200 | 1200 | 11302 | 10.3 | 538 | |
| Hendrina3 | 1977 | 10 | 200 | 2000 | 18951 | 10.3 | 538 | |
| Kendal3,5 | 1993 | 6 | 686 | 4116 | 3840 | 16.1 | 535 | |
| Komati4 | 1966 | 5 4 |
100 125 |
500 500 |
8912 | 8.4 | 510 | |
| Kriel3 | 1979 | 6 | 500 | 3000 | 2850 | 16.0 | 510 | |
| Lethabo3 | 1990 | 6 | 618 | 3708 | 3558 | 16.1 | 535 | |
| Majuba | 2001 |
3 3 |
657 713 |
1971 2139 |
3843 |
|||
| Matimba3,5 | 1991 | 6 | 665 | 3990 | 3690 | 16.1 | 535 | |
| Matla3 | 1983 | 6 | 600 | 3600 | 3450 | 16.1 | 535 | |
| Tutuka3 | 1990 | 6 | 609 | 3654 | 3510 | 16.1 | 535 | |
| Kernkrag | ||||||||
| Koeberg3 | 1985 | 2 | 965 | 1930 | 18001 | |||
| Hidro | ||||||||
| Gariep7 | 1976 | 4 | 90 | 360 | 360 | |||
| Vanderkloof7 | 1977 | 2 | 120 | 240 | 240 | |||
| Colly Wobbles | 3 | 14 | 42 | 42 | ||||
| First Falls | 2 | 3 | 6 | 6 | ||||
| Ncora | 2 1 |
0.4 1.3 |
1 1 |
2 |
||||
| Second Falls | 2 | 5.5 | 11 | 11 | ||||
| Pompopgaar8 | ||||||||
| Drakensberg | 1982 | 4 | 250 | 1000 | 1000 | |||
| Palmiet | 1988 | 2 | 200 | 400 | 400 | |||
| Gasturbines6 | ||||||||
| Acacia | 1976 | 3 | 57 | 171 | 171 | |||
| Port Rex | 1976 | 3 | 57 | 171 | 171 | |||
| Gourikwa | 2007 | 3 | 150 | 450 | 438 | |||
| Ankerlig | 2007 | 4 | 150 | 600 | 588 | |||
| Windkrag | ||||||||
| Klipheuwel | 2003 | 3 | 0.66-1.75 | 3.2 | 3.2 | Eksperimenteel | ||
| In aanbou | ||||||||
| Medupi | 2012 | 6 | 800 | 4800 | 4560 | |||
| Ingula | 2012? | 4 | 333 | 1330 | 1330 | Pompopgaar | ||
| Beplan | ||||||||
| Kernkrag 2 | ? | |||||||
| Steenkool | ? | 6 | 700 | 4200 | 3942 | |||
| Gas1(Gourikwa) | 2008 | 2 | 150 | 300 | 291 | |||
| Gas1(Ankerlig) | 2008 | 5 | 150 | 750 | 733 |
NOTAS:
1. Verskil tussen bruto en netto totale vermoë is te wyte aan eieverbruik, ouderdom van die aanleg en/of steenkoolgehalte.
2. Uiteindelike vermoë na herinbedryfstelling.
3. Basislas kragsentrale (deurlopende bedryf).
4. Tans nog in langtermyn bewaring.
5. Droë verkoelde eenhede se lewering word beperk deur die ontwerp uitlaatdruk en die omgewingstemperatuur.
6. Word slegs vir spitsaanvraag en noodgevalle gebruik.
7. Gebruik word beperk tot spitslas en hang af van die hoeveelheid water beskikbaar in die Gariep en Vanderkloof opgaardamme.
8. Pompopgaar aanlegte is netto verbruikers van elektrisiteit. Water word in nie-spitstye teen die berg uitgepomp sodat elektrisiteit tydens spitstye opgewek kan word as die water weer afloop.
Vertaal en aangevul uit Eskom se 2006 jaarverslag en ander bronne[4]
[wysig] Transmissie en distribusie
Elektrisiteit word in in generators opgewek deur 'n groot magneet (die rotor) wat binne in 'n koper klos (die stator) draai teen 3000 omwentelings per minuut. Dit lewer ‘n drie-fase wisselstroom met ‘n frekwensie van 50 Herz (d.w.s. wisselings per sekonde) teen ongeveer 22000 volt (22 kV) op. Die spanning is te laag vir grootmaat vervoer oor lang afstande en dit word dus eers deur middel van transformators verhoog tot by ‘n transmissiespanning van 132 kV of meer. Meeste groot kragsentrales (wat elk gewoonlik ses of meer generators het) stuur elektrisieit teen 400 kV in ‘n landswye transmissienetwerk in.
[wysig] Transmissie
Elektrisiteit word vanaf kragsentrales vervoer tot waar dit benodig word deur middel van kraglyne. Groot hoeveelhede elektrisiteit word teen hoë spanning vervoer om verliese oor lang afstande te verminder en die hoeveelheid kraglyne te beperk. Die groot hoogspanningslyne wat elektrisiteit tussen verafgeleë gebiede vervoer word transmissielyne genoem. Dié werk teen hoë spannings van soveel as 765 kilovolt (765 000 volt of 765 kV), soos in die geval van die hooflyne tussen die Hoëveld en die Kaap. Eskom is die eerste in die wêreld om 765 kV só hoog bo seespieël te gebruik, waar die insulasievermoë van die dunner lug baie minder is as by seevlak. Vir kleiner afstande en hoeveelhede word laer spannings tot by 132 kV gebruik.
Transmisielyne bestaan uit hoë staaltorings wat aluminium geleierbondels dra wat aan glas of keramiek insulators hang. Alumium is lig en ‘n goeie geleier van elektrisiteit end daar is ‘n staaldraad binne die aluminium geleiers om dit te versterk. Transmissielyne wat ver oor die veld loop is ‘n bekende gesig feitlik orals in landelike Suid-Afrika.
In opgeboude gebiede word dikwels van ondergronde kabels gebruik gemaak. Dié is nie sigbaar nie en kan gebruik word waar daar nie genoeg spasie vir maste of torings is nie, maar het die nadeel dat dit baie duur is. Groot kabels wat hele stede of groot fabrieke kan voorsien is dikwels met olie of gas gevul vir verkoeling en isolasie.
Die transmissienetwerk word somtyds ook die Nasionale Netwerk of Tussenverbinde Stelsel genoem want alle elektrisiteit wat deur Eskom opgewek word (behalwe eieverbruik in kragsentrales) word aan die netwerk gelewer vir landswye verspreiding. Eskom voorsien nie alle verbruikers in Suid-Afrika direk nie. Meer as 250 munisipaliteite koop elektrisiteit grootmaat by Eskom vir distribusie en herverkoop aan hulle eie verbruikers.
[wysig] Beheersentrums
Elektrisiteit wat in kragsentrales opgewek word kan nie soos water in ‘n dam opgegaar word nie. Dit moet onmiddelik gebruik word soos dit opgewek word. Aanvraag en toevoer moet dus deurlopend gemeet en in ‘n fyn balans gehandhaaf word. Vir klein veranderings pas alle generators wat aan die stelsel gekoppel is, hulle uitset outomaties aan deur die spoed van 3000 o.p.m. te handhaaf. As die vraag toeneem (soos byvoorbeeld deur koue weer of die aanvang van ‘n populêre TV program), begin alle generators ‘n bietjie spoed verloor. Die spoedreëlaar laat dan meer stoom in die turbines in sodat die kraglewering effens vermeerder en die spoed feitlik onmiddelik herstel tot 3000 o.p.m. Die omgekeerde gebeur as die aanvraag daal.
Vir groter veranderings in aanvraag moet hele generators aan- of afgesit word. Dit word deur die sentrale beheersentrum gedoen, wat instruksies aan die kragsentrales gee om dit te doen. Nasionale Beheer in Simmerpan, Germiston, moet ook sorg dat daar deurentyd voldoende reserwe generators gereed is as een van lopende eenheded onklaar sou raak. Daar is ook ses streeksbeheersentra wat op strategiese plekke geleë is en wat die vloei van elektrisiteit deur die netwerk beheer deur lyne en transformators in of uit te skakel.
Om die netwerk deurlopend te kan beheer maak die beheersentra gebruik van spesiale meters wat oral in die stelsel aangebring is en data oombliklik deurstuur. Meeste hoogspanningsskakelaars kan outomaties vanuit ‘n verafgeleë beheersentrum geskakel word. Generators in hidrokragsentrales en gasturbines word ook met afstandbeheer aan- of afgesit.
Die transmissienetwerk word ook gebruik om elektrisiteit tussen lande in Suider-Afrika uit te ruil. Elektrisiteit van Cahora Bassa in Mosambiek word byvoorbeeld deur ‘n spesiale 1000 kilometer-lange gelykstroomlyn vervoer teen ‘n spanning van 533 kV. Nadat dit in wisselstroom omgesit is by die Apollo substasie (naby Pretoria) word dit in die Eskom netwerk ingevoer teen 400 kV. Daar is wisselstroom lyne van 400 en 275 kV wat tussenverbinding met Namibië, Zimbabwe, Botswana, Zambië en selfs sover as Congo moontlik maak.
[wysig] Transformators
Die spanning van elektrisiteit moet op verskeie plekke eers vermeerder word (soos by ‘n kragstasie) en dan weer in stadiums verminder word sodat klein verbruikers dit veilig kan gebruik. In Suid-Afrika is die standaard huishoudelike spanning 220V (380V as drie fases gebruik word). In fabrieke kan spannings van 11 kV dikwels aangetref word om swaar masjienerie te dryf.
Die spanning van wisselstroom word deur middel van transformators verhoog of verlaag. By kragsentrales word die spanning van 22 kV wat die generators opwek verhoog tot soveel as 765 kV. In substasies wat krag aan die distribusiestelsel lewer word die hoogspanning dan weer verlaag, gewoonlik na 22 kV of 11 kV voordat dit na die einverbruiker gestuur word.
‘n Transformator werk heel eenvoudig en het geen bewegende dele nie. Dit bestaan uit twee klosse geïsoleerde koperdraad wat dig maar tog apart teen mekaar gewen is. Soos elektrisiteit deur die een klos stroom, induseer dit ‘n stroom in die ander klos teen ‘n spanning wat bepaal word deur die hoeveelheid draaie in elke klos. As die tweede of sekondere klos meer draaie het as die eerste of primere klos sal die spanning vermeerder, terwyl spanning sal daal in die teenoorgestelde geval. Die klosse word in ‘n tenk gehou wat met olie gevul word vir verkoeling en insulasie.
[wysig] Substasies
Elektriese substasies is volstandige eenhede wat vanuit die streeks- of nasionale beheersentra bedryf word. Inkomende lyne bring elektrisiteit vanaf kragstasies en uitgaande lyne voer die elektrisiteit na verbruikers of ander substasies. Substasies gebruik transformators om die spanning van elektrisiteit op of af te verander en skakelaars om lyne in of uit te skakel. Baie substasies is in afgeleë gebiede geleë en is ontwerp om deurlopend sonder menslike toesig bedryf te word in alle weersomstandighede. Die skakelaars in ‘n substasie kan ‘n groot elektriese stroom oombliklik te onderbreek en sodoende probleme op die netwerk isoleer voordat dit ander dele raak.
‘n Substasie bevat ook hoogs gespesialiseerde beskermingstoerusting wat foute kan identifiseer (soos byvoorbeeld ‘n lyn wat deur weerlig getref is, of ‘n boom wat op ‘n lyn geval het) en boodskappe kan deurstuur of ontvang van die beheersentra. Dit kan mense beskerm teen elektriese foute en kan die toevoer ononderbroke na ‘n ander deel van die netwerk oorgeskuif word.
[wysig] Distribusiestelsel
Die transmissiestelsel vervoer groot hoeveelhede elektrisiteit oor lang afstande vanaf kragsentrales tot by een van die talle substasies wat oor die hele land versprei is. Hier word die spanning verlaag voordat die elektrisiteit verder versprei word deur die distibusienetwerk met die doel om dit so wyd moontlik na alle eindverbruikers te versprei. Ekom se distribusienetwerk van amper 300 000 km bereik sowat vier miljoen verbruikers oral in die land behalwe in die mees verafgeleë gebiede.
Toevoere teen 22 of 11 kV word vanaf substasies na primere verbruikerspunte soos stede en dorpe, industrieele gebiede, groepe dorpies en plase geneem. Hier word dit trapsgewys verder getransformeer na nog laer spannings tot uiteindelik by 380/220 volt vir verspreiding na industrieë, woongebiede, winkelsentrums, openbare- en kantoorgeboue, straatligte, ensovoorts. Groot verbruikers soos myne, fabrieke en spoorweë neem dikwels toevoer teen ‘n hoër spanning. Daar is byvoorbeeld laagspanningssubstaties al langs elektriese spoorlyne wat elektrisiteit direk teen 25 kV of 50 kV voorsien.
Die verspreiding (distribusie) van elektrisiteit moet so geskied sodat toevoer bykans nie onderbreek word as daar ‘n fout in die stelsel sou onstaan nie. Daarom is daar gewoonlik meer as een toevoerpunt na ‘n bepaalde area. Distribusielyne of kabels vorm dikwels ‘n ringtoevoer sodat, sou die toevoer uit een rigting faal, dit uit die ander rigting aangevul kan word.
In huise, kantore en ander geboue is daar gewoonlik ‘n distribusiebord met veiligheidsskakelaars en aarlekkasiebeskerming sodat, sou daar iets verkeerd gaan, die elektrisiteitstoevoer onmiddelik en veilg afgeskakel word. Van hierdie distribusiebord loop daar drade na alle ligte, muurproppe, stowe, geysers en ander elektriese apparaat. Dit is bykans onmoontlik om ‘n moderne huishouding sonder elektrisiteit te bedryf.
Elektrisiteitsverbruik word voortdurend gemeet met ‘n spesiale kilowatt-uur meter. Wanneer ‘n lig of enige elektriese apparaat aangskakel word, laat die die toename in stroom ‘n skyf in die meter draai. Hierdie beweging word oorgedra na ‘n drom met syfers wat die verbruik dan aanwys. Hierdie meters word periodiek gelees en daarvolgens word die klant ‘n rekening gestuur.
‘n Ander soort meter, die sogename voorafbetaalmeter, word al hoe meer gebruik. Soos die naam aandui, vereis hierdie meter vooraf betaling vir elektrisiteitsverbuik wat by talle agente en ander instansies soos winkels en vulstasies gemaak kan word. ‘n Spesiale kode of ‘n kaart word dan gebruik om die meter te ‘laai’ met die hoeveelheid elektrisiteit wat gekoop is, sodat die meter dit kan aanwys en die verbruik daarteen kan aftrek.. Soos elektrisiteit gebruik word, hou die meter tred met die verbruik en waarsku die verbruiker as bykans al die krediet opgebruik is.
Verwysing: Eskom Factsheet on Transmission and Distribution. [5]
[wysig] Transmissie en Distribusie toerusting
Opsomming van Eskom se transmissie- en distribusietoerusting soos op 31 Maart 2006
| Kraglyne | ||||
| Transmissielyne, km1 | ||||
| 765 kV | 1 153 | |||
| 533 kV GS2 | 1 035 | |||
| 400 kV | 15 691 | |||
| 275 kV | 7 245 | |||
| 220 kV | 1 336 | |||
| 132 kV | 946 | |||
| Distribusielyne, km | ||||
| 165 - 132 kV | 22 142 | |||
| 88 - 33kV | 21 188 | |||
| Retikulasie lyne, km | ||||
| 22 kV en laer | 282 361 | |||
| Kabels, km | ||||
| 165-132 kV | 156 | |||
| 22 kV en laer | 7 875 | |||
| Transformator kapasiteit, MVA | ||||
| Transmissie, MVA3 | 118 445 | |||
| Distribusie en retikulasie, MVA |
87 217 |
|||
| Transformator getalle | ||||
| Transmissie, aantal | 374 | |||
| Distribusie en retikulasie, aantal |
305 402 |
NOTAS:
1. Volgens die Geografiese Informasiestelsel (GIS)
2. Monopolêre gelykstroomlyn lyn tussen Cahora Bassa en Apollo
3. Transformators groter as 30 MVA met 'n primere spanning > 132 kV
Vertaal en aangevul uit Eskom se 2006 jaarverslag en ander bronne[6]
