Jan Paweł I

Z Wikipedii

Sługa Boży Jan Paweł I

Herb

Dewiza	Humilitas Pokora
Imię łacińskie	Ioannes Paulus PP. I
Data wyboru	26 sierpnia 1978
Poprzednik	Paweł VI
Następca	Jan Paweł II
Imię i nazwisko	Albino Luciani
Urodzony	17 października 1912
Zmarł	28 września 1978

Sługa Boży Jan Paweł I, właśc. Albino Luciani (ur. 17 października 1912 w Forno di Canale (obecnie Canale d'Agordo), zm. 28 września 1978 w Watykanie), 263. papież w okresie 26 sierpnia – 28 września 1978.

[edytuj] Przed wyborem na papieża

[edytuj] Dzieciństwo

Urodził się w Canale d'Agordo, prowincja Belluno, w wielodzietnej biednej rodzinie robotniczej. Ojciec, Giovanni Luciani, był zatwardziałym socjalistą i antyklerykałem w przeciwieństwie do matki, głęboko wierzącej katoliczki, Bemoli Luciani. Matka razem z księdzem Filippo Carlim mieli największy wpływ na chłopca. Albino był pierwszym synem, wychowywali też dwie córki z pierwszego małżeństwa ojca, Giovanniego.

[edytuj] Kapłan

W wieku 11 lat Albino wpadł w zdumienie, gdy jego ojciec zgodził się na przystąpienie do seminarium, był pewny że się na to nie zgodzi. Młody Albino nie był zachwycony pobytem w seminarium. Panowały tam bardzo surowe zasady.

7 lipca 1935 roku Albino Luciani otrzymał święcenia kapłańskie w kościele św. Piotra w niedalekim Belluno, po czym został wikarym w rodzinnym Forno di Canale. W roku 1937 powołano go na stanowisko wicerektora seminarium w Belluno. Pracując tam, rozpoczął studia na Uniwersytecie Gregoriańskim i 23 listopada 1946 roku otrzymał doktorat z teologii dyplomatycznej. Rok później Girolamo Bortignon, biskup Belluno, powołał go na wikariusza swojej diecezji. W wielu wypowiedziach wspominał, że gdyby nie został księdzem to prawdopodobnie zostałby dziennikarzem.

[edytuj] Biskup

W grudniu 1958 roku papież Jan XXIII w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie konsekrował Albino Lucianiego i powierzył mu stanowisko biskupa w Vittorio Veneto. Był człowiekiem bardzo skromnym. Nie idąc za przykładem poprzedników, którzy mieli skłonności do luksusu, zamieszkał w spartańskich warunkach zamku San Marino. Nosił zwykłą sutannę. Często bez zapowiedzi odwiedzał kalekich i chorych. Jego środkiem lokomocji nadal pozostał rower, którym zawsze lubił jeździć lub stary samochód. W pracy z duchownymi wprowadził zasadę demokracji, bardzo rzadko spotykaną w Kościele. Jako członek Komisji Doktrynalnej Episkopatu Włoch uczestniczył w Soborze Watykańskim II. W dniu 15 grudnia 1969 Paweł VI mianował go patriarchą Wenecji. W 1972 r. został wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch.

[edytuj] Kardynał

Rok później, 5 marca 1973, został wyniesiony do godności kardynalskiej. Zainicjował wiele akcji charytatywnych. Znany był ze swoich zdolności pisarskich. Szczególnie popularny był cykl artykułów jego autorstwa w "Messagero di Sant Antonio", pisany w formie listów do sławnych postaci z historii i literatury, np. do Pinokia, w których poruszał aktualne problemy współczesności. W Fátimie dowiedział się, że zostanie papieżem, jednak na krótki czas^{[potrzebne źródło]}. 6 sierpnia 1978 roku zmarł Paweł VI. Konklawe zaczęło się 25 sierpnia.

[edytuj] Konklawe i pontyfikat

Odsłuchaj

Ogłoszenie wyboru Jana Pawła I 26 sierpnia 1978. Ogłasza kardynał protodiakon Pericle Felici.

Ogłoszenie Wyboru

Watykan

26 sierpnia 1978 r. obradujący kardynałowie wybrali go na papieża. Przyjął wtedy jako pierwszy w historii papieży podwójne imię Jana Pawła I na cześć swoich dwóch poprzedników – Jana XXIII i Pawła VI. Swój pontyfikat rozpoczął uroczyście 3 września. Papież Jan Paweł I za cel postawił sobie zmianę niektórych form sprawowania urzędu papieskiego. Po objęciu urzędu nie życzył sobie by noszono go w lektyce ale Jana Pawła I do sedia gestatorii namówił Mistrz Papieskich Ceremonii (uzasadniał, że wtedy go będzie widać i tym go przekonał), nie chciał też nosić tiary, która była symbolem bogactwa i przepychu (Nawet na mszy inauguracyjnej, tak jak jego dwaj poprzednicy Jan XXIII i Paweł VI). Nie czytał też podczas przemówień i konferencji tekstów przygotowanych mu przez kurię.

5 września udzielił audiencji metropolicie Leningradu i Nowogrodu Nikodemowi. Było to pierwsze od 500 lat oficjalne spotkanie wysokiego przedstawiciela rosyjskiej Cerkwi prawosławnej ze zwierzchnikiem Kościoła katolickiego. Wizyta skończyła się tragicznie dla Nikodema, który w sposób nagły zasłabł i zmarł na rękach papieża.^[1] Jan Paweł zmarł 28 września 1978 r. w Watykanie, 33 dni od czasu objęcia papieskiego urzędu. Podaną oficjalnie przyczyną śmierci był atak serca papieża. Jan Paweł I został pochowany w bazylice św. Piotra. Po jego śmierci pojawiły się różne teorie spiskowe.

[edytuj] Herb Jana Pawła I

Grób Jana Pawła I w Grotach Watykańskich

Zobacz więcej w osobnym artykule: Herb Jana Pawła I.

Herb papieski Jana Pawła I składa się z dwóch części, białej mniejszej na której znajduje się lew oraz z większej niebieskiej która składa się z sześciu gór i 3 złotych gwiazd.

[edytuj] Proces beatyfikacyjny

W listopadzie 2003 papież Jan Paweł II rozpoczął proces beatyfikacyjny Jana Pawła I. Faza diecezjalna procesu beatyfikacyjnego zakończyła się 10 listopada 2006 roku w Belluno. Cała dokumentacja została przekazana do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która 3 stycznia dokonała jej oficjalnego otwarcia. Do uznania heroiczności cnót Sługi Bożego wymagany jest jeden cud, mający odbyć się za wstawiennictwem zmarłego papieża. Rzymska agencja Zenit donosi, że ów cud jest już znany i badany.