Celtic F.C.

Z Wikipedii

Celtic F.C.

Pełna nazwa

The Celtic Football Club

Przydomek

The Bhoys
The Hoops
The Tic
Celts

Barwy

zieleń i biel

Data założenia

1888

Adres

Celtic Football Club
Celtic Park, Glasgow G40 3RE
Szkocja, Wielka Brytania

Stadion

Celtic Park

Liczba miejsc

60 832

Prezes

Brian Quinn

Trener

Gordon Strachan

Liga

Scottish Premier League

2007-08

1. miejsce





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa klubu

Celtic Football Club – profesjonalny klub piłkarski z siedzibą w Glasgow, w Wielkiej Brytanii, założony w 1888 roku. 42-krotny Mistrz Szkocji, 34-krotny zdobywca Pucharu Szkocji, 13-krotny zdobywca Pucharu Ligi Szkockiej oraz triumfator Pucharu Europy w 1967. Jest jednym z najstarszych klubów piłkarskich w Szkocji i na świecie.

Obecnie klub popularnie zwany przez kibiców The Bhoys lub Celts, występuje w rozgrywkach Scottish Premier League, rozgrywając swoje mecze na stadionie Celtic Park. Barwami klubowymi są zieleń i biel uformowane na koszulkach w poprzeczne pasy. Celtic F.C. od lat toczy nieustanną rywalizację o prymat w szkockim futbolu z lokalnym rywalem Rangers F.C. (tzw. Old Firm).

Spis treści

1 Historia
2 Sukcesy
3 Old Firm
4 Statystyka
5 Celtic Park
6 Hymn klubu
7 Trenerzy
8 Piłkarze
- 8.1 Skład zespołu – sezon 2007/08
9 Statystyki
- 9.1 Rekordy klubowe
- 9.2 Europejskie puchary
10 Przypisy
11 Zobacz też
12 Linki zewnętrzne
13 Bibliografia

[edytuj] Historia

6 listopada 1887 – klub Glasgow Celtic Football Club zostaje formalnie założony w sali Kościoła Świętej Marii przy ulicy East Rose (dziś Forbes Street). Jako cel działalności klubu zapisana zostaje walka z biedą panującą na ulicach East Endu, dzielnicy Glasgow.
28 maja 1888 – Celtic w pierwszym towarzyskim meczu pokonuje Glasgow Rangers 5:2. Jest to pierwszy oficjalny mecz rozegrany na stadionie Celtic Park.
1889 – w swoim pierwszym sezonie Celtic dochodzi do finału Pucharu Szkocji, przegrywa jednak z Lanark FC, jednakże udaje się wywalczyć inne trofeum, w ręce Celtów, po zwycięstwie 6:1 nad Cowlairs, trafia lokalny Puchar Północno-Wschodni.
1892 – Celtic wywalczył pierwszy Puchar Szkocji w swojej historii, w finale na Ibrox Park zwyciężył Queens Park Glasgow 5:2, kilka miesięcy później klub przenosi się na nowy stadion – ten, na którym rozgrywa mecze do dziś.
1893 – pierwszy tytuł mistrzowski.
1897 – klub staje się prywatną spółką, a Willie Malley zostaje mianowany pierwszym sekretarzem i menadżerem.
1905-1910 – Celtic triumfuje w lidze sześć razy z rzędu.
1907 – Celtic jako pierwszy klub piłkarski zdobywa "podwójną koronę" – mistrzostwo i puchar kraju, to osiągnięcie powtarza w kolejnym sezonie.
1914-1917 – Celtic zwycięża w Scottish Premier League cztery razy z rzędu.
1937 – Celtic na stadionie Hampden Park pokonuje Aberdeen FC w finale Pucharu Szkocji, spotkanie obserwowane jest przez rekordową widownię – ponad 146 tysięcy widzów, do dziś jest to rekord frekwencji na klubowym meczu piłkarskim w Europie.
1939 – Celitc w Pucharze Imperium, pokonuje po dogrywce Everton Liverpool 1:0.
1940 – były zawodnik Jimmy McGrory zastępuje Jimmy'ego McStay'a na stanowisku menadżera.
1953 – Celtic pokonuje Hibernian Edynburg 2:0 w finale Pucharu Koronacyjnego, ustanowionego, żeby uświetnić obchody koronacji królowej Elżbiety II, w turnieju biorą udział najlepsze drużyny Anglii i Szkocji.
1956 – po 10 latach prób Celtic zdobywa Puchar Ligi Szkockiej, w finale Patrick Thistle Glasgow zostaje pokonane 3:0.
1957 – Puchar Ligi ponownie w rękach Celticu, tym razem klub deklasuje Glasgow Rangers zwyciężając 7:1.
1964 – w swoim drugim występie w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych, Celtic dochodzi aż do półfinału, ale przegrywa z MTK Budapeszt 3:4.
1965 – Jock Stein zastępuje Jimmy'ego McGrory'ego na stanowisku menadżera, zespół po raz pierwszy od 11 lat wygrywa w Pucharze Szkocji, po znakomitym strzale głową Billy'ego McNeill'a Dunfermline zostaje pokonane 3:2.
1966 – po raz pierwszy od 12 sezonów Celtic zdobywa mistrzostwo, dochodzi też do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, jednak tam przegrywa z Liverpoolem 1:2.

Skład Celticu w meczu finałowym PEMK z Interem Mediolan
Estádio Nacional, Lizbona, 25 maja 1967
Lwy z Lizbony:
Ronnie Simpson
Jim Craig
Tommy Gemmell
Bobby Murdoch
Billy McNeill
John Clark
Jimmy Johnstone
William Wallace
Stevie Chalmers
Bertie Auld
Bobby Lennox
menedżer: Jock Stein

1967 – najwspanialszy sezon w historii klubu – Celtic zdobywa wszystko, co było do zdobycia, zwycięża w lidze, zdobywa Puchary – Ligi, Szkocji oraz Glasgow. 25 maja dochodzi do kulminacji sezonu – na Estádio Nacional w Lizbonie w finale Pucharu Europy "The Bhoys" w znakomitym stylu pokonują Inter Mediolan 2:1, ofensywna gra Celtiku tryumfuje nad stylem catenaccio, Celtic staje się pierwszym klubem z Wysp Brytyjskich, który zdobywa to trofeum. Warto zauważyć, że w całej historii tego pucharu Celtic pozostaje jedynym zdobywcą trofeum, którego wszyscy gracze urodzili się w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od miasta – siedziby klubu. Później jedynie Steaua Bukareszt zbliży się do tego osiągnięcia.
1970 – Celtic ponownie w finale Pucharu Europy, jednak po dogrywce przegrywa 1:2 z Feyenoodem Rotterdam, w półfinale eliminuje Leeds United, a mecz rewanżowy na Hampden Park ogląda ponad 133 tysiące ludzi (największa frekwencja Celticu w pucharach).
1972 – Celtic dochodzi po raz kolejny do półfinału Pucharu Europy, jednak w dramatycznych okolicznościach odpada z rywalizacji po meczu z Interem Mediolan (po rzutach karnych).
1974 – dziewiąty tytuł mistrzowski z rzędu, jednocześnie drużyna wyrównuje rekord świata w ilości trofeów mistrzowskich, kolejny półfinał Pucharu Europy, tym razem Celtic przegrywa dwumecz z Atlético Madryt 0:2.
1978 – Billy McNeill – kapitan drużyny "Lwów z Lizbony" z 1967 zastępuje na stanowisku menedżera Jocka Steina, podczas 12-letniej kadencji tego szkoleniowca klub zdobył 25 trofeów – Puchar Europy, 10 razy mistrzostwo Szkocji, 8 razy Puchar Szkocji i 6 razy Puchar Ligi Szkockiej.
1979 – pod wodzą Billy'ego McNeilla klub zdobywa kolejne mistrzostwo.
1983 – były zawodnik Billy Hay zostaje menadżerem klubu.
1986 – w ostatnim dniu ligi Celtic sprzątnał tytuł sprzed nosa zespołowi Hearts, Celtic zwycięża z St Mirren FC 5:0, a ich rywale przegrywają 0:2 z Dundee FC.
1987 – Billy McNeill powraca na Celtic Park w roli menadżera.
1988 – sezon uwieńczony pierwszym "dubletem" od 11 lat, 35. tytuł mistrzowski i 28. Puchar Szkocji.
1991 – Liam Brady zostaje nowym menadżerem, jest to wyłom w tradycji – Brady jest pierwszym menadżerem, który nigdy nie był zawodnikiem klubu.
1993 – Brady zastąpiony przez byłego gracza Celtów, Lou Macari'ego.
1994 – klub znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, przed bankructwem ratuje go dopiero przejęcie przez biznesmena i kibica Celticu, Fergusa McCann'a, zarząd, powiązany zależnościami rodzinnymi zastąpiono nowym. McCann przyjmuje 5-letnią strategię rozwoju klubu, wkrótce dokonana zostaje emisja akcji, zakończona pełnym sukcesem, do kasy klubu wpływa 14 milionów funtów – okazuje się to być najbardziej udana emisja akcji klubu piłkarskiego na Wyspach Brytyjskich.
1995 – Celtic rozgrywa mecze na Hampden Park, podczas gdy Celtic Park ulega gruntownej renowacji, zostaje rozbudowany i staje się prawdziwie nowoczesnym stadionem z 60 tysiącami miejsc siedzących, w tym sezonie klub zdobywa Puchar Szkocji – pierwsze trofeum od 1989 roku.
1997 – Menadżer Tommy Burns zastąpiony przez Wima Jensena – członka drużyny Feyenoordu z 1970, kiedy to Holendrzy pokonali Celtic w finale Pucharu Europy, w pierwszym sezonie w klubie Jensen zdobywa Puchar Ligi Szkockiej.
1998 – Jensen zdobywa pierwszy od 1988 tytuł mistrzowski dla Celtów, jednak niebawem odchodzi i zostaje zastąpiony przez Josefa Venglosa – Słowaka z ogromnym doświadczeniem międzynarodowym.
1999 – w kwietniu z klubu odchodzi Fergus McCann, a dyrektorem wykonawczym zostaje były menadżer British AeroSpace – Allan McDonald, niebawem z klubu odchodzi Venglos i zastąpiony zostaje przez byłego reprezentanta Anglii – Johna Barnesa, dyrektorem sportowym klubu jest Kenny Dalglish.
2000 – szokująca porażka z Inverness Caledonian Thistle w Pucharze Szkocji zmusza Barnesa do ustąpienia, do końca roku sprawy klubu przejmuje Dalglish, pod jego wodzą Celtic finiszuje 21 punktów za Rangersami, latem w klubie pojawia się Martin O'Neill – menadżer o znakomitej reputacji, pracujący dotąd w wielu klubach angielskich, już niebawem Irlandczyk w pełni przejmuje kontrolę nad drużyną, a w serca fanów wstępuje nowe nadzieja.
2001 – w lutym dwa zwycięstwa nad Glasgow Rangers, w marcu zdobycie Pucharu Ligi Szkockiej (hat–trick Larssona i zwycięstwo 3:0 nad Kilmarnock), pod koniec kwietnia, na 5 meczów przed końcem sezonu, Celtic zapewnia sobie tytuł, udaje się mu także po raz pierwszy od 6 lat pokonać Rangersów na wyjeździe (3:0), w finale Pucharu Szkocji Kilmarnock zostaje ponownie pokonany 3:0, w całym sezonie Henrik Larsson zdobywa niesamowitą liczbę 53 bramek (w lidze i pucharach), co zapewnia mu nagrodę "Złotego Buta" dla najlepszego strzelca w Europie.
2002 – Celtic ponownie wygrywa ligę jednak przegrywa finał Pucharu Szkocji z Glasgow Rangers.
2003 – pod wodzą Martina O'Neilla Celtic dochodzi do finału Pucharu UEFA, w finale przegrywa po dramatycznym meczu i dogrywce z FC Porto José Mourinho 2:3, tytuł mistrzowski Celtic przegrywa z Rangersami.
2004 – kolejny tytuł Mistrza Szkocji, Henrik Larsson – żywa legenda klubu nie decyduje się na przedłużenie kontraktu i odchodzi za darmo do FC Barcelony.
2005 – ostatnie miejsce w "grupie śmierci" Ligi Mistrzów za AC Milan, FC Barceloną i Szachtarem Donieck, zdobycie Pucharu Szkocji, kończy pracę w klubie Martin O'Neill – wieloletni trener Celtów, a posadę przejmuję po nim Gordon Strachan, latem do klubu przychodzą dwaj Polacy – Maciej Żurawski (z Wisły Kraków) oraz Artur Boruc (z Legii Warszawa), klub odpada w 2. rundzie eliminacji Ligi Mistrzów po dwumeczu ze słowacką drużyną Artmedia Petrżalka Bratysława (przegrana 0:5 w Bratysławie i zwycięstwo 4:0 w rewanżu w Glasgow).
2006 – odpadnięcie z Pucharu Szkocji po meczu z Clyde FC (2. liga), zdobycie Pucharu Ligi Szkockiej, po wygranej w finale z Dunfermline 3:0, tytuł Mistrza Szkocji został zdobyty na 7 kolejek przed końcem rozgrywek po meczu z drugą wtedy drużyną w tabeli – Hearts, wygranym 1:0, jedyną bramkę zdobył Walijczyk John Hartson, puchar za zdobycie mistrzostwa Szkocji zawodnicy Celticu odebrali 16 kwietnia po meczu z Hibernianem Edynburg, zremisowanym 1:1, awans do pucharowej rundy rozgrywek Ligi Mistrzów po zwycięstwie nad Manchesterem United 1:0.
2007 – po historycznym awansie do 1/8 fianłu Ligi Mistrzów, Celtic ulega na wyjeździe AC Milanowi, przegrywając po dogrywce 1:0. Pierwszy mecz zakończył się wynikiem 0:0 i Celtic odpada z Ligi Mistrzów. W 34. kolejce Scottish Premier League, po wyjazdowym zwycięstwie nad Kilmarnock (2:1), Celtic zdobywa 41. tytuł Mistrza Szkocji (na cztery kolejki przed końcem). 26 maja Celtic zdobywa 34. Puchar Szkocji, w meczu z Dunfermline – 1:0.

[edytuj] Sukcesy

[edytuj] Sukcesy międzynarodowe

Puchar Mistrzów (1 raz):
- 1967
Finał Pucharu Mistrzów (2 razy):
- 1967 i 1970
Finał Pucharu UEFA (1 raz):
- 2003
Victory In Europe Cup (2 razy):

[edytuj] Sukcesy krajowe

Mistrzostwo Szkocji (42 razy):
- 1893, 1894, 1896, 1898, 1905, 1906, 1907, 1908, 1909, 1910, 1914, 1915, 1916, 1917, 1919, 1922, 1926, 1936, 1938, 1954, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1979, 1981, 1982, 1986, 1988, 1998, 2001, 2002, 2004, 2006, 2007, 2008
Puchar Szkocji (34 razy):
- 1892, 1899, 1900, 1904, 1907, 1908, 1911, 1912, 1914, 1923, 1925, 1927, 1931, 1933, 1937, 1951, 1954, 1965, 1967, 1969, 1971, 1972, 1974, 1975, 1977, 1980, 1985, 1988, 1989, 1995, 2001, 2004, 2005, 2007
Puchar Ligi Szkockiej (13 razy):
- 1957, 1958, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1975, 1983, 1998, 2000, 2001, 2006
Finał Pucharu Szkocji (19 razy):
- 1889, 1893, 1894, 1901, 1902, 1909 (?), 1926, 1928, 1955, 1956, 1961, 1963, 1966, 1970, 1973, 1984, 1990, 1999, 2002
Finał Pucharu Ligi Szkockiej (13 razy):
- 1965, 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1984, 1987, 1991, 1995, 2003

[edytuj] Inne sukcesy

Puchar Glasgow (29 razy)
- 1891, 1892, 1895, 1896, 1905, 1906, 1907, 1908, 1910, 1916, 1917, 1920, 1921, 1927, 1928, 1929, 1931, 1939, 1941, 1949, 1956, 1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1970, 1975, 1982
Drybrough Cup (1 raz):
- 1974
Tennents' Sixes (1 raz):
- 1992
Coronation Cup (1 raz):
- 1953
Scottish League Commemorative Shield (2 razy):
- 1905, 1910
Empire Exhibition Trophy (1 raz):
- 1938
Saint Mungo Cup (1 raz):
- 1951

[edytuj] Old Firm

Old Firm (sc. Auld Firm) – popularna nazwa piłkarskich derbów Glasgow, rozgrywanych pomiędzy Celtic F.C. a Rangers F.C. Oba kluby bowiem zmonopolizowały rozgrywki Scottish Premier League, zdobywając łącznie – 63 puchary Szkocji i 93 tytuły mistrzowskie na 110 możliwych (stan na 2007). Początkowo terminu Old Firm używano w ironicznym znaczeniu, podkreślając monotonię szkockiej ligi, zdominowanej przez kluby z Glasgow. Obecnie są to jedne z najpopularniejszych derbów piłkarskich na świecie oraz stanowią ważne wydarzenie w Szkocji. W związku z tym, że Celtic F.C. oraz Rangers F.C. występują w Scottish Premier League, derby odbywają się 4 razy w roku.

Oprócz typowej rywalizacji sportowej podłoże derbów ma również charakter religijno-kulturowy. Zwolennicy Rangers F.C. tradycyjnie utożsamiani są z protestancką, rojalistyczną częścią szkockiego społeczeństwa, popierającą pozostanie kraju w ramach Wielkiej Brytanii. Fani Celtiku są z kolei w dużej mierze potomkami irlandzkiej imigracji zarobkowej, przybyłej do Glasgow głównie w okresie rewolucji przemysłowej. Stąd też dość powszechnie łączy się ich z katolicką strefą wpływów. Podteksty te sprawiły, że mecze derbowe należą do bardzo widowiskowych spotkań, a każdy klub traktuje je bardzo prestiżowo.

[edytuj] Statystyka

Rozgrywki	Mecze	Zwycięstwa Rangers F.C.	Remisy	Zwycięstwa Celtic F.C.
Scottish Premier League	285	110	82	93
Puchar Szkocji	46	16	8	22
Puchar Ligi Szkockiej	45	23	2	20
Razem	376	149	92	135

Zobacz więcej w osobnym artykule: Old Firm.

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Celtic Park

Celtic Park jest stadionem piłkarskim w Glasgow, w Szkocji. Jest to główny stadion klubu piłkarskiego Celtic F.C. Stadion ten wszystkie miejsca ma siedzące (betonowe ławki), dzięki temu oprócz nazwy 'Parkhead' ma również przydomek 'Paradise' – nadany przez kibiców. Pojemność stadionu wynosi 60 832 widzów, jednak rzadko kiedy, aż tyle przychodzi na stadion

Celtic przeniósł się z "rdzennego" Celtic Park do obecnego miejsca w 1892. Stadion przeszedł 4 remonty; W trakcie jednego z nich w 1988, powstało charakterystyczne wejście z czerwonej cegły prowadzące na trybunę główną. Ostatnia modernizacja miała miejsce w połowie lat 90. i miała na celu przystosowanie stadionu do norm wyznaczonych przez Raport Taylora. Z ciekawostek, można dodać że projektantem trybuny głównej jest Archibald Leitch, architekt, który zaprojektował również stadiony klubów: Rangers F.C., Sunderland A.F.C., Everton F.C. itp.

Stadion składa się obecnie z czterech trybun:

North Stand (trybuna północna – dawniej zwana "The Jungle"),
West Stand (trybuna zachodnia – Jock Stein Stand),
East Stand (trybuna wschodnia – Lisbon Lions Stand),
South Stand (trybuna południowa – Main Stand).

Dla kibiców gości przewidziana jest trybuna East Stand. Na stadionie tym znajduje się 96 miejsc dla kibiców gospodarzy i 10 dla fanów gości, poruszających się na wózkach inwalidzkich. W zachodniej części trybun znajduje się pięć specjalistycznych toalet, a we wschodniej dwie dla kibiców niepełnosprawnych. W części East Stand jest ulokowana siedziba policji, natomiast w sekcji South Stand mieści się muzeum Celtic F.C.

W 1938 na stadionie Celtiku odnotowano największą liczbę kibiców: 92 000, kiedy grał przeciwko Rangers. Możliwy jest wynajem stadionu.

Stadion Celtic Park ma również dwie inne nazwy. Jedna z nich to Parkehead (co z angielskiego znaczy betonowiec), a druga Paradise.
Stadion notuje najwyższe frekwencje kibiców podczas Old Firm Derby. Rekordowa liczba kibiców miała miejsce 1938 roku podczas meczu z Glasgow Rangers i wyniosła ok. 92 tys. widzów.

Celtic Park - widok trybun

Jest to największy stadion w Szkocji i trzeci co do wielkości w Wielkiej Brytanii (zaraz po Old Trafford i Wembley).
Południowo-zachodnią część część Lisbon Lions Stand zajmują goście, jednak wyjątkiem są mecze derbowe, kiedy kibice rywali zajmują połowę East Stand.
W 1997 roku Celtic Park został nagrodzony za zapewnienie odpowiednich warunków niepełnosprawnym kibicom (96 miejsc dla kibiców gospodarzy i 10 dla przyjezdnych, którzy poruszają sie na wózkach inwalidzkich).
To tutaj znajduje się muzeum klubu, zawsze otwartego dla kibiców.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Celtic F.C.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Celtic Park.

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Hymn klubu

Oficjalnym hymnem Celticu Glasgow jest Soldier Song:

We'll sing a song, a soldiers song, with cheering rousing chorus,
As round our blazing fire we throng, the starry heavens o'er us;
Impatient for the coming fight, as we await the morning light,
Here in the silence of the night, we'll chant a soldiers song
Soldiers are we, whose lives are pledged to Ireland
Some have come from a land beyond the wave,
Sworn to be free, no more our ancient sireland
Shall shelter the despot or the slave.
Tonight we'll man the Bearna Baoghail,
In Erins cause come woe or weal,
Mid cannons roar and rifle's peal,
We'll chant a soldiers's song.
In valley green on towering crag, our fathers fought before us
And conquered 'neath the same old flag thats proudly floating o'er us;
We're children of a fighting race
That never yet has known disgrace
And as we march the foe to face
We'll chant a soldier's song.
Sons of the Gael, men of the Pale, the long watched day is breaking
The serried ranks of Innisfail shall set the tyrant quaking;
Our campfires now are burning low,
See in the east the silvery glow,
Out yonder waits the Saxon foe,
Then chant a soldier's song.

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Trenerzy

Lp.	Lata urzędowania	Trener
1.	1897-1940	Willie Maley
2.	1940-1945	Jimmy McStay
3.	1945-1965	Jimmy McGrory
4.	1965-1978	Jock Stein
5.	1978-1983	Billy McNeill
6.	1983-1987	David Hay
7.	1987-1991	Billy McNeill
8.	1991-1992	Liam Brady
9.	1992-1994	Tommy Burns
10.	1997-1998	Wim Jansen
11.	1998-1999	Jozef Venglos
12.	1999-2000	John Barnes
13.	2000	Kenny Dalglish
14.	2000-2005	Martin O'Neill
15.	od 2005	Gordon Strachan

Zobacz więcej w osobnym artykule: :Kategoria:Trenerzy piłkarscy Celtic F.C..

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Piłkarze

Boruc McManus Caldwell Naylor Hinkel Donati Brown McGeady Nakamura v.of. Hesselink McDonald
Podstawowe ustawienie Celticu Glasgow na wiosnę sezonu 2007/08